Minister Maria Levens van Onderwijs Wetenschap en Cultuur en andere kopstukken buigen zich over de vernieuwing van het onderwijs. De bewindsvrouw heeft werkbezoeken afgelegd aan scholen in meerdere districten. Er wordt van gedachten gewisseld met schoolleiders over de komende innovaties in het onderwijs.
Wildgroei
Dagblad Suriname hoorde uit de volksmond: “Het schooljaar 2021-2022 staat voor de deur. Binnen onderwijskringen wordt nagegaan hoe het onderwijs in Suriname te hervormen en te bevorderen. Allerlei opvattingen en methoden komen door het open venster van Suriname binnenwaaien. Alles tegelijk aanpakken heeft averechtse gevolgen. Een breed draagvlak creëren is wenselijk voor de vernieuwing om verwarring, desoriëntatie, onrust en onduidelijkheid te voorkomen. Met tientallen los van elkaar staande projecten en vernieuwingsgedachten wordt wildgroei van ideeën en werkdruk in de hand gewerkt. Hierdoor komt er weinig tastbaars van de grond, blijft het ergens steken en vindt er geen verandering plaats.”
Ngo’s
“Donorlanden en internationale organisaties stimuleren het onderwijs in Suriname en andere landen via non-gouvernementele organisaties (ngo’s) die zich met onderwijs bezighouden. Ngo’s zijn makkelijke speelinstrumenten. Het lijkt alsof donorlanden enorm investeren in arme landen, maar in feite zorgen ze voor versnippering van ontwikkeling, waardoor de arme landen ‘lekker’ worden gehouden met ad hoc projecten, die van korte duur zijn, zonder continuïteit te bezitten. Er zijn hoegenaamd weinig of geen projecten waarin de continuïteit gegarandeerd is. Project, het woord zegt het al: project. Het begrip ademt korte duur uit. Het is ad hoc. Dit terwijl onder andere onderwijs synoniem is voor structuur en continuïteit.”
Onderwijsontwikkeling versjachert
“Onderwijs is geen project, want onderwijs is continuïteit, dat via een integrale en brede structuur vanaf de basis werkt. Ad hoc onderwijsontwikkeling wordt op deze manier versjacherd en verkruimeld. Hierdoor wordt er geen waarachtige ontwikkeling op gang gebracht en worden arme landen waaronder Suriname gekneveld. De rijke landen ondermijnen met ad hoc aanpak de positie van de arme landen. Hierdoor worden noodlijdende landen makkelijk gebruikt en misbruikt om de belangen van de rijke landen in een globaliserende wereld te consolideren.”
Globalisatie is bedrieglijk
“De wereldbevolking loopt niet warm voor internationale idealen, omdat de tol die daar tegenover staat, het opgeven van het eigene is. Globalisatie vraagt van de mens opoffering in wereldbelang. Nationale behoeften en culturen worden verdrongen. Globalisatie is statistisch geschoeid. Er wordt primair gedacht aan inkomen, eigendom en de positie op de wereldmarkt. Het cijfermatig tot ontwikkeling brengen van de wereld volgens één model. Globalisatie is bedrieglijk. De wereldcrisis staaft dat.”
Geen gewicht
“Het is werken binnen het domein van de verenigde rijke landen, waar het collectief van arme landen geen gewicht heeft. De intelligentsia verenigd in de wereldpolitieke fora, troont in een ivoren toren. Zij staat niet met beide benen op de grond. Het is zonneklaar, dat de Millennium Development Goals waarbinnen onderwijs als zeer belangrijk wordt aangemerkt veel te wensen overlaat.”
Geen broederschap
“Globalisatie loopt mank, omdat het gebaseerd is op verdeling van inkomsten en rijkdom. Het is geen band, die volken bindt. Het is geen broederschap. Het is de wet van de sterkste, brutaalste, meest geslepene, wreedste, die prevaleert. Onder andere oud-koloniën moeten verworvenheden, die veelal na langdurige strijd werden verwezenlijkt en de grondslag van de onafhankelijkheid vormen, inleveren.”
Boosdoeners
“Verdragen en conventies worden opengebroken. Open markt economie is een vereiste. De boosdoeners zijn de verenigde rijke landen, die posities consolideren en uitbreiden en het collectief van arme landen bepalingen opleggen. Globalisatie is dictatoriaal. Het wordt tot uitdrukking gebracht in statistieken, deviezenreserves, inkomen, eigendommen en patenten.”
Wereldkwaal
“Globalisatie is neokolonialisme in cynische en arrogante vorm. Het onderwijs is meer dan ooit cultureel imperialisme, dat de arme landen overrompelt. Neokolonialisme viert hoogtij. Het is een stelsel van economische, politieke en culturele afhankelijkheidsrelaties. Het is de kenschetsing van de verhouding tussen arme en rijke landen. Bij onderwijshulp worden onderwijs en andere belangen van de grootmachten eerder gediend dan die van het hulp ontvangende land. Het zijn niet alleen arme landen, die geconfronteerd worden met benedenmaatse onderwijsresultaten. De kwaal manifesteert zich overal. Ook in rijke landen. De wereld heeft behoefte aan nieuwe methoden en leerboeken, die misvattingen verbreken, een orde die om nieuwe woorden vraagt”, aldus de stem van het volk.
HD
