“Je ziet nu veel meer mensen net als mij die het moeilijk hebben”, zegt Ricardo die ook wel Lange genoemd wordt, aan de krant. Ricardo is een dak- en thuisloze en geeft aan dat hij dagelijks in een tent gemaakt van zinkplaten slaapt.
“Ik slaap in enkele gebouwen die verlaten zijn en niet bewaakt worden, maar mijn vaste plek is in het bos waar ik een kleine plek heb gemaakt van zinkplaten en slaap ik op een bed gemaakt van kartonnen dozen. Ik ben ongeveer zes jaren over straat en merk dat er steeds meer mensen bijkomen. Vorig jaar en dit jaar heb je in een klap meer mensen op straat gekregen. Dat geeft aan dat het helemaal niet gaat. De situatie heeft alleen gebroken harten opgeleverd”, benadrukt Ricardo. “Ik probeer ondanks de situatie iets te zoeken, maar het lukt toch niet. Het vinden van een werk was al moeilijk en nu is het bedelen ook moeilijk geworden.”
Een andere burger zegt, dat hij het bedelen zelfs heeft opgegeven. “Ik stond langs de straat of voor winkels voor ondersteuning, maar omdat er steeds meer mensen bij komen krijg ik nauwelijks wat. Ik zit of slaap over straat en zoek mijn eten in vuilnisbakken. Het bedelen werkt helemaal niet meer, het lijkt nu ook een werk of business te zijn. Ook heb ik vaak gehoord dat ik een werk moet gaan zoeken, want ik zie er jong uit. Wel dingen lijken gemakkelijk wanneer het gezegd wordt, maar een werk zoeken is heel moeilijk. Wie zou iemand in dienst nemen die geen onderdak heeft? Hier wordt vaak gekeken naar je uiterlijk, niet naar je kennis of waartoe je in staat bent.”
De man geeft verder aan, dat hij ook militair is geweest en dat dit zijn ‘beloning’ is geworden na zijn trouwe dienst. Hij heeft getracht hulp te zoeken, maar werd vaak teleurgesteld.
“Ik probeer nu op mijn benen te staan. Ik wil het wel anders hebben en ik denk anderen net als mij ook, maar die inzet en houvast is er niet voor ondersteuning. Ik hoop in ieder geval dat het leven anders wordt dan het nu is. Bedelen tot een business maken is geen oplossing.”
TM
