Positief opvallend in de toespraak van president Santokhi op de klimaatconferentie COP26 te Glassgow (Schotland) was de oproep tot samenwerken om globale klimaatveranderingen het hoofd te bieden. Ook voor de uitspraak dat “goede bedoelingen minder of niets zullen betekenen als ze niet worden ondersteund door nieuwe concessionele financiering” moet de President gecomplimenteerd worden. Jammer genoeg ontbreekt dit inzicht als het gaat om lokale maatregelen tegen klimaatveranderingen in Suriname. Sinds de ondertekening van het Parijs Akkoord in 2015 hebben opeenvolgende Surinaamse regeringen weinig tot niets gedaan tegen klimaatveranderingen, zeker als het gaat om samenwerkingen en beleid ondersteund met de nodige financiën. Daar zal snel verandering in moeten komen.
We zullen op een ander moment terugkomen op het feit dat de echte vervuilers feitelijk een oneerlijke en zelfs onethische deal aan de rest van de wereld aanbieden. Maar laten wij voor dit moment kijken op welke manier Suriname omgaan met datgene dat zij dan wel aanbieden om de temperatuurstijging te verminderen en om de gevolgen die ook voor ons zullen gelden te kunnen weren.
Lokaal handelen
“THINK GLOBAL, ACT LOCAL” is een veel gebruikte leus als het gaat om globale problemen die ook ons land raken. Kennelijk is het globale inzicht er wel bij onze huidige beleidsmakers als we kijken naar de oproepen van de President op de klimaatconferentie. Maar zodra het aankomt op lokaal beleidsmaatregelen zien wij een cultuur van “Friends and Family” en partijpolitiek. Zelfs als er hulp wordt geboden aan slachtoffers van overstromingen zien wij daarin de patronage politiek overheersen.
Weinig initiatieven
Het gebrek aan lokaal handelen is nu reeds merkbaar als we kijken naar het aantal projectvoorstellen tot stand gekomen op initiatief van Suriname om gebruik te maken van beschikbare, weliswaar schaarse internationale middelen. Pas anno 2021 is op initiatief van FAO een project opgestart om Suriname gereed te maken om gebruik te maken van het Green Climate Fonds (GCF) voortgekomen uit het Parijs Akkoord in 2015, het zogenaamd “readiness project”. Binnen dit project zal eindelijk een nationale autoriteit moeten worden opgezet die acties tegen klimaatveranderingen moet gaan coördineren en stimuleren. Niet alleen maatregelen zullen moeten worden genomen als Suriname daadwerkelijk te maken heeft met overstromingen en droogte (mitigatie). Maar ook zullen we op een andere manier landbouw in de kust moeten gaan bedrijven en onze woongebieden moeten gaan beschermen (adaptatie). Innovaties die niet alleen genomen zullen moeten worden door “Friends and Family”. Particuliere ondernemingen, landbouwers, burgers en wetenschappers zullen moeten worden gestimuleerd tot samenwerking voor nationale acties.
Samenwerken
Klimaatveranderingen lijken een ver van mijn bed show in Suriname, maar zullen heel gauw de gehele samenleving raken. Dit merken wij nu reeds met de recente overstromingen van Wageningen en Albina. De dreiging zal niet alleen beperkt blijven tot overstromingen van de kustgebieden door de stijgende zeespiegel, de fout die kennelijk ook de President maakt. Ook lange droogte en overstromingen in het binnenland zullen vaker optreden door veranderingen in regenval, zoals we dat in Europa hebben gezien. Om hiertegen het hoofd te bieden zal vooral samengewerkt moeten worden in de Surinaamse samenleving, ongeacht de politieke overtuiging, geloofsovertuiging en etnische afkomst. Samenwerken en inzet van deskundigheid om lange termijn onze klimaat- en ontwikkelingsdoelen te halen zal de nieuwe politieke cultuur moeten worden. Maar ook op andere gebieden zal de cultuur van samenwerken moeten worden geïntroduceerd. Nationale eenheid zal maken dat het Surinaamse volk de klimaatveranderingen zal overleven. Verdeel en heers, Friends and Family en partijpolitiek zal maken dat wij verdeeld succesvol zullen verdrinken in de eigen rommel die wij zelf hebben gecreëerd.
PALU Secretariaat Massa Communicatie en PR
