We hebben eerder aangegeven dat het de regering wel lukt om de begroting in balans te brengen. Dat is een voorwaarde om economische groei te realiseren en om met de verdiensten het sociale programma van de regering uit te voeren. De regering wil dat het tekort op de begroting wordt verkleind. Het doel daarvan is om de afhankelijkheid van geleende middelen te verminderen. Zodoende ontstaat weerbaarheid van de staatsfinanciën en wordt de staatsschuld verbeterd. Eigenlijk moete verder wettelijke maatregelen worden getroffen zodat de balans op de begroting nooit meer stuk gaat en beheersbaar blijft binnen belangrijke parameters. Want het kan niet de bedoeling zijn dat er regeringen zijn die prudent beleid voeren en dan weer steeds andere regeringen komen die de boel kort en klein slaan. We kunnen niet steeds weer van scratch beginnen. Er moet wat de overheidsfinanciën betreft een zekere continuiteit worden ingebouwd bij wet. Deze regering moet weer gaan kijken naar het weer binnen proporties brengen van de wet op d staatsschuld. Er moeten een gekwalificeerde meerderheid worden geregeld in deze wetten zodat het niet gemakkelijk wordt om disbalans door te drukken voor populistische doeleinden. Ook moet het ondernemers worden verboden om goederen en diensten te leveren aan de regering, los van de basisgoederen en medicijnen binnen de nodige proporties, aan regeringen die de begrotings- en schuldparameters hebben overschreden. Wanneer deze ondernemers toch profiteren van het wanbeleid, dan moeten er strafrechtelijke maatregelen tegen deze ondernemers worden getroffen. Kortom, er is meer wetgeving nodig op het gebied van de overheidsbegrotingen en aan de opzettelijke overtreding van de bepalingen moeten er strafsancties worden gekoppeld. Er zijn zware indicaties dat ondernemers behoorlijk misbruik hebben gemaakt van de verhoogde overheidsuitgaven van de regering. Er is vaak gesproken van verdampte middelen, in de miljarden. Er zijn geen onderzoekingen nog gedaan naar de betrokkenheid van deze ondernemers in het aan diggelen slaan van de staatsfinanciën. We zien nu dat de overheid haar best doet om alles in lijn te brengen, maar de basis is nog te fragiel. Dat moet ook gezegd worden voor het ondoordacht in dienst nemen van grote groepen personen binnen de overheid. Er is veel daarover geklaagd maar de regering heeft nog geen wettelijke maatregelen getroffen die deze taferelen in de toekomst zullen voorkomen.
De regering geeft zelf aan dat in de ontwerpbegroting 2022 de geraamde overheidsontvangsten en -uitgaven vastgesteld op respectievelijk SRD 24.780 miljoen en SRD 26.660 miljoen. Het resultaat is dus dat er op papier een begrotingstekort van SRD 1.880 miljoen bestaat. Dat is gelijk is aan 2.6% van het BBP. Dit percentage is binnen de perken van wat internationaal aan begrotingstekorten wordt aanvaard. Zo was het ook in de periode van Venetiaan toen het probleem van de overheidsuitgaven was aangepakt. Door iets lagere realisaties werden er dan elk jaar overschotten geboekt en daardoor was in elke geval het probleem van begrotingstekorten in grote lijnen aangepakt. De regering geeft aan dat bij het opstellen van de begroting rekening is gehouden met de beleidsmaatregelen zoals afgesproken binnen de Staff Level Agreement (SLA) in april 2021 met het Internationaal Monetair Fonds (IMF). We zien dus dat de strenge regels van het IMF effecten begint te sorteren op de begroting. Maar ook is rekening gehouden met het Herstelplan 2020-2022 en het Meerjaren Ontwikkelingsplan 2022- 2026. We moeten er wel voor waken dat het gedeelte van het sociaal vangnet niet wordt verwaarloosd. Gebeurt dat wel, dan zal de sociale onrust toenemen. De regering moet ook een oplossing bedenken voor de grote groepen mensen, waaronder veel luilakken, die door de vorige regering gewoon levenspakketten ontvingen. Ze hoefden daarvoor niet aan te tonen dat ze wilden werken en dat ze noodgedwongen werkloos waren. De pakketontvangers die waarschijnlijk ook middelen van her en der kregen en daarvan leefden, zijn ontevreden. Gesteld wordt daarom dan ook dat deze regering gevoelloos is, maar de regering kan niet aan mensen die niet willen werken, pakketten blijven uitdelen. Voor het dienstjaar 2022 zijn de totale overheidsuitgaven begroot voor SRD 26.660 miljoen. Dat is een stijging is van SRD 5.375 miljoen ten opzichte van het dienstjaar 2021. Aan personeelskosten van de ambtenaren (lonen en salarissen en sociale premies) zal een bedrag van SRD 5.7 miljard worden uitgegeven. De beleidsprogramma’s voor 2022 zijn begroot voor een totaal van SRD 19.542 miljoen. Vermeldenswaard is dat er binnen de programma’s ook personeelskosten zijn van bijvoorbeeld stichtingen die geplaatst zijn bij ‘subsidies en bijdragen’. In vergelijking met 2021 zijn de programma’s met SRD 3.5 miljard toegenomen. De programma’s behelzen projecten die moeten resulteren in het verwezenlijken van de vastgestelde ontwikkelingsdoelen. We denken dan aan onderwijs, infrastructuur, gezondheidszorg, capaciteitsopbouw, woningbouw en productie. De programma’s/projecten worden gefinancierd uit eigen middelen (SRD 13.8 miljard) en externe financiering via een donor (SRD 124 miljoen) en via leningen (SRD 5.6 miljard). Aangezien de programma’s voor een niet onaanzienlijk deel uit leningen worden gefinancierd, gaan we ervan uit dat er veel zal worden besteed aan de productiesector, zodat we deze leningen niet meer hoeven te lenen. Daarom zullen we kritisch blijven kijken naar LVV, TCT en NH. Deze ministeries moeten het nu gaan waarmaken en de deskundigen niet van de ministeries weren. Waar deskundigheid ontbreekt, moet die binnengehaald worden uit het buitenland.
