Tegen covid-19 is er een vaccin ontwikkeld. Als er geen vaccin was, zouden er over de hele wereld nog veel meer doden te betreuren zijn. Het is daarom een hele opluchting te weten dat de mens tegen dit virus kan worden beschermd. Toch zijn er mensen die de vaccinatie weigeren. De excuses die worden aangevoerd zijn:
- Het vaccin is te snel ontwikkeld, is het wel betrouwbaar?
- Het veroorzaakt bijverschijnselen
- Ik geloof meer in de huismiddeltjes.
- De kerk verbiedt vaccineren.
De vaccinatie tegen Covid heeft in elk land twee groepen tegenover elkaar geplaatst namelijk degene die zich wel en degene die zich niet laten vaccineren. De verwijten vliegen over en weer. Het meest gehoorde excuus bij degene die de vaccinatie weigeren, is dat ze in hun vrijheid worden belemmerd. Ze willen uitgaan, concerten bijwonen en terrasjes bezoeken. Er worden zelfs protestacties georganiseerd tegen de corona maatregelen. Dat men zich zorgen maakt over de bijverschijnselen, is nog te begrijpen, daar er werkelijk enkele gevallen waren met bijverschijnselen. Wat ik echter nooit heb kunnen begrijpen, is dat men, terwijl er zoveel doden her en der vallen, klaagt over de vrijheidsbeperking. Begrijpen ze dan niet dat,’ It is health that is real wealth!’
Ik denk dat het begrip vrijheid hier helemaal niet van toepassing mag zijn. Men mag spreken over vrijheid als het gaat om keuzes die alleen jezelf raken. Maar zodra men zich beroept op een vrijheid, waarbij anderen in gevaar worden gebracht, mag er geen sprake meer zijn van vrije keuze. Bijvoorbeeld bij een abortus ben jij alleen de leidende factor. Maar als je kiest voor niet vaccineren, breng je een heel volk in gevaar. Wat die vrijheid betreft, moet er dus ergens een grens worden getrokken. Die persoonlijke vrije keuze, mag dus niet onbeperkt zijn.
Alle ministers van gezondheid hebben het zwaar. Ze moeten maatregelen treffen om het volk te beschermen, maar tegelijkertijd ook de economie in de gaten houden. Deze maatregelen hebben nadelige gevolgen op vele vlakken en worden daarom vaak niet in dank afgenomen. De minister kan niet iedereen tevreden stellen en moet continu overwegingen maken. Als het goed uitpakt, krijgt hij schouderklopjes en complimenten. Maar als het voor een bepaalde groep wat minder goed uitpakt, krijgt hij verwijten en wordt hij aangevallen op zijn beleid. Niemand neemt de moeite om even stil te staan bij de moeilijke overwegingen die zo’n minister van Gezondheid moet maken. Als het virus weer oplaait of niet snel genoeg onder controle is, wijst men altijd met het beschuldigende vingertje naar de minister. Niemand steekt de hand in eigen boezem, niemand wil eigen verantwoordelijkheid nemen. De schuld ligt altijd bij een ander. Vrijheid betekent verantwoordelijkheid, daarom zien de meeste mensen ertegenop. Je kunt niet ontsnappen aan de verantwoordelijkheid van morgen door het vandaag te ontwijken.
In Suriname is de grote boosdoener het weigeren van de vaccinatie. Er zijn nog teveel mensen die ongevaccineerd rondlopen, geen afstand bewaren en geen mondkapje dragen. Met het gevolg dat men de covid pandemie maar niet onder controle kan krijgen. Gemakshalve wordt de minister van volksgezondheid tot zondebok gebombardeerd. Het verwijt, dat zijn Covid-beleid niet deugt, zal altijd komen uit de mond van de beter wetende stuurlui aan de wal. Net als in Nederland willen deze mensen feesten en zich vrij bewegen en is gezondheid niet hun eerste prioriteit. Laatst hoorde ik nog het excuus: ”Al die hoge heren feesten en dan wordt het volk een feestverbod opgelegd.” Zich verschuilen achter dit excuus is dom. Wat de hoge heren doen, is niet van belang. Belangrijk is dat jij jezelf beschermt.
Nog een punt van aandacht is dat de covid patiënten eerst continu voorrang kregen en de reguliere zorg in de wacht werd gezet. De Covid 19 pandemie is onverwachts komen opzetten, dus ging alle tijd, energie en medische hulp naar de covid- slachtoffers. Als echter blijkt dat er na maanden medische zorg en informatie verstrekken, nog steeds mensen zijn die vaccinatie weigeren, kunnen we dan blijven zeggen, ‘ze hebben recht op hun vrije keuze?’ Neen! Geven we aan deze mensen dan niet stilzwijgend toestemming om het virus te verspreiden? Het antwoord is ja! Wie uitgaat van onbeperkte vrijheid, eindigt bij onbeperkt despotisme.
Beste mensen, Suriname zal niet kapot worden gemaakt door degenen die vaccinatie weigeren, maar door de mensen die dit gedrag blijven aankijken en niets daartegen doen. Dit is niet meer een persoonlijk maar een nationaal probleem. Dus mag men rustig het besluit nemen om aan deze weigeraars geen voorrang voor medische zorg meer te verlenen als ze ziek worden. Er is genoeg gedaan en geïnformeerd. Anderen mogen niet meer aan besmetting worden blootgesteld en reguliere patiënten mogen niet meer in de wacht worden gezet, omdat mensen zich beroepen op hun ‘recht op vrije keuze’ en bewust vaccinatie blijven weigeren.’ Vrijheid bestaat in het erkennen van grenzen. Individuele vrijheid moet zijn grenzen kennen, het individu mag niet tot overlast van anderen zijn. Dus soms moet een regering hard optreden en dwang opleggen.
“Vraag niet wat Suriname voor u kan doen, maar vraag wat we samen kunnen doen voor de gezondheid van alle landgenoten.”
Josta Vaseur
