De NDP betreurt de gang naar het Internationaal Monetair Fonds, IMF. Daarmee geeft de regering het heft uit handen en zal het IMF de lakens uitdelen. ‘Het IMF heeft een kille houding en houdt geen rekening met hoe snel en hoe draaglijk maatregelen doorgevoerd worden.’
Het Assembleelid Ashwin Adhin die deze positie van de NDP in het parlement verwoordde tijdens de begrotingsbehandeling, zei dat met het voorwerk en de ervaringen opgedaan tijdens de vorige regering, de stabilisatie en het herstel van de economie aangepakt kan worden met twee overbruggingsleningen die bijvoorbeeld tot 2030 strekt. Het voordeel hiervan is, dat Suriname het heft in handen houdt en de gevolgen van te nemen maatregelen draaglijk houdt voor de bevolking.
Wat de regering thans doet is de jaarlijkse inkomsten tekorten waarmee het land sedert 2013 vanwege de grondstoffencrisis te kampen heeft en naar verwachting tot 2026 zal duren (olie inkomsten), nu al op meedogenloze wijze op de bevolking afgewenteld. Met twee overbruggingsleningen op de kapitaalmarkt zou herstel van de economie aangepakt kunnen worden volgens een programma verspreid over 5 tot 10 jaar. Het Planbureau zou met haar deskundigheid en opgedane ervaringen daarin een cruciale rol moeten vervullen. Over het Herstelplan van de regering, zei Adhin dat zijn partij (NDP) in landsbelang erop aandringt op een budgettaire uitwerking van de daarin opgenomen programma’s en maatregelen, de uitbreiding van de ontwikkelingsfinanciering en het uitzetten van het programma naar 5 tot 10 jaar, in plaats van zoals nu 3 jaar.
Tekorten
Voor de oriëntatie gaf Adhin aan, dat vanwege het wegvallen van bauxiet vanaf 2013 het land op jaarbasis een tekort heeft van US$ 200-400 miljoen. Dit betekent US$ 2 miljard over de periode 2013 tot en met 2020. Als daarop meegerekend wordt de extra terugval van olie- en goudinkomsten in 2015/2016 komt dit tekort op circa US$ 3 miljard. Hij plaatste deze minder inkomsten van de staat tot en met 2020 tegenover de US$ 2 miljard uitstaande schuld die de huidige regering overgenomen heeft bij haar aantreden in juli 2020. Op deze manier komen zaken beter in perspectief. Volgens Adhin waren de uitdagingen in de afgelopen twee regeerperioden het opvangen van deze dervingen van de afgelopen de 8 jaren. Het vooruitzicht daarbij was dat pas in 2026 er meer inkomsten verwacht kunnen worden uit de olie-industrie.
Een andere uitdaging was ook een volksgerichte benadering die aan de dag werd gelegd met tai-bere maatregelen, maar dan nog draaglijk voor het volk. De voormalige vicepresident noemt de leningen die de vorige regering is aangegaan “volksgerichte overbruggingsleningen” die aantoonbaar geïnvesteerd zijn in de bevolking (gezondheid, onderwijs) en in de productie. Beide zijn volgens hem gerealiseerd met een investering van circa US$ 3.52 miljard. “Investeren in het volk en de productie eisen (digitale ontsluiting, infrastructuur, bosbouw, agrarische) die in recordtijd en nooit eerder vanaf de onafhankelijkheid zijn gedaan, en nu wel in plaats gebracht zijn, en met een k-factor van maximaal 6 jaar zich terug zou zullen verdienen in skilled and healthy workforce en aantrekking van investeerders allemaal resulterende in meer productiviteit’, zo betoogde Adhin.
Kan wel betalen – ‘Stop met melodramatische verhalen’
De parlementariër blijft erbij, dat de regering met onder andere de besparingen van de Afobakadam en met belastinginkomsten van het goudbedrijf Newmont wel degelijk in staat is om de halfjaarlijkse rentebetalingen van de twee obligatieleningen te betalen.
De regering kon wel betalen volgens hem. Of het nou via voorschotten is van parastatalen, of een overbruggingslening of onderhandeling met de goudmaatschappijen fiscaal. “U heeft willens en wetens de keus gemaakt om niet te betalen. Dus stop met die melodramatische verhalen alsof u geen lonen en salarissen zou kunnen betalen als u Oppenheimer zou betalen”, aldus de parlementariër.
Volgens Adhin heeft de vorige regering in 2016 het pad van het IMF verlaten vanwege de rigide maatregelen die het ook toen heeft voorgesteld. Het plan heette toen Stabilisatie en Herstelplan (SHP). In plaats om verder met het IMF in zee te gaan, is gekozen voor de kapitaalmarkt te betreden. De twee Oppenheimer leningen zijn daar het resultaat van.
SS
