Er is in de samenleving ontevredenheid, maar ook een onoverzichtelijkheid met betrekking tot het personenverkeer van en naar landen als Nederland en de USA. Zo heeft Nederland hun eigen regels om Surinamers toe te laten vanwege covid-19. Elk land heeft zo zijn eigen beleid en die zijn dan verschillend naar elk land toe. De landen hebben de bevoegdheid om toelatingsregels in alle vrijheid te maken. Opvallend is wel dat zowel wanneer het gaat om personenverkeer als wanneer het gaat om goederenverkeer naar Nederland, Suriname en Surinamers in de moeilijkste categorie zitten. Velen zeggen dat het te maken heeft met een bittere nasmaak van de onafhankelijkheid van 1975, maar dat zal wel een gevoel zijn. Wij denken dat het gewoon pure toeval is, soms heb je van die rare coïncidenties in het leven. Maar nu brengen we dan wat in het hoofd van de Surinaamse burgers afspeelt. De vraag rijst waarom Suriname Nederlandse staatsburgers heel gemakkelijk tot het Surinaams grondgebied toelaat, ongeacht of de situatie daar groen, geel, rood of paars is, en het voor Surinamers heel moeilijk is om naar Nederland te gaan, ongeacht wat de situatie hier is. Het personenverkeer naar Nederland is van belang voor veel Surinamers omdat veel mensen naaste familie en vrienden er hebben wonen. Surinamers hebben de cultuur, dwars door alle cultuurgroepen in het land, om ruime familiebanden eropna te houden, zowel aan vaderskant als aan de moederskant. Neven en nichten zijn voor Surinamers broers en zusters en ooms en tantes worden gerespecteerd als eigen ouders. En er is een behoefte om de jonge kinderen te blijven ontmoeten en aan elkaar voor te stellen. Alles zodat de familiebanden die voor Surinamers heilig zijn, niet verwateren. Wij laten Nederlanders in ons land toe met een simpel vaccinatiebewijs, maar wij mogen dat niet doen omgekeerd. De vraag rijst waar de reciprociteitsgedachte is om op te komen voor de eigen burgers. Dat is een zaak die de minister van Bibis hoog op zijn agenda moet zetten en daarover alvast overleg moet hebben met zijn collega. Opmerkelijk is wel dat het eerste covidgeval in Suriname uit Nederland is gekomen en recent ook het eerste geval van de deltavariant. Burgers vragen zich af vanwaar de nederige opstelling van de Surinaamse autoriteiten. Nederland is juist een groot risicoland met grote covidblunders. Waar blijft de waardigheid van onze eigen burgers. Zij zien de ongelijke behandeling waar Nederlanders wel gemakkelijk over en weer gaan. Er zijn al gevallen waar de blokkade door Nederland voor schade en groot ongerief zorgt. Neem nou een geval waar iemand uit Surinamer heeft huis in huur in Nederland en hij wil dat gaan opzeggen. De huur zal doorlopen als de persoon geen toestemming krijgt om af te reizen. De conclusie is dat de Surinaamse regering tegenover de Nederlandse regering niet opkomt voor de waardigheid van de Surinaamse burger. Dat kan de minister van Bibis wel worden aangerekend. De vraag rijst ook waarom er geen alert is naar de Surinaamse burgers als die naar bepaalde gebieden willen afreizen. Want men kan het virus meenemen, zoals recent het geval was met het deltavariant. Een voorbeeld is Florida waar wij afreizen en dat een high riskgebied is. Florida is nu nummer 2 in de USA wat betreft infecties. Het is een high riskgebied maar er is geen alert en/of waarschuwing.
Er is door de president een missie gepland naar Nederland, waar in de Nederlandse media ook gesteld is dat hij in de Tweede Kamer en/of Nederlandse politici zal toespreken. Het staatshoofd moet hier ook een signaal geven dat onze staatsburgers met waardigheid worden behandeld. Zo moet zeker over de afschaffing van de visumplicht worden gesproken omdat Suriname onderdeel is van het zeer kleine Nederlandse taalgebied. Suriname is na Nederland het tweede en enig ander land waar Nederlands de enige officiële taal is. We zien dat in de diplomatieke banden er geen reciprociteit is en dat Nederland alles bepaalt en ook nog de ongelijke behandeling toepast. Overigens moet ter zijde ook worden vermeld dat er wel een gevoel is dat ons covidbeleid heef gefaald. De indruk bestaat dat er teveel is gekeken naar de Nederlandse aanpak, terwijl er cultureel toch wel verschillen zijn en in Suriname een extra uitdaging de rurale bevolking en de in stamverband levende volken vormen. De nederige houding van de Surinaamse politici wordt betreurd. Er zijn in vorige periodes waar we zwaar kritiek hadden op het beleid, zwaar de nadruk gelegd op de Surinaamse identiteit, de Surinaamse soevereiniteit en liefde vooreigen land en respect voor eigen burgers. Suriname schijnt niet de durf te hebben om Nederland op lijst van hoogrisicolanden te plaatsen zoals ze dat op elk gebied met ons doen en nu weer. Straks vernemen we uit Nederland dat Suriname vanwege de deltavariant een gevaar zijn terwijl het van dat land hier is geïmporteerd.
Het argument dat Suriname een hoog risicogebied is, is een belachelijk argument en raakt kant noch wal. Want in Suriname woonachtige Nederlanders kunnen wel vrij reizen van Suriname naar Nederland, onder het mom van repatriant. Dus blijkbaar geldt het risico van overdracht alleen als je de Surinaamse nationaliteit hebt.
