De binnenlandse politieke ‘scrutiny’ op de president van het land en de grootste partij van het land waarvan hij afkomstig is, is enorm. De prestaties van de regering zijn, zowel wat de positieve als de negatieve zaken betreft, gezamenlijk verantwoordelijk voor de prestaties. We zien dat de verantwoordelijkheid uitsluitend gelegd wordt bij de president. Er is vanuit de voormalige regeringspartij een aanval geopend op de president en zijn partij, de social media worden hiervoor gebruikt. Het politieke weerwoord is ook uitsluitend voor de grootste regeringspartij. We hebben eerder aangegeven dat het erop lijkt dat er een verdeeldheid is in de regering. Zo is het protocollair en staatsrechtelijk niet correct dat de president en de vicepresident als gelijkwaardige partners in de regering worden behandeld. Dat is namelijk niet zo, want de vp is de vervanger van de president. Hij heeft geen zelfstandige bevoegdheden. Wanneer er een activiteit is dan volstaat het als de president spreekt en voor hem de vakministers. Het is geen belediging of noodzakelijk dat de vp steeds ook het woord krijgt. We zien dat niet alle politieke partijen die participeren in de regering, de hoofdpijn van de ontwikkeling en het herstel van de regering op zich nemen. Dat schijnt de hoofdzakelijke hoofdpijn van de VHP te zijn. Dus er wordt gebouwd met de rechterhand en afgebroken met de linkerhand, maar alleen de rechterhand is verantwoordelijk. We zien in Suriname dat er politieke partijen zijn die gewoon ‘onder de radar’ participeren in de regering, politici profiteren daarvan, de gemeenschappen die ze vertegenwoordigen en waar ze hun stemmen halen, worden er geen centimeter beter van, maar nooit de verantwoordelijkheid willen dragen wat er is gebeurd onder hun regeringsparticipatie. Een zo een partij is de Abop, maar ook de PL en niet de NPS. Wat er allemaal afgebroken is in deze perioden, ook wat betreft de rechtstaat Suriname en alle aanvallen daarop zoals via de amnestiewet die nu is ingetrokken, men heeft het zogenaamd per vergissing gedaan. Men is nooit verantwoordelijk voor de ravage en ook nu is men erbij maar eigenlijk niet. Dat blijkt uit de op de ogenschijnlijk georkestreerde en in elkaar gezette en schaamteloze aanvallen binnen en buiten de DNA op de president, de collega-coalitie-politici en zijn partij, vanuit de Abop. Er komt geen correctie, de patroon is dus duidelijk te zien. We zien dat bij het schrijven en bediscussiëren van allerlei sociaal-economische plannen – en dat is een conditio sine qua non voor het runnen van een beschaafde economie – een aangelegenheid is van de VHP en enigszins van de NPS, de partijen die daarvoor de visie en het kader hebben. De andere partijen in de coalitie lijken in dit stuk zeer fundamenteel werk niet geïnteresseerd te zijn. Ze komen wel om de hoek kijken bij de uitvoering. Wat het beleid is over dat deel van de regering dat aan hun is toevertrouwd, wetten en plannen, daarin zijn ze niet geïnteresseerd. Ze gaan wel posities invullen met personen waarvan dan de vraagtekens rijzen. En men werkt dan gewoon uit het hoofd, zoals het logisch lijkt. Maar wat logisch lijkt, hoeft niet overeen te komen met internationale verdragen die Suriname heeft geratificeerd, met wet- en regelgeving die is aangenomen en met beleid dat op verschillende niveaus na ingewonnen advies is vastgesteld. Dit in de wilde weg regeren door bepaalde partijen in de coalitie, maakt het duidelijk dat de regering niet een eenheid is. De VHP zoekt nu aansluiting bij de Nederland (lees: de Eurozone en de EU). Men gaat er als leider heen op reis. En dat kan je niet doen als je rommel maakt in het land en vanuit een wild-west-situatie werkt. De president heeft eerst een stuk huiswerk gemaakt en daarna is hij in Nederland zodat hij serieus genomen kan worden. Dat is een overweging bij de president en de grootste politieke partij, en qua karakter en geschiedenis en de waarden- en normenbasis van de partij ook de NPS, maar niet bij de andere politieke partijen in de coalitie. Er wordt naar ons gekeken, en alhoewel soeverein, zijn landen in deze gemondialiseerde samenleving altijd verantwoording verschuldigd aan samenwerkingspartners. Maar niet alle partijen houden er daarmee rekening. We schrijven dit alles naar aanleiding van de naderhand uitvergrote en benadrukte uitspraak of indruk gewekt door de president in Nederland dat er mogelijk een vroegtijdige verkiezing komt. Puur beoordeeld naar de democratische regels van onze rechtstaat is het altijd in Suriname mogelijk dat een vervroegde verkiezing komt. Elke regering die aan de democratie grote waarde hecht, weet en beseft dat vervroegde verkiezingen tot de mogelijkheden behoren. Dat gebeurt ook weleens in het meer democratisch voorwaardige Nederland, waar regeringen zonder fysieke slag of stoot vaak zelf er de brui aan geven. Dat de president dat zegt, kan hij hebben gedaan om zijn democratische inborst te benadrukken, dat vervroegde verkiezingen moet kunnen, zonder fysieke dwang. Maar het kan ook dat de president subtiel zijn ontevredenheid uit over de politieke stabiliteit in de coalitie die er niet zou zijn. En dat hij aangeeft dat hij zich als hoogste man van het land zich politiek niet geschraagd voelt. Het is een sein, het is subtiel en daardoor hebben we de garantie niet dat het is begrepen…en dat het zal leiden tot een meer coherente regering. Het is pijnlijk om weer te constateren dat welgeteld 2 partijen in de coalitie zich verantwoordelijk houden voor het nu en het heden, welzijn nu en zich inzetten daarvoor.
