Aan de marges van het bezoek van de middels eerlijke verkiezingen aan de macht gekomen president van de Republiek Suriname aan Nederland, is er veel rumoer gemaakt door een bepaald deel van de Nederlandse bevolking. Het gaat om de onderkant van de Nederlandse samenleving, mensen die het zich kunnen permitteren om met hun hele hebben en houwen op plekken post te vatten en de meest irrationele zaken te schreeuwen. De protesten waren aan geen enkel gewaardeerd medium in Nederland besteed. Op social media circuleren er beelden waarop duidelijk te horen is hoe de president van de Republiek Suriname wordt uitgescholden en hoe de bevolkingsgroep wordt uitgescholden waartoe hij behoort. Enkele mensen die zich uitgeven als een ‘tv-station’ hebben aanwezige mensen ‘geïnterviewd’. En de eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat zoveel kolder en bagger nooit eerder in een keer binnen zo een korte tijd op social media is verschenen. Geen van de geïnterviewden kon iets zinnigs zeggen over de reden van hun aanwezigheid bij protesten. Mensen moesten secondenlang nadenken waarom ze op de plek aanwezig waren. Het meest duidelijk was een meneer die niet lang hoefde na te denken waarom hij ter plekke aanwezig was: hij wil als Nederlander een ‘Indiaanse’ president in Suriname. Die man leeft in Nederland, mag niet in Suriname stemmen, en hij gelooft zeker niet in de Nederlandse grondwet. En zeker heeft hij geen benul van artikel 8 van de Surinaamse grondwet en het strafrechtelijk verbod om te discrimineren in Suriname. En het zogenaamde tv-station dat hier en in Nederland microfoons voor mensen hun mond houdt, gelooft klaarblijkelijk ook niet in de Surinaamse grondwet. De in de marges schreeuwende mensen zijn Nederlanders en als ze het niet eens zijn met het bezoek van een staatshoofd aan hun land, dan moeten ze protesteren tegen hun regering, dus de Nederlandse regering. Maar we zien dat men geen kritiek heeft op de Nederlandse regering die het Surinaamse staatshoofd met alle egards heeft ontvangen, vanaf de Nederlandse koning tot regionale bestuurders zoals burgemeesters. Men zou door de Nederlandse media serieus genomen worden als men tegen de eigen regering had geprotesteerd. Zulke protesten komen weleens voor en altijd gaat het om een onderwerp: mensenrechtenschendingen die in het land plaatsvinden. En dan is Amnesty International er ook bij. Maar hier is het juist omgekeerd. De mensen die zich hadden verzameld hebben hun sympathie getoond en zich geassocieerd (middels vlaggen en t-shirts) met personen in Suriname die in beide landen zijn veroordeeld en niet naar Nederland mogen afreizen. Gezegd wordt dat het Nederlandse vonnis tegen de NDP-voorzitter een politiek vonnis is, maar waarom protesteert men dan niet direct tegen de Nederlandse regering? De verklaring is eenvoudig: in het bootje waarin men zit wil men geen onrust scheppen…en de ww-uitkering in gevaar brengen. Maar men wil wel het vuur aanstoken in Suriname en genieten vanuit een veilige afstand. Het is de tweede keer dat mensen die iets te maken hebben met Suriname, het Surinaamse staatshoofd met racistische verwensingen hebben beledigd. Hele bevolkingsgroepen worden op de tv uitgescholden en kleine kinderen luisteren en zien alles. Deze misdragende Surinamers worden op tv als celebraties behandeld. Op school leert men dat we niet discrimineren op basis van o.a. ras, maar het gebeurt open en bloot op de Surinaamse tv. De president van Suriname en een aantal ministers worden door een aantal mensen open en bloot uitgescholden en de veiligheidsdienst treedt niet op. Voordat je het weet zullen kleine kinderen het een normale zaak vinden om bevolkingsgroepen uit te schelden en ook het staatshoofd. Dat moet niet worden toegestaan. Zo is op de social media beweerd dat de ‘koelie’ ministers drugs met zich hebben meegenomen naar Nederland. De Nederlandse regering wordt opgeroepen door deze Surinaamse burgers om de zaak te onderzoeken. Dit alles betekent dat deze burgers informatie hebben dat Surinaamse ministers recent drugs hebben getransporteerd. Deze informatie moet met aan de politie en de pg doorgeven. En als dat niet gebeurt, dan moet men worden opgebracht zodat de politie de informatie kan noteren. We vinden dat de veiligheidsdienst een wanprestatie pleegt door deze zaken niet te onderzoeken. Het land is op een zeer gevaarlijk kruispunt waar de armoede is toegenomen. Die armoede is helemaal niet gecreëerd door deze regering, het is het resultaat van het ‘njang dringi prisiri’ beleid van de NDP-regering, zoals het traditiegetrouw altijd is gebeurd. In Nederland hebben mensen beweerd dat het niet goed gaat in Suriname en dat men daarom gekant is tegen deze president. Maar men is zo dom dat men niet eens wil weten door wie alles is veroorzaakt. De regering zit nu al een jaar aan, kan ze ervan worden beschuldigd dat ze niets doet om de armoede en de verarming van de bevolking te keren? Helemaal niet is het antwoord, integendeel. De regering van Suriname doet er alles aan om het tij te keren, er wordt vooruitgang geboekt en dat wordt internationaal ook erkend. De ordening heeft zich nog niet vertaald in sociale progressie, dus de kleine man voelt het nog niet in zijn portemonnee. Maar dat erkende president Venetiaan na 5 jaar puinruimen van de Bosje-regering (NDP) ook in 2005 in zijn regeringsverklaring. Na 5 jaar had hij orde op zaken gebracht van 4 jaar potverteren van de NDP. Pas in de tweede termijn kon de sociale progressie worden bereikt. Nu wordt van de huidige president verwacht dat hij het regelt zoals hij in een populaire slogan had beloofd. Naar ons oordeel heeft de VHP-voorzitter misschien wel de indruk gewekt dat hij op stante pede de armoede in Suriname zou keren, maar degenen die dat hebben geloofd zijn naïef geweest. Armoede dat als basis heeft een kapotte economie en een uitgeholde staatskas, is niet binnen enkele maanden te repareren, ook niet binnen 3 jaren. Het neemt 3 jaren om de koers naar herstel stevig te zetten. In een coalitieregering waar maar 2 van de 4 partijen echt weten wat regeren is en daarvoor de ervaring en het kader hebben, is het zeer moeilijk om over de gehele regeringsbreedte de stappen te maken, maar dat is geen hinderende factor. Mensen in Suriname en in Nederland begrijpen niet dat deze regering een VHP-regering is, precies hoe de vorige 2 regeringen NDP-regeringen waren. De grootste partijen maken de dienst uit. De regeringen in 2000-2010 waren NPS-regeringen, met de Financiën-minister en de Centrale Bank in handen van deze partij. De scheldpartijen in Nederland hebben een aantal zaken bevestigd. Er zijn mensen die onder zware omstandigheden in Nederland wonen. Het schort aan de geestelijke begeleiding in Nederland van deze mentaal gestoorden en wellicht werklozen. Het is allemaal beneden niveau om een staatshoofd uit te schelden. In Suriname roepen we de veiligheidsdienst en de pg op om het staatshoofd te beschermen, altijd. Of dat nu van de VHP, de NPS, de NDP of de Abop afkomstig is. Als Bouterse of Santokhi in Nederland uitgescholden wordt, dan wordt niet hij uitgescholden, maar de Surinamer. Want hij vertegenwoordigt Suriname in het buitenland. Als de first lady wordt beledigd, dan wordt de Surinaamse vrouw beledigd. De herrieschoppers die vreemdelingen zijn moeten geïdentificeerd worden en niet tot Surinaams grondgebied worden toegelaten. Degenen die beledigingen aan het adres van het staatshoofd opnemen en het als een kiek verspreiden moeten ook opgebracht worden, omdat dat niets met vrijheid van meningsuiting van doen heeft.
