Het nieuws van het ontslag van de immens populaire en geliefde en succesvolle nationale bondscoach van Suriname Dean Gorre slaat in, in de samenleving, als een bom, maar daarop komen we de volgende keer terug als de teleurstelling, de woede en ook het gevoel van hulpeloosheid en radeloosheid omtrent dit klein waarschijnlijk met wanbestuurders vervloekt land is gezakt. We zullen het vandaag hebben over het warrige IMF-verhaal dat verkocht wordt door een minister van Financiën. Regeerders hebben in Suriname vaker de neiging gehad om de job van minister van Financiën de onderschatten. Omdat Suriname klein en de economie kleinschalig is, is men geneigd het staatshuishouden te vergelijken met een eenvoudig bedrijf, maar dat is de grootste dwaasheid die er bestaat in het bestuurlijke. Een gemiddelde minister van Financiën moet een degelijke studie algemene economie hebben, of dient hij met een andere academische economische discipline jarenlang te maken hebben gehad met de ‘inbere’ van het staatshuishouden. Inkomen en uitgaven in balans houden, dan lijkt het er alleen om te gaan, maar het is dwaasheid om van die simplistische benadering uit te gaan. De dynamiek van het overheidsfinanciën is anders dan van een bedrijf. Het overheidsfinanciën is gekoppeld aan de Staat en de soevereine staat opereert ten midden van verdragen, economische blokken en het internationaal financieel systeem waarin machtigere landen opereren en ten midden van blacklists en economische blokkades en sancties. De aanleiding van dit alles, zijn de mededelingen die door de minister van Financiën zijn gedaan recent met betrekking tot het IMF. Recent is een press release van 29 juli 2021 van het IMF duidelijk geworden dat het IMF nog lang niet klaar is met het geven van ‘financial support’ (extended fund facility) aan de bankroete Surinaamse regering. In de press release wordt bekend gemaakt dat intern binnen het IMF er is gerapporteerd dat, tegen de achtergrond van de moeilijke situatie die deze regering heeft geërfd, de regering in de afgelopen periode stappen heeft gezet en alle ‘prior actions’ die in april waren overeengekomen in de staff-level agreement, hebben uitgevoerd. Alles zou zijn ingebed in de recent goedgekeurde overheidsbegroting waaronder meer uitgaven op het gebied van de sociale zekerheid, fiscale duurzaamheid, de koersmaatregelen, monetair beleidsraamwerk om de koers te beheersen, eliminatie van monetaire financiering en het afbouwen van stroomsubsidies. Nu zegt het IMF dat desalniettemin de crediteuren van Suriname, ook een grote rol hebben te vervullen voordat het IMF over de brug komt. Van die crediteuren moet komen de ‘financing assurances’ en het IMF kijkt uit naar deze ‘garantstellingen’ van deze kapitaalverschaffers waarmee Suriname al leningen heeft. Het IMF hoopt dat die garantstellingen van de crediteuren (Oppenheimer, China en India) komt en dat zijn partijen die in onzekerheid leven, want de Surinaamse regering die balanceert op de afgrond en kan schulden niet betalen, is zelfs in een staat van default geraakt en door kredietrangschikkers een behoorlijke downgrade gehad naar de staat van bankroet. Met name is er bij insiders de vrees dat het China zal zijn die moeilijk zal doen. We voeren u terug naar het bezoek van Mike Pompeo, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, aan Suriname. Hier te lande heeft Pompeo de Chinezen geschoffeerd, het lijkt alsof hij daarvoor naar Suriname was gekomen. Dat heeft kwaad bloed gezet bij de Chinezen, en ze hebben dat ook officieel laten merken. De nieuwe regering heeft een geopolitieke fout gemaakt door met open ogen achter de USA en misschien ook Nederland aan te lopen. Het pad van China is losgelaten en dat hebben de Chinezen door. Ook lopende projecten zijn daarmee op het spel gezet. Het is duidelijk: van de Amerikaanse regering mag je geen cent verwachten als Surinaamse regering. Ze zullen alleen hulp geven in de vorm van humanitaire assistentie bij calamiteiten, dat is altijd zo geweest en nog steeds. De USA komt niet met cash, China wel en dan stellen ze ook minder vragen dan de Amerikanen. Als we denken aan het IMF dan denken we aan de USA. Die hebben eisen en daarmee killen ze de regering en de bevolking en dat zien wij ook nu weer. Opmerkelijk is dat we de 600 miljoen USD waar het nu allemaal om gaat, gemakkelijk van China hadden kunnen krijgen. En dat behoorde geopolitiek op Buza/Bibis en op Financiën bekend te zijn. Het is duidelijk dat wij nooit en te nimmer naar het IMF hadden moeten gaan. De regering heeft dus foute geopolitieke en financiële adviezen opgevolgd waarschijnlijk van mensen die niet of niet lang genoeg in het land Suriname wonen. En een ding moet duidelijk zijn, aan het financieel plaatje, dus van waar en bij wie haal je geld, hangt altijd een geopolitiek kaartje. Het IMF-debacle kabelt voort, intussen zou het financieel plaatje van Suriname, naar ons eigen zeggen, niet meer zo acuut en desperaat zijn als enkele maanden terug, want zo wordt er al gesproken van een de facto surplus van anderhalf miljard (USD 71.5 miljoen) op de lopende rekening.
