WWF Guianas: ‘We zien liever vandaag dan morgen een einde aan onnodige handel in dieren’
Dierenbescherming: ‘Aantallen geëxporteerde dieren liggen vele malen hoger dan de vraag’
Suriname blijft een speler in de internationale dierenhandel. Nog steeds worden jaarlijks vele duizenden in het wild gevangen dieren in vliegtuigen geladen en geëxporteerd naar alle uithoeken van de wereld. De meeste dieren belanden uiteindelijk in de handel (huisdieren), enkelen in een dierentuin en ook voor fokdoeleinden. Het WWF Guianas ziet liever vandaag dan morgen dat er een einde komt aan de onnodige handel in dieren. ‘Zij horen in het wild.’
Volgens de handels database van de Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora, CITES, werden in 2019 8.597 in het wild gevangen dieren geëxporteerd. Dat waren er in 2018 9.827 en in 2017 waren het 11.938. De cijfers van 2020 zijn nog niet voorhanden.
1.168 Kulekule’s geëxporteerd…..
Onder de in 2019 geïmporteerde dieren bevonden zich onder andere 993 zwartkop caiques (Pionites melanocephalus – Witbere prakiki), ‘recordhouder’ in 2019 is de oranjevleugelamazone (Amazona amazonica – Kulekule) waarvan maar liefst 1.168 exemplaren werden geëxporteerd (zie foto hieronder), 418 blauwgele ara’s (Ara ararauna – Tjamba rafru) en 60 roodsnavel toekans (Ramphastos tucanus – Bigi Kujake), een toekansoort die door de IUCN Red List (International Union for Conservation of Nature) is gekwalificeerd als ‘kwetsbaar’ (zie foto top). Maar, naast de vele honderden vogels, werden in 2019 ook 295 doodshoofdaapjes (Saimiri sciureus – Monkimonki), 50 bruine kapucijnaapjes (Cebus apella – Keskesi), 429 boa constrictors en 10 anaconda’s (Eunectes murinus – Aboma).
De vraag moet gesteld worden of het anno 2021 nog gerechtvaardigd is om dieren in het wild te vangen voor de export. Immers in vele landen zijn in dierentuinen fokprogramma’s in het leven geroepen. Dat zou de noodzaak van handel in wild moeten terugdringen. Daarenboven propageren de Surinaamse autoriteiten op wereldpodia, dat Suriname het groenste land van de wereld is met zo’n 93% bosbedekking. Maar, diezelfde autoriteiten staan toe dat jaarlijks duizenden dieren in het regenwoud worden gevangen voor een lucratieve handel en export. Een handel waarin veel leed schuilgaat. De Surinaamse dieren horen thuis, vrij, in het Surinaamse regenwoud en niet in de vrachtruimte van vliegtuigen om ze te exporteren – met urenlange vluchten – naar verre oorden om te belanden in dierentuinen, handel of anderszins.
Het grote aantal in het wild gevangen dieren dat nog steeds jaarlijks Suriname uit wordt geëxporteerd, vraagt om een reactie van het WWF Guianas.
Dylan de Gruijl, woordvoerder van het WWF Guianas, zegt, dat ‘in zijn algemeenheid’ het WWF niet voor het promoten van jacht is ‘en we zijn uiteraard tegen jacht op bedreigde diersoorten’. ‘Het WWF steunt alleen zeer kleinschalige jacht door de inheemse of lokale bevolking waarvan het deel van hun cultuur is. Bovendien moet de jacht legaal zijn, effectief gereguleerd en moet natuurbescherming en/of lokale gemeenschappen er – financieel – van profiteren.’
‘WWF is zeker niet voor legale dierenhandel’
‘Het WWF is dus zeker niet voor legale dierenhandel. Het is sowieso onbegrijpelijk en verwerpelijk, dat dieren nog steeds uit het wild worden gehaald voor uitsluitend plezier van anderen. We zien liever vandaag dan morgen een einde komen aan die onnodige handel in dieren. Wilde dieren horen in het wild. Maar, volgens het WWF is een goede regulering van de handel, zoals CITES, momenteel de beste en meest realistische benadering om de natuur te beschermen tegen excessieve handel in wilde diersoorten. Onze prioriteit is de bescherming van bedreigde en beschermde diersoorten. Daar moeten zeer strenge regels voor gelden of een verbod. Daar voorziet CITES in, hoewel het zaak is dat de regels voortdurend worden ge-update. Het zwakke punt is de uitvoering van die regels door autoriteiten. Vaak is er te weinig prioriteit en capaciteit om CITES regels te handhaven.’
‘Aantallen geëxporteerde dieren liggen vele malen hoger dan de vraag’
De Dierenbescherming laat in een reactie weten, dat zij zich op het standpunt stelt ‘wilde dieren horen in het wild’ en dat de export van deze diersoorten niet meer nodig is, dit geldt zeker voor apen en beschermde vogels. ‘De export van wilde dieren betreft ook siervogels. Hoewel wij niet over exacte cijfers beschikken, vermoeden wij op basis van wat we in het veld tegenkomen dat het gaat om duizenden. Soms komt het voor dat fokprogramma’s van dieren ‘nieuw bloed’ nodig hebben. De aantallen die nu worden geëxporteerd liggen echter vele malen hoger dan deze vraag. Dit geldt zeker voor de aantallen toekans.’
‘In het verleden heeft de Dierenbescherming Suriname haar standpunt kenbaar gemaakt in een formele reactie aan de Veterinaire Inspectie van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij en de jachtopzieners. Dit heeft echter niet tot een daling in de export aantallen van wilde diersoorten geleid. Wij vermoeden dat in 2020 de aantallen niet minder zullen zijn dan in 2019 (tenzij door minder vluchten et cetera vanwege covid), omdat de vangers nog steeds in het veld werken en de exporteurs nog steeds de dieren houden voor de export.’
Overigens merkt de Dierenbescherming ook op, het ‘raar’ te vinden, dat ‘als je een huisdier naar het buitenland wilt meenemen, de regels veel strenger zijn in vergelijking met de regels voor legale export van wilde dieren’. ‘Ook met het oog op het feit dat wilde dieren een groter gevaar opleveren als overbrengers van ziektes dan huisdieren. De regelgeving is verouderd in Suriname en er is onvoldoende menskracht voor controle en handhaving. Pas als de vraag omlaag gaat, zal de export van wilde dieren niet meer interessant zijn voor de exporteurs.’
‘Drie Guyana’s moeten samenwerken in aanpak legale export wilde dieren’
Het is, aldus de Dierenbescherming, een internationaal probleem en zou ook als zodanig moeten worden aangepakt. ‘Organisaties zouden zich internationaal sterk moeten maken om hier iets aan te doen. Het is ook belangrijk, dat de drie Guyana’s gaan samenwerken in de aanpak van deze legale export van wilde dieren. Er moet overeenstemming zijn tussen de landen, want nu gaan er veel verschillende wilde diersoorten heen en weer tussen de landen. Het zou internationaal heel moeilijk moeten worden gemaakt om de dieren legaal te exporteren. Helaas bestaat dan ook weer het risico, dat de smokkel toeneemt en dat er nog steeds veel dieren zullen worden geëxporteerd, maar dan illegaal.’
PK
