Het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) heeft op 30 oktober bekend gemaakt ,dat zij genoodzaakt is, het drempeltarief van haar Spoed Eisende Hulp (SEH), per 1 november aan te passen naar SRD 300. Voor zestig plussers geldt een gereduceerd bedrag van SRD 200.
Het is niet bekend op basis waarvan de verhoging heeft plaatsgevonden. De ziekenhuisdirectie heeft daar vooralsnog geen mededelingen over gedaan.
Het vorige bedrag bedroeg SRD 50 voor verzekerden. Dit gaat om een verhoging die zes maal meer is dan het vorige bedrag. Heel veel burgers geven via social media te kennen dat dit absoluut niet kan, omdat velen niet in staat zullen zijn om dit bedrag neer te tellen, met alle gevolgen van dien. Een deel geeft aan dat zij geen moeite hebben om dit bedrag te betalen, maar dan moet er volgens hen wel gewerkt worden aan een goede service, zoals klantvriendelijkheid en kortere wachttijden.
Enkele burgers vertellen in gesprek met Dagblad Suriname wat zij van deze verhoging vinden. Imaibel zegt dat bepaalde mensen wel in staat zullen zijn om dit bedrag te betalen, maar een groot deel weer niet. “Alles is al zo duur en dan moet men in een noodsituatie dit bedrag betalen. Dat o hebi. Ik denk niet dat een bepaald deel het gaat kunnen betalen, want een ongeluk gaat al met zoveel gepaard.” Volgens Imaibel zal het ook heel zwaar voor senioren burgers zijn. Zij geeft echter aan, dat er overal prijsaanpassingen plaatsvinden, dus is het eigenlijk niet vreemd, dat AZP haar drempeltarief verhoogd. “Het enige wat niet omhoog gaat is ons salaris.”
Orfeo geeft aan dit een kwalijke zaak is. “Met dat klein AOV dat senioren burgers krijgen, hoe in Gods naam betaal je dit? Ze komen deze mensen al nauwelijks tegemoet.” Nathan stelt dat senioren burgers eigenlijk niet moeten betalen voor drempelkosten. “Het zou gratis moeten zijn. Velen werken al niet en dat geld dat ze ontvangen is niet eens genoeg om te overleven.”
Saskia vindt ook dat dit absoluut niet kan en mag. “Waarom konden ze het niet verhogen naar tenminste SRD 150. De mensen ervaren al heel veel druk op zich. Je werkt alleen maar om te overleven. Alle kosten bij elkaar opgeteld, blijft er niets meer over. Een ongeluk schuilt in een klein hoekje, hoe moet dit nou verder als je het bedrag gewoon niet kan permitteren? Dit is de druppel die de emmer doet overlopen. Hoeveel prijsaanpassingen nog te gaan? Meer dan dit kan het volk niet dragen. Suriname wordt gewoon een land waarbij geld belangrijker is dan het leven van een mens.”
SK
