‘We moeten het samen doen’, lijkt wel de laatste slogan. In zowel binnen- als buitenland nemen politici deze zin regelmatig in de mond. Vooral in de tijd van deze corona pandemie krijgen we vaak te horen, ‘Als we ons niet samen aan de regels houden, krijgen we corona er niet meer onder.’ De televisie is tijdens de lockdown het kijkgat met bewegende beelden. Het kijkgat zegt dat we de komende tijd veel ‘samen’ moeten doen: samen de problemen oplossen en samen onze verantwoordelijkheid nemen, ons laten vaccineren om elkaar te beschermen.
Het zijn mooie woorden die gekoesterd en nageleefd moeten worden, maar de realiteit laat jammer genoeg iets anders zien, namelijk egoïsme en profiteurs. Het woord ‘samenleving’ beleeft een enorme opleving, sinds velen hun hand moeten ophouden bij de staat. Over zelfredzaamheid der burgers wordt er niet gesproken. Neem bijvoorbeeld Nederland, die doet wat hij kan om bedrijven in nood financieel te helpen en de bedrijven leunen op de overheid. In plaats van de gedachte elkaar te helpen en de koek eerlijk te verdelen, komt hier egoïsme om de hoek kijken. Vele bedrijven maken misbruik van deze hulp en smeden plannen om zoveel mogelijk van die koek voor zichzelf te pakken. De les die men hieruit moet leren, is zorg altijd voor een reserve in nood. Ook in Suriname zien we deze egoïstische houding. – De winkeliers grijpen hun kans om het volk uit te buiten. Ze weten dat mensen de spullen nodig hebben dus verviervoudigen ze de prijzen van de basisproducten. De gedachte van we moeten het samendoen en elkaar helpen, is hier ver te zoeken.
– Mensen die blijven feesten (openlijk of in het geniep) en protestacties voeren en het besmettingsgevaar negeren, zijn zeer egoïstisch bezig. – De prijs van brood, bollen wordt verhoogd. Dat is begrijpelijk want de ingrediënten zijn duurder geworden. Wat de gedachte van het samen doen teniet doet, is dat ze dan ook nog het brood en de bollen kleiner maken. Voor hen dus een dubbele winst. Ook de porties in de afhaalrestaurants zijn duurder en kleiner geworden.
– Bij de voedselpakketten duwt en trapt men elkaar liever dood dan samen te delen.
– De hulpbronnen van Suriname (hout, goud, olie) zijn altijd bestemd geweest om het volk subsidies te kunnen verschaffen en het land op te bouwen. Velen graaien echter in deze hulpbronnen in eigenbelang. Ze eigenen zich het goud toe en behangen zich met dikke gouden kettingen, armbanden, ringen. Ook van de houtkap, wordt er flink misbruik gemaakt in eigenbelang. Corruptie viert hoogtij bij vele instanties, men heeft overal zijn mannetjes die mee profiteren, zodat dit corrupte gedrag zich ongemerkt kan blijven voortzetten. Er is geen sprake van samen delen of samen opbouwen, zodat slechts een klein deel van de bevolking hiervan profiteert, het is meer ikke, ikke, laat het volk maar stikken.
– Dit fenomeen komt ook sterk tot uiting bij politici. In plaats van samenwerken om het land samen op te bouwen, zien we veel tegenwerking, kritiek, verwijten, mensen die worden betaald om d.m.v. protestacties chaos te scheppen en onzekerheid bij het volk te zaaien. We weten dat het de taak van de oppositie is om scherp en kritisch te zijn. Kritisch zijn hoeft echter niet te betekenen continu afbreken en tegenwerken. Kritiek kan ook opbouwend en stimulerend zijn. Er is echter nooit een compliment of positief woord voor al het goede werk dat er tot nu toe is gedaan. Men weigert het hele plaatje te zien van samen staan we sterker. Men stopt liever tijd en energie in destructie om te kunnen zeggen. ‘ wij kunnen het beter doen.’
– Bij aankondiging van de lockdown, slaat men direct aan het hamsteren. De gedachte is dus niet, laten we wat er is samen delen en ook denken aan een ander, maar meer ik pak voor mezelf, die ander zoekt het maar uit.
Het is echter niet alleen kommer en kwel wat de klok slaat. Gelukkig zijn er ook mensen die het begrip ‘we moeten het samen doen,’ goed in de praktijk brengen. Het personeel in de zorg maakt overuren en bij alle hulpdiensten wordt er gewerkt met man en macht om de situatie meester te blijven. Vakkenvullers en distributeurs maken overuren en leraren moeten alle zeilen bijzetten om onderwijs op afstand te verzorgen. Ook zijn er mensen zo betrokken, dat ze geldinzamelacties houden om volk en land te kunnen helpen. De dozen en geld die ook dit keer weer uit Nederland komen om familie hier te kunnen helpen. Petje af voor ieders enorme inzet in deze moeilijke tijd! Hier kunnen velen een voorbeeld aan nemen.
Toen ik een kind was, was onze slogan, ‘Suriname is een gezegend land’ daar er geen armoede was, geen oorlog, natuurrampen en ziekten. Er was geen hebzucht, geen eigen belang en zucht naar macht. Mensen vertrokken alleen maar om te gaan studeren. Jammer genoeg is vanaf de jaren tachtig deze slogan niet meer van toepassing. Toen werd Suriname ondergedompeld in al dit kwaad. Mensen ontvluchtten massaal het land. Beste mensen, laat de slogan ‘we moeten het samen doen,’ niet slechts een slogan zijn. Wilt u dat dit fenomeen ook werkt in de praktijk, dan moet u zich houden aan de corona regels, zich laten vaccineren, niet hamsteren, geen mensen oplichten en hun nood misbruiken, kortom dan moeten we weer bewust naar elkaar omkijken. Zo alleen kunnen we samen ons mooie land heropbouwen en verschonen van al dit kwaad. Laten we weer echt een volk, een natie zijn!
The greatness of humanity is not being human, but in being humane Josta Vaseur
