De president beantwoordde onlangs op een persconferentie eerlijk en open de vragen van de journalisten. Hoewel enkele journalisten zich agressief, racistisch en respectloos opstelden, bleef hij rustig en beleefd. Wat mij het meest raakte, waren zijn woorden:” Wij benoemen onze mensen op de verschillende instanties op basis van deskundigheid, integriteit, eerlijkheid, betrouwbaarheid en competentie. Aan de ene kant was ik blij te horen dat deze regering zich inzette om het fatsoen en de integriteit in de samenleving terug te brengen, maar aan de andere kant was ik bang dat het niet zou lukken. Onze normen en waarden zijn namelijk de laatste jaren grondig kapotgeslagen. Er was corruptie in vele vormen en maten. Men dacht en handelde alleen in eigen belang. Men zag Suriname meer als een bron waaruit systematisch geroofd kon worden om zichzelf te verrijken en niet als een land om zich voor in te zetten in het belang van de hele bevolking. Achteraf komen al die gepleegde diefstallen bij de verschillende instanties, het zich toe-eigenen van ’s Lands inkomstenbronnen en de fake benoemingen aan het licht. Iets dat zo grondig kapot is gemaakt, kan alleen worden hersteld door een sterke integere, persoonlijkheid die doorzet en niet opgeeft. Hij zal geduldig tegenwerking en aanvallen moeten trotseren, niet afdalen naar het niveau van boos worden en schelden en vooral het goede voorbeeld blijven geven en hopen dat het zal worden opgevolgd. A good example is like a bell that calls people to church.
Fatsoen en respect waren eerst stevig gefundeerd in onze samenleving. Een kind accepteerde een standje van de buurvrouw als heel normaal. Men sprak elkaar aan met respect. Het fatsoen is de laatste jaren langzaam weggesijpeld. De jeugd ziet dat fraude en corruptie de opstap zijn om zich snel te verrijken, dus is studeren geen prioriteit meer. Men kon er vroeger op rekenen dat mensen die een topfunctie bekleedden, goede rolmodellen waren. Steeds vaker worden we geconfronteerd met mensen in zo’n topfunctie die het fatsoen aan hun laars lappen. Ze schelden, schreeuwen, beledigen en zijn notabene trots op dit asociale gedrag in plaats van zich ervoor te schamen. Ze willen de ander raken, maar zien daarbij niet dat ze zichzelf degraderen en vooral het verkeerde voorbeeld afgeven. De ware kracht van een persoon moet herkend worden in de manier waarop hij zichzelf als rolmodel presenteert en niet in de manier waarop hij anderen probeert te schofferen.
Alle voorafgaande regeringen, hebben het stokje netjes overgedragen en zich daarna teruggetrokken. Dit is de eerste regering die na overname zoveel tegenwerking moet incasseren. Komt het omdat de NDP de macht niet kan loslaten, de vetpot waarmee ze zich verrijkten, willen blijven vasthouden of zijn ze bang dat er nog meer onwelriekende handelingen uit de beerput aan ‘t licht zullen komen als een ander aan het roer zit? Een president kan met zijn gedrag een volk het goede voorbeeld geven en zo in de samenleving fatsoen op hoog niveau creëren. Hij kan echter ook het volk negatief beïnvloeden, dan heeft het volk de keus om hem af te remmen en te dwingen om weer het juiste spoor te bewandelen of zijn voorbeeld volgen en daarmee het fatsoen uit de samenleving laten wegvloeien. Een president kan het geluk hebben om bij de start fatsoen aan te treffen en daarop voort te bouwen. Hij kan echter ook de pech hebben om bij zijn aantreden een volk aan te treffen die onfatsoenlijk gedrag als normaal is gaan accepteren en zijn normen en waarden kwijt is. Dat was de pech van deze regering. Die trof bij zijn aantreden niet alleen kapotgeslagen instituten aan, maar ook een land die zijn normen en waarden kwijt was. De immorele mensen die op strategische posten waren geplaatst, moesten worden vervangen en dat gaat niet zonder strijd. Degene die dit wil corrigeren, wordt hun vijand. We don’t choose our enemies, they choose us. De corrupte bende zal namelijk altijd proberen om zijn gemakkelijk leventje te behouden. Ze zullen, protesteren, tegenwerken, de media misbruiken, alle vuile trucs uit de kast halen om die macht te behouden. De smerigste truc die is toegepast, is het aanwakkeren van racisme. De rassen werden tegen elkaar opgezet om onrust of een burgeroorlog te ontketenen. Een president die dit weet en aan den lijve ondervindt en toch bereid is om de strijd hiertegen aan te gaan, zal verdomd sterk moeten zijn. Soms is vechten tegen het kwaad geen keuze maar een bittere noodzaak. Difficulties break some men, but make others. Een ander zou door zoveel tegenwerking misschien het bijltje erbij neergooien. Deze president echter vangt klap na klap op en zet door. Oorlogen worden niet gewonnen door veldslagen te leveren, maar door veldslagen te kiezen. Hij heeft ervoor gekozen om de strijd aan te gaan tegen immoraliteit, hij koos ervoor om bij elk instituut de kankergezwellen weg te snijden en daarvoor in de plaats integriteit en deskundigheid te plaatsen. Ik hoop dat het volk hem daarbij zal ondersteunen.
“The time comes in the life of any nation when there remain only two choices – submit or fight.”
Josta Vaseur
