Een delegatie onder de president is terug na een dienstreis uit Suriname. Daarbij heeft de regering een aantal samenwerkingsovereenkomsten getekend de regering van Guyana. Het is een zeer positieve zaak dat de regeringen van Suriname en Guyana hechter met elkaar samenwerken. De samenwerking tussen Suriname en Guyana kan heel goede vruchten afwerpen naar het Benelux-model dat er ooit was tussen Nederland, België en Luxemburg. Onze twee landen hebben een hechte band onder andere door de behoorlijke Guyanese gemeenschap hier te lande. De Guyanezen zijn tewerk gesteld geweest in het begin vooral in de bouw- en constructiesector. Verder zijn ze nog steeds heel erg actief in de visserijsector. De situatie van de vissers is ook tussen de beide regeringen besproken. In samenwerking met het ministerie van LVV hebben Surinaamse personen het kunnen regelen dat ze in aanmerking zijn gekomen voor visvergunningen. In de visserijwetgeving is er een quotum geregeld voor de verschillenden soorten visvergunningen. Deze vergunningen worden dan aangevraagd en verkregen door personen die niets te maken hebben met de visserij, soms hebben ze niet eens een boot. De vergunningen worden dan gebracht naar Guyana en direct verkocht of verhuurd aan Guyanezen die wel op zee gaan vissen. Wat Suriname moet doen is het onderverhuren van vergunningen voorkomen. We hadden eerder hier geschreven dat terwijl 1 vergunning gekoppeld is aan 1 boot, in de praktijk op 1 vergunning meerdere boten opereren. Er is naar verluidt veel illegaliteit in de zeevisserij in de Surinaamse territoriale wateren. Suriname heeft nu de Kustwacht, maar we hebben tijden gehad van gewelddadige zeepiraterij vanuit Guyana. Nu is het besluit genomen dat vergunningen direct zullen worden afgegeven aan Guyanezen en zal de regering de tussenpersonen die slapend rijk worden, uitschakelen. Maar zo heb je in Suriname allerlei soorten tussenpersonen en brokers die zich opwerpen op de verschillende markten in Suriname, het monopolie verkrijgen op goederen, diensten en personen en deze zo dan gegijzeld houden en slapend rijk worden. Onduidelijk is nog hoe onze regering de illegaliteit in onze wateren zal aanpakken. Heel opvallend was ook de mededeling van de regering dat Suriname zaaizaad zal kopen van Guyana om hier de rijstproductie te vergroten. De vraag rijst dan wat er is gebeurd met de Adron die in Nickerie in stand wordt gehouden voor het doel van zaaizaadproductie en rasveredeling. Naar verluidt zou er ooit zaaizaad zijn geproduceerd in Suriname. Door mismanagement op LVV, gedurende regeringen van allerlei allooi, en op Adron zelf, is Adron een instituut geworden dat in principe zich moet doodschamen dat zaaizaad uit Guyana moet worden geïmporteerd. Dit is het zoveelste bewijs dat de Surinamers die in het land achter zijn gebleven denken dat ze een land kunnen besturen en daarvoor hun best doen, maar daartoe gewoon niet in staat zijn. Er is een overeenkomst getekend voor verdere samenwerking op het gebied van de landbouw tussen beide landen. Suriname zou vanwege de kwaliteit van de Surinaamse rijst niet meer in staat zijn om te exporteren naar het buitenland. Ook hier zal Guyana als redder in de nood optreden. We moeten stellen dat de boeren van Suriname, vanaf de groenteboeren tot de rijstboeren, naar het luidt tot de meest koppige burgers in het land behoren. Men weigert om de manier waarop men ‘eeuwen’ terug zaken heeft gedaan, te veranderen. Men wil zich niet laten scholen en als het moet dat schuift men stromannen die niet kunnen lezen en schrijven, soms buitenlanders die niets eens Nederlands begrijpen, naar voren om voor de vorm veiligheidstrainingen te volgen. Men weigert ook om met elkaar samen te werken, men weigert om zich te houden aan de basisveiligheidsegels van de voedselproductie. Het gevolg is dat op den duur alles wat door deze boeren wordt geproduceerd, niet veilig is voor de consumptie. In Suriname zijn er geen voedselveiligheidsinstituten die het voedsel keuren dat door de lokale bevolking wordt gegeten. Het resultaat ziet u om u heen, de mate waarin bijvoorbeeld allerlei soorten kanker ook bij jonge mensen in het land voorkomen. Intussen zitten de boeren in het land die denken dat ze alles en iedereen kunnen omzeilen klem. Wat de regering voor ze zal regelen, is wat men noemt brandjes blussen. Inmiddels zien we ook dat het Guyana lukt om met grotere boeren van het buitenland te komen tot meer massaproductie van exportgewassen. Wanneer zoiets gepland wordt in Suriname zullen de boeren in Suriname protesteren en de plannen dwarsbomen en met succes. En het is dan opvallend hoeveel bijval er is onder de burgerij voor goede productieproducten die niet doorgaan. In elk geval zijn we al ruim meer dan een jaar lang bezig met een nieuwe regering, maar investeerders die zouden komen hebben we nog niet gezien. We zien wel Surinamers zaken gaan doen in Guyana. De brug tussen de beide landen is ook een onderwerp van bespreking geweest. Wij zijn voorstander van een verbindingsbrug. Opmerkelijk is hier dat Guyana een betere verbinding heeft met Zuid-Amerika dan Suriname, omdat dat land via de Takutubrug verbonden is aan Brazilie. Ook Frans-Guyana zou verbonden zijn aan Brazilië. De brug is ook belangrijk voor het geval door de ontwikkelingen in Guyana burgers en bedrijven van Suriname besluiten om te shiften naar het buurland. Dan zal de brug ervoor zorgen dat men iets gemakkelijker terug kan komen om achtergebleven familie en vrienden fysiek te ontmoeten.
