Het vaccineren is een instrument om een veilige omgeving voor een ieder te garanderen. Elk individu heeft het zelfbeschikkingsrecht. Maar de overheid c.q. de werkgever heeft de collectieve verantwoordelijkheid en de plicht om die omstandigheden te scheppen zodat de individuele zelfbeschikkingsrecht kan worden uitgeoefend. Dat zei het Assembleelid Cherryl Dijksteel (VHP) donderdag in de Assemblee tijdens de behandeling van de wijziging Wet Burgerlijke Uitzonderingstoestand.
Haar benadering met betrekking tot het vaccineren is niet één van plicht of dwang. Daar is ze absoluut tegen. Haar benadering is wel één waarbij de overheid en de werkgevers een veilige werkomgeving willen garanderen voor hun werknemers. En vaccinatie is een instrument en middel daartoe. De overheid en werkgevers hebben een collectieve plicht om voor een veilige werkomgeving zorg te dragen. De focus dient nadrukkelijker hierop gelegd te worden bij de outreach naar de samenleving toe, en niet zozeer op dwang en plicht, en nog minder op anti-vaccinatie. Dat zijn alle loze kreten. Het belang van een veilige werkomgeving is waar het om moet gaan, en middels outreach moeten mensen ertoe worden gebracht om zelf een weloverwogen besluit te nemen over het zich laten vaccineren. Volgens Dijksteel gaat het er uiteindelijk wel om dat het algemeen belang boven het individueel recht staat.
Gezondheidseisen
Haar collega Dew Sharman (VHP) ging ietwat verder in zijn benadering over vaccinatie. Volgens hem bestaat er wel wetgeving die de overheid de bevoegdheid geeft om van zijn werknemers te eisen dat ze een verklaring van de arts overleggen dat ze gezond zijn en niet lijden aan een besmettelijke ziekte. Hij noemde in dit verband de wet van 1960 inzake regelingen ter regulering van het onderwijs in Suriname.
Volgens Sharman zullen er nog wel andere wettelijke regelingen bestaan die soortgelijke regelingen omvatten. Volgens het Assembleelid is het dus helemaal niet , dat de overheid geen gezondheidseisen mag stellen aan haar werkers die vanwege de aard van hun beroep dagelijks in contact staan met grote groepen in de samenleving. Het gaat volgens hem om de bescherming van de samenleving en dat is de plicht van de overheid. Sharman zegt dat de wet van 1960 niet praat over Covid-19, maar over besmettelijke ziekte. En daar is Covid nu één van. Indien de wet aangepast moet worden, dan zal dat moeten gebeuren. Waar het volgens hem om gaat is, dat de overheid vanuit haar verantwoordelijkheid en haar plicht naar de totale samenleving toe wel gezondheidseisen mag stellen aan haar werkers. Het individueel zelfbeschikkingsrecht is er inderdaad. Dit recht wordt voortdurend afgewogen tegen het algemeen belang.
SS
