In de trant van gisteren willen wij vandaag ook aantekenen dat onze hoofdstad Paramaribo zwaar aan het verpauperen is. Zelfs in het hart van de stad Paramaribo zien we steeds vaker lege panden en gesloten bedrijven. Een bepaald deel van de houten stad Paramaribo is op de werelderfgoedlijst. Het gaat om de koloniale architectuur van houten panden en enkele kerken.
De vraag rijst wat het allemaal opbrengt om op de werelderfgoedlijst te staan en gebouwen meestal in vervallen staat of on onderhouden staat in de koloniale stijl te behouden. Komen toeristen echt naar Suriname om naar de houten panden in Paramaribo te kijken? Elke keer wanneer er een brand in zo een uitgedroogd houten gebouw is, is het bijna niet te blussen. Ondertussen hebben we een aantal branden in Paramaribo gehad waaronder zeker genoemd kunnen worden het oud-parlementsgebouw. Nu komt er in de koloniale stijl maar niet in hout, maar van meer duurzaam en stevig materiaal een groot pand dat zeker bij zal dragen aan de sfeer en de omgeving waar het verrijst.
De vervallen houten stad Paramaribo zal op den duur niemand iets opleveren, ook zal geen enkel VN- of Unicef-doel daarmee zijn behartigd. Paramaribo moet moderniseren en het moet gaan richting een moderne stad. Bezitters van oude houten gebouwen die geen commerciële waarde hebben voor de bezitters en dus niets bijdragen aan het zakelijke en culturele leven in de stad, moeten de gelegenheid krijgen om deze te vervangen met nieuwe grote gebouwen opgetrokken in beton en veel glaswerk. De bezitters van de panden moeten de gelegenheid krijgen om de vervallen en moeilijk te onderhouden panden, te vervangen. Ook moet het ze verboden worden in een gedemarqueerd gebied in Paramaribo om gebouwen onbewoond en verlaten te laten.
Er moet een limiet worden gesteld aan de duur gedurende welke een pand leeg kan staan. Ook moet het zwaar verboden worden dat eigenaren van gebouwen vervallen gebouwen laten staan in dit gedemarqueerd gebied. Zowel leegstand als verval moet worden verboden. In Suriname wordt vaak aangehaald dat onafhankelijke autoriteiten leiden tot nakoming van verantwoordelijkheid, maar dat is niet zo. Een voorbeeld is de Wegenautoriteit van Suriname. Kijk maar naar de verwaarloosde bermen en de vieze straten van centrum Paramaribo en daarbuiten.
We zullen dus niet stellen dat er een autoriteit moet komen die let op een levendig en een aantrekkelijk Paramaribo. Maar het ministerie van Ruimtelijke Ordening is wel verantwoordelijk met de dc van Paramaribo dat de stad er representatief uitziet. RO en dc doen ook op dit stuk een bar slechte job. Niemand is verantwoordelijk voor Paramaribo, de ondernemers die er hun brood verdienen die maken hun zaken dicht en vertrekken dan naar ergens, om dan de volgende ochtend weer aanwezig te zijn om dan verder te gaan wat allemaal is overgebleven gedurende de avond.
Er moet een wet komen die eisen stelt aan panden die in de stad Paramaribo worden opgezet. De Staat moet expliciet het recht krijgen om stukken onroerend goed waarnaar de bezitters niet omkijken in een gedemarqueerd gebied in Paramaribo, in het algemeen belang te naasten of te naderen. Deze stukken onroerend goed kunnen dan doorverkocht worden aan bedrijven in de horeca, grote warenhuizen en in het uiterste geval aan grote bedrijven aanverwant aan de horeca of aan de staatsbedrijven. De staat moet zwaar toeristisch aantrekkelijk worden gemaakt in een samenwerking met ondernemers. Het centrum van de stad moet gereserveerd worden voor grote bedrijven die kunnen voldoen aan de bouwstandaarden van de wet. We pleiten al maanden dat de Domineestraat een winkelstraat moet worden, zonder verkeer en als het kan ook de Maagdenstraat. De wegen moeten met natuursteen en beton worden geplaveid tot een mooi wandelgebied. Men moet in het centrum van de wijde straten (inclusief de trottoirs) de gelegenheid geven aan horecabedrijven om terrassen met parasols te zetten en drank en eten te verkopen.
De Surinaams culinaire verscheidenheid moet aan bod komen in de Domineestraat vanaf Spanhoek tot Sivaplein. Zonder anderen tekort te doen, moeten we aangeven dat het goede voorbeeld wel gegeven wordt door Dojo, Allstar, Steps en Food Candy en eventjes in een zijstraatje Lucky Store. In de Domineestraat is een groot hotel in aanbouw en dat is wat Paramaribo nodig heeft: levendigheid, sfeer en een nachtelijk leven. In de Domineestraat en de Maagdenstraat moeten een paar discotheken komen waar internationale dj’s een goede publiek kunnen aantrekken. Aan de poort moet er een goede screening wettelijk verplicht worden waardoor er geen geweld plaatsvindt. We besluiten weer door te verwijzen naar het project PURP.
De directie en de project-implementatie-unit hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. De voorbeelden zijn er te over. De overheid moet een kleine stichting in het leven roepen waarin de horeca zit, de VSB en een kleine minderheid van de overheid. Deze stichting moet de opdracht krijgen om een wet voor te bereiden: de Wet Ruimtelijke Ordening Centraal Paramaribo. Die wet moet de standaarden vastleggen voor het hebben van een pand in het gedemarqueerd gebied van Paramaribo. Daarbij moet ruimte zijn voor Unicef-wereldergoedlijst, maar selectief voor een paar gebouwen aan de rand van het Centrum. Het centrum moet modern worden, weg met de donkere, verlaten en vies Paramaribo. Een vieze en verlaten stad kan leiden tot een conclusie: dat de regeerders en de bewoners van het land niet geven om het aangezicht van het land…en dus niet bevangen zijn en gedreven worden door liefde voor het land.
