“De prijzen van de groentesoorten zijn overal verschillend. Als het bij de groothandel wordt gekocht heb je een andere prijs dan wanneer je het koopt bij iemand die zelf aan landbouw doet”, zegt een burger aan de krant.
“Eergisteren zocht ik tajerblad en zag een een bos voor SRD 15 en niet ver van daar kwam ik een andere stand tegen die een bos verkocht voor SRD 10. En daar heb je al een heel groot verschil”, benadrukt de burger. “Het is heel zwaar geworden, dat begrijp ik, maar je hebt anderen die zelfs SRD 20 vragen voor een bos tajerblad. Over de andere groentesoorten praat ik liever niet, want daar is er ook weer een groot verschil. De prijzen in de winkels zijn al niet te redden en dan krijg je dit ook nog.”
Een standhoudster geeft aan, dat zij het ook niet kan helpen dat er een verschil is in de prijzen. “De goederen worden al duur ingekocht en dan moeten wij ook nog winst er uit halen. Als je iets voor een appel en een ei verkoopt, dan heb je niet gewerkt. Zijn je tijd en energie zomaar verspild.”
Een andere standhoudster zegt, dat de groentesoorten die zij verkoopt uit eigen tuin komen en deels van haar moeder. “We doen al jaren mee aan de verkoop en snappen in welke situatie mensen verkeren. De prijzen zijn wel redelijk, maar voor anderen ook wat scherp. We moeten uiteindelijk ook ons winst eruit halen. Onderhoud en al moeten wij blijven doen zodat wij kunnen blijven verkopen. Je hebt dagen waarbij wij er niet zijn, dat betekent dat we nog niet gereed zijn voor de verkoop of bezig zijn op met de aanplant. Maar over het algemeen proberen we voor elkaar te zijn.”
TM
