In Suriname was recent in het nieuws het geval van de Haïtianen die door een in Suriname ingeburgerde (ex-)landgenoot zouden worden gehaald om ze daarna te begeleiden naar andere landen zodat ze uiteindelijk in het westen belanden. De ondernemers verdedigde zich, maar zijn verhaal was niet geloofwaardig. Hij deed zich voor als een pure filantroop die mensen uit zijn land van afkomst hielp uit zijn eigen zak, daarvoor gaf hij duizenden dollars uit. Al gauw werd de opmerking gemaakt dat het hier waarschijnlijk ging om mensenhandel en/of mensensmokkel (in het Engels: Trafficking in Persons). De zaak zou niet tot de boden zijn onderzocht. We memoreren deze zaak met betrekking tot de Internationale Dag tegen Mensenhandel (International Dat against Trafficking in Persons) vandaag. Er is een nationaal landenrapport waaraan we vaak verwijzen en dat is van het rapport dat jaarlijks uitgegeven wordt door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. De Amerikaanse regering heeft bronnen waaruit ze haar informatie put en de waarheid moet door de kleinschaligheid en openheid van de samenleving niet ver ernaast liggen. Het beleid van de Amerikaanse regering is om landen op het gebied van TIP, in categorieën te plaatsen. We kijken even naar hoe wij door de Amerikanen worden beoordeeld in het laatste rapport van 2021. Niet lang terug zaten we bijna in de ernstige categorie wat ze noemen de Tier 2 Watchlist. Door enkele maatregelen waren we gekomen naar de Tier 2. De landen die de beste maatregelen treffen zitten in Tier 1 zoals bijvoorbeeld Nederland. Suriname is in het rapport van 2021 in de categorie van Tier 2 gebleven. Een handjevol landen zit in Tier 1 en uit de Caribbean zijn dat de Bahama’s en Guyana. Nu zitten Barbados, Sint Maarten en Trinidad in de Tier 2 Watchlist. Zoals de afgelopen vijf jaar is gemeld, exploiteren mensenhandelaren binnen- en buitenlandse slachtoffers in Suriname en exploiteren mensenhandelaren slachtoffers uit Suriname in het buitenland. Dit staat in het rapport. Het aantal gemelde gevallen van mensenhandel in het afgelegen jungle-binnenland van Suriname, dat ongeveer 80 procent van het land uitmaakt, is de afgelopen jaren toegenomen; beperkte aanwezigheid van de overheid in het binnenland maakt de volledige omvang van het probleem onbekend. Een zwak immigratiebeleid, problemen met het controleren van de grenzen van Suriname en de aantrekkingskracht van de goud- en houthandel hebben geleid tot een toestroom van immigranten uit verschillende landen die Suriname legaal binnenkomen en in het land blijven nadat hun legaal verblijf is verstreken. Deze personen worden bijzonder kwetsbaar voor mensenhandel op het gebied van seks en arbeid. Het rapport zegt ook dat mensenhandelaars zich op de toenemende toestroom van migranten in Suriname richten, met name die uit Haïti en Venezuela, evenals die uit Brazilië, Cuba, de Dominicaanse Republiek en Guyana. Vooral migrantenvrouwen en -meisjes lopen risico op sekshandel in Suriname, onder meer in bordelen, massagesalons en kapsalons, en illegale goudmijnkampen in het binnenland van Suriname. Personen die betrokken zijn bij commerciële seks die wordt aangeboden via krantenadvertenties en sociale media lopen ook het risico op mensenhandel. Volwassen en kindmigranten in de landbouw, detailhandel, bouw en op vissersboten voor de kust van Suriname lopen het risico van mensenhandel, net als kinderen die werken in de landbouw, kleine bouw, goudmijnen en informele stedelijke sectoren. Gezien hun irreguliere status zoeken migrantengroepen geen hulp van de autoriteiten uit angst voor criminalisering of deportatie, waardoor ze kwetsbaar zijn voor mensenhandelaars. Chinese verenigingen, en naar verluidt enkele mensenhandelaars in Hongkong, rekruteren en exploiteren Chinese immigranten in de seks- en arbeidshandel in de mijnbouw-, dienstverlenings- en bouwsectoren. Surinaamse vrouwen in buurlanden lopen risico op sekshandel. Sommige Surinaamse ouders exploiteren hun dochters in de sekshandel.
Mensenhandelaars kunnen slachtoffers vervoeren via routes in het binnenland van Suriname die officiële controleposten omzeilen. Er zijn meldingen van corruptie en lokale officiële medeplichtigheid aan mensenhandelmisdrijven die de inspanningen ter bestrijding van mensenhandel kunnen belemmeren. Hoewel de mensenhandelaars overwegend mannen zijn, hebben de autoriteiten vrouwen vervolgd en veroordeeld voor mensenhandel. Mensenhandelaars kunnen slachtoffers uit dezelfde migrantenpopulaties uitbuiten. De pandemie verergerde de risico’s van mensenhandel omdat individuen die zich bezighielden met commerciële seks dit begonnen te doen in privéwoningen of in slechter beschermde clubs in het binnenland, waardoor ze kwetsbaar werden voor mensenhandel. Organisaties die de hiv-positieve en LGBTQI+-gemeenschappen vertegenwoordigen, meldden ook dat deze groepen bijzonder kwetsbaar werden naarmate ze meer armoede kregen. Zo lees je dat we nog hele grote stappen moeten zetten.
