Het kwartje van het nut van de vaccinatie is nog niet bij een ieder gevallen, maar de kogel is inmiddels wel door de kerk wat betreft de doortastendheid en de daadkracht die van de regering wordt verwacht. Door een groot aantal bedrijfslevensorganisaties (waaronder de VSB en Asfa) en aanverwante verenigingen en zelfs de Surinaamse Juristenvereniging hebben een oproep gedaan aan de regering om wetgeving te maken over vaccinatie van werknemers op de werkplek. De organisaties geven aan dat het heel moeilijk wordt om bedrijven die zorgen voor werkgelegenheid, nog open te houden als mensen steeds ziek worden en besmettingen waardoor personen in quarantaine moeten gaan. En dat besmette mensen nu steeds meer in thuisisolatie moeten gaan. Er wordt een oproep aan de regering gedaan om de gevaccineerde werknemers en de klanten te beschermen. De organisatie geven aan dat de vaccinweigeraars niet altijd op zuivere gronden een vaccin weigeren. Daarmee zeggen de organisaties dat ze in principe wel begrip hebben voor enige uitzonderingsgronden die gegrond moeten zijn. Het is dus nu aan de regering om te komen met voorstellen welke gronden nu gegrond kunnen zijn en hoe die zullen worden getoetst. Door de minister van arbeid zou al een wet aan de DNA zijn aangeboden. Deze wet zou bij een aantal juristen in bestudering zijn en daarover zou volgens mediaberichten vandaag een besluit worden genomen. Daarop komen we straks terug. In de maatschappelijke ‘discussie’ die na het aankondigen van de wettelijke maatregelen vanuit Arbeid is losgebarsten, zien we dat de openbare opinie aan het kantelen is. Er zijn behoorlijke veel mensen, het lijkt zelfs op een meerderheid, die wel voorstander is van het eisen van werknemers dat ze gevaccineerd zijn. Wat opvalt is dat bij de tegenstanders 2 opvattingen leven die ook zo nu en dan worden ontkracht met medisch-wetenschappelijke artikelen.
Ten eerste zeggen ‘vaccinweigeraars’ dat vaccineren geen zin heeft want iedereen, ongeacht vaccinatie kan besmet raken en ziek worden. Dat is welbeschouwd een onjuistheid en zelfs een leugen omdat inmiddels onomstotelijk is komen vast te staan dat alhoewel besmettingen kunnen plaats vinden, de gevolgen voor personen zodanig zijn dat in het hoogst uitzonderlijke geval men in het hospitaal moet. En het percentage gevaccineerden dat uiteindelijk aan covid-19 kan overlijden is verwaarloosbaar. En dat kan niet gezegd worden van personen die niet gevaccineerd zijn, integendeel, en dat is het verschil.
Een tweede leugen die vaccinweigeraars gebruiken dat iedereen die besmet is, ongeacht vaccinatie, in staat is om anderen te besmetten. Ook hier is het medisch-wetenschappelijk onomstotelijk komen vast te staan dat het vermogen om andere te besmetten bij gevacinneerden zeer laag tot verwaarloosbaar is. Dus gevaccineerden raken bij een besmetting alleen bij uitzonderingen zodanig ziek dat ze het hospitaal in moeten en de mortaliteit is verwaarloosbaar. Ook het vermogen om te besmetten neemt significant af. Het nemen van een vaccin betekent dus tegelijk dat men zichzelf beschermt en dat men ook anderen beschermt. We zien dat deze twee leugens zonder enige nuances ook herhaald worden door een jurist die een zaak aanhangig gaat maken tegen de regering en zeer waarschijnlijk in de trend van de andere landen, deze zaken ook gaat verliezen. We zien ook in andere landen dat juristen zich zo opwerpen in de discussie, met onvolledige en onlogische beredeneringen, waarschijnlijk om hun opdrachtgevers zoet te houden.
Inmiddels zien we dat al bij Bibis maatregelen zijn getroffen tegen ambtenaren die niet gevaccineerd op de werkplek komen. En steeds wordt dan ontdekt dat medewerkers zijn besmet, de niet-gevaccineerden hoofdzakelijk, waardoor dan afdelingen en hele ministeries dicht moeten gaan. En steeds moet dan de boel integraal worden gereinigd en dat kost de regering dan weer een heleboel centen. Wat wel in deze opvalt is de ongelijkheid tussen de ambtenaren van Bibis en de ambtenaren van de overige ministeries en overheidsinstellingen als de rechterlijke macht en DNA. Wanneer het gaat om de veiligheid en de arbeidsomstandigheden van de ambtenaren dan dachten we dat het de minister van Biza is die met algemene regels voor alle ambtenaren moet komen bijgestaan door Arbeid vooral wat betreft de veiligheid op de werkplek. Maar de regels worden uitgevaardigd voor de ambtenaren vanuit de Personeelswet door Biza. De regels moeten voor alle ambtenaren eigenlijk gelijk zijn. Voor specifieke soorten ambtenaren kunnen dan weer bijzondere regels worden gemaakt. Dan denken we aan leger, politie, brandweer, pa’s, in het onderwijs, in de zorgsector en in de diplomatieke sector. Biza moet alsnog zijn verantwoordelijkheid nemen in deze. We nemen aan dat binnen de regering er wel eenduidigheid bestaat over de coronapas en het vaccinatiebewijs voor ambtenaren. Vol belangstelling kijken we uit hoe de regering erin slaagt om de wetgeving waarnaar nu ook bedrijfslevenorganisaties vragen, te organiseren samen met DNA. Verplichte testen als voorwaarde voor toch toelating tot het werk voor vaccinweigeraars is geen optie omdat het een dure aangelegenheid zal worden, zowel voor de werknemer als hij moet betalen als voor de werkgevers als zij moeten betalen. We zien dat zelfs werkers in de Eurozone klagen voor de kosten van de test die afgaat van hun minimumlonen. Opvallend is wel de stilte vanuit de Ravaksur. Is dit de stilte die de storm vooraf gaat?
