“Alleen in het AZP meer dan 100 verpleegkundigen en een aantal goede artsen vertrokken”
In een brief aan minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid en aan de algemeen- en medisch directeur van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) hebben de zaal- en Spoed Eisende Hulp-artsen hun ongenoegen en frustraties binnen de gezondheidssector en binnen het AZP kenbaar gemaakt.
‘Er wordt bar weinig gedaan om personeel te behouden’
“Reeds geruime tijd hebben we in de tweede lijn te kampen met ernstige materiële tekorten die het werk voor de artsen uitdagender maken. Dit tekort heeft zich het afgelopen jaar uitgebreid tot een ernstige human resource crisis. Er zijn alleen in het AZP meer dan 100 verpleegkundigen en een aantal goede artsen vertrokken. De werkdruk voor elke arts en verpleegkundige in het ziekenhuis is hiermee substantieel toegenomen. Helaas gaat dit gepaard met het uitblijven van beleid (vanuit het ministerie en de directie) om de zogenaamde brain drain tegen te gaan. Er wordt bar weinig gedaan om het huidig personeel te ondersteunen en te behouden. Er wordt slechts verwacht dat wij de steeds zwaardere zorg zullen blijven dragen”, aldus de artsen in hun schrijven.
Het baart de artsen ernstige zorg, dat “planning en duurzaam beleid” ontbreken.
De artsen uiten ook hun kritiek over de salarissen. Ze hebben een loonachterstand en er zou, dat werd overeengekomen al in juli, een looncorrectie volgen. “Er werd een tijdelijke loon topup toegekend aan de artsen die niet alleen ver onder het gevraagde, maar ook ver onder het marktconforme bedrag ligt. Het huidig loon zou als denigrerend beschouwd kunnen worden naar degene die dag en nacht zwoegen in deze pandemie. Doch hebben de artsen hiermee tijdelijk genoegen genomen. In de uitvoering blijkt echter dat er frequent “omissies” zijn van betalingen of betalingen laat worden uitgekeerd”, aldus de klagende artsen.
“Beledigend lage vergoeding voor bieden Covid-zorg nooit tijdig betaald”
“Sinds de start van de Covid-19 crisis in Suriname is er SRD 300 per dienst toegezegd aan artsen die Covid-zorg bieden. Behalve dat dit bedrag beledigend laag is, zijn de gelden nooit tijdig betaald. De artsen ontvangen lonen maanden later, wanneer de daaropvolgende Covid golf aanvangt en het wederom noodzakelijk is extra artsen in te zetten voor covidzorg. Bovengenoemde is een weerspiegeling van het uitermate laag budget dat door de overheid gereserveerd is voor de gezondheidszorg en zal leiden tot nog meer brain drain binnen de gezondheidszorg”, stellen de artsen.
“Fake nieuws wordt efficiënter verspreid dan nieuws van overheid”
Volgens de ziekenhuisartsen staan zij sinds het begin van de eerste Covid golf aan de frontline van de ergste gezondheidscrisis in een eeuw. “Dankzij moderne technologie zijn er na 1 jaar reeds meerdere vaccins beschikbaar voor de samenleving die de crisis zouden moeten indammen. Helaas dankzij moderne technologie wordt fake nieuws en misinformatie efficiënter en effectiever verspreid dan nieuws van de overheid. Desondanks is het de taak van de overheid om hun public health boodschap consequent, pertinent en gevarieerd – indien nodig – aan de samenleving te presenteren. Echter merken wij onvoldoende dat het ministerie mensen probeert te informeren om te vaccineren.”
De artsen schrijven, dat tijdens persconferenties of in het Covid journaal mensen worden opgeroepen om te vaccineren, “maar dat is in deze tijd niet voldoende!”
“Tevens wekt het frustraties dat maatregelen om mensen te overhalen te vaccineren tot nu toe uitblijven, maatregelen die in veel landen in onze regio al de norm zijn. De ziekenhuisartsen zullen om die reden zelf een oproep doen aan de samenleving om zich massaal te laten vaccineren en zij zullen zelf een constructie bedenken om mensen te overhalen zich te laten vaccineren.”
“Deze groep artsen is na vier golven mentaal en fysiek uitgeput”
Hetgeen de ziekenhuisartsen sinds het begin van de Covid pandemie in hun persoonlijk en professioneel leven meemaken weten zij alleen.
“Hoe de arts dagelijks de kracht en energie bij elkaar raapt om ondanks al het bovengenoemde aan het werk te verschijnen weten zij alleen. De samenleving en de beleidsmakers, inclusief directie van het AZP zullen dit helaas nooit kunnen vatten!
Wij zijn de artsen die elke shift slecht nieuws gesprekken moeten voeren met familieleden.
Wij zijn de artsen die op de SEH worden uitgescholden, omdat er tekorten zijn of omdat er geen bedden zijn.
Wij zijn de artsen die dagelijks Covid-patiënten zien overlijden.
Wij zijn de artsen die zich steeds weer blootstellen aan deze dodelijke ziekte.
En wij zijn de artsen die elke golf uit hun routine en opleiding worden gehaald om Covid-zorg te bieden. Na 4 golven werken in dezelfde of verergerde omstandigheden moeten we u helaas meedelen dat deze groep artsen gedemotiveerd is en mentaal en fysiek uitgeput is”
“Noodkreet aan de regering”
De artsen schrijven dat zij de Covid-zorg niet meer kunnen garanderen. “Wij doen een noodkreet aan de regering, het ministerie van volksgezondheid en directie van het AZP om deze groep de nodige aandacht en waardering te geven en dringende acties te ondernemen om de crisis binnen de gezondheidzorg aan te pakken. Bij uitblijven hiervan zal de Covid-zorg niet meer geleverd kunnen worden door de ziekenhuisartsen. De eerste regel binnen hulpverlening luidt: Is het veilig om hulp te verlenen? Indien het niet veilig is voor de hulpverlener om hulp te verlenen wordt er geen hulp verleent totdat het gevaar is geweken. Momenteel is Covid-zorg leveren in Suriname niet meer veilig voor het mentaal en fysiek welzijn van de ziekenhuisartsen”, aldus de om aandacht vragende artsen aan het einde van hun noodkreet-brief aan minister Ramadhin en hun directie.
