De ontwikkeling van de winkelprijzen van consumptierijst (witte rijst) in de afgelopen 10 jaar geeft de geldontwaardiing van de Surinaamse dollar heel goed weer. In 2011 betaalde men voor een kilo semi-super rijst in de winkel rond de SRD 2. Tegenwoordig betaalt men voor dezelfde kwaliteit rijst in 25 kilogram verpakking al gauw SRD 450, hetgeen neerkomt op circa SRD 18 per kilo.
Rijst geldt in Suriname als hoofdvoedsel en in elk gezin wordt minimaal 1 keer per dag rijst gegeten. Een gezin bestaande uit 4 personen consumeert maandelijks minimaal 25 kilo rijst. Wordt er tweemaal per dag rijst gegeten kan de maandelijkse rijstconsumptie per gezin rond de 30 tot 35 kilo liggen. Menigeen vraagt zich af waarom rijst zo duur is, temeer het in eigen land wordt geproduceerd. Rijstboeren worden veelal hierom met de nek aangekeken. “Onterecht !”, zegt Radjoe Bikharie, voorzitter van de Bond van Surinaamse Padiproducenten. De padiboer lijdt ook onder de algemene stijging van het prijspeil in het land, als gevolg van de koersontwikkelingen. De prijzen van noodzakelijke inputs zoals kunstmest, brandstof en grondbewerking zijn in de afgelopen jaren allemaal de lucht in gegaan.
Inflatie treft ook de boer
Radjoe Bikharie illustreert de situatie van de gemiddelde padiboer als volgt. In 2011 toen de wisselkoers rond US$ 1 op SRD 3 lag, was de wereldmarktprijs van witte rijst (hoogste kwaliteit) rond de US$ 550 per ton. Dit kwam neer op SRD 1.650 per ton, wat de prijs per kilo van SRD 1,65 oplevert. Met de 20% winstmarge van de winkelier kwam de winkelprijs voor een kilo witte rijst op rond de SRD 2. Nu kost een 1 kilo witte rijst rond de SRD 18.
10 jaar geleden bedroeg de opkoopprijs voor een baal natte padi van 79 kilo SRD 75. Tegen een koers van 1 op 3 kwam dat neer op US$ 25.
Bij de laatste oogst kreeg de boer voor zijn padi SRD 250 per baal. Op basis van de huidige koers van rond de SRD 21 voor de Amerikaanse dollar, komt dit neer op rond de US$ 12. Een verschil van iets meer dan 50%. Dus, ook het inkomen van de boer is onderhevig aan inflatie. En bij de rijstverwerking komen er voor de rijstverwerkers relevante kosten bij, waaronder zeker die van brandstof en andere inputs zoals onderdelen van machines etcetera. En die kosten van de rijstverwerkers ziet de consument terug in de prijzen van rijst in de winkels. In Amerikaanse dollars uitgedrukt is de prijs van rijst in de afgelopen 10 jaar met niet meer dan US$ 0,10 gestegen.
Aan de werkelijke prijs van rijst uitgedrukt in US$ ligt het niet. Het ligt vooral aan de koersontwikkelingen. En afgezet tegen het feit dat het algemeen loonpeil van de burger absoluut niet navenant is mee gestegen met het prijspeil, moet het niet moeilijk te begrijpen zijn waarom de consument klaagt dat rijst zo duur is.
SS
