“Ik werk hard om op mijn eigen benen te kunnen staan. Als ik ondersteuning vraag of een werk zoek met een vast inkomen dan wordt er nog steeds anders op je neergekeken of er wordt gevraagd naar je achtergrond, omdat ik hosselaar ben”, zegt Eddy tegenover de krant.
“En dat maakt het veel moeilijk voor ons. De financiële situatie is helemaal niet goed. Je staat dagelijk voor de hossel, maar bereikt niet eens wat je wilt. Het is heel erg moeilijk het te overleven met de prijzen. Door deze situatie kan je van geluk spreken als je tenminste twintig klanten hebt gekregen voor de dag”, zegt een andere hosselaar die ook kleren en schoeisel verkoopt.
“Er mist nog steeds een deel als het gaat om je verder te kunnen ontwikkelen in het land,” benadrukt een hosselaar. “Het is moeilijk voor een hosselaar, dat maak ik zelfs mee in het centrum van de stad. Maar er is een samenwerking en verstandhouding te zien. Maar, over het algemeen gaat het om names and faces en er wordt nog een onderscheid gemaakt onder de bevolkingsgroepen. Er zijn velen die niet meer daarnaar kijken. Samen een land, maar die enkelen ertussen die er niet zeker van zijn, maken toch wel een verschil. Dit moet helemaal niet van toepassing zijn. Er moet samengewerkt worden naar de ontwikkeling van het land. Bij ons onderling als de ene het niet kan, dan wordt het doorgestuurd naar de andere. Dat is samenwerking en verstandhouding, ook al doen bepaalde van ons hetzelfde, we blijven een band houden. Er moet minder aandacht gevestigd worden aan onderscheid en meer werk gecreëerd worden, dat zal zeker een verandering brengen. De ongeschoolde als hoe men op enkele van ons neerkijken is beter in denken. Maar, de macht en tool licht daar waar men er juist geen gebruik van maakt.”
TM
