De eerste week van de drie weken durende total lockdown, die loopt tot en met vrijdag 18 juni, was een week van chaos, wanorde en in zekere zin ook anarchie. Covid- en andere maatregelen werden door velen straal genegeerd. Men had er gewoon lak aan, immers, er was nauwelijks sprake van handhaving, van controle. De autoriteiten werkten zelf verdere verspreiding van het Coronavirus in de hand door de slecht voorbereide total lockdown.
Burgers mogen inkopen doen bij supermarkten, slagerijen, bakkerijen en bouwmaterialenzaken op de maandag, woensdag en vrijdag. Maar, het is iedere dag druk op de weg. De gebruikelijke files waren te zien, alsof er geen total lockdown is. Lange rijen bij geldoverboekingskantoren en ook daar geen naleving van de Covid-maatregelen en geen agenten te zien. De 1.5 meter afstand bewaren lijkt voor veel mensen toch te moeilijk om in acht te nemen.
‘Afrikaanse’ toestanden
Daarenboven wordt meer en meer duidelijk, dat er geen bewijs is dat een rigoureuze lockdown-maatregel een positief effect heeft op het aantal dagelijks geregistreerde Covid-positief geteste personen. Dat feit, motiveert uiteraard de doorsnee burger niet om zich aan welke maatregel dan ook te houden.
De situatie in de gezondheidszorg is nog nooit zo ernstig geweest. De opvangcapaciteit van ziekenhuizen heeft zijn max bereik. Zelfs in de gangen van een van de ziekenhuizen liggen patiënten op houten banken in gangen. Er zijn geen bedden meer vrij. Dat is het beeld vandaag de dag, een beeld dat de wereld over gaat. Het lijken ‘Afrikaanse’ toestanden. Toestanden die voorkomen hadden kunnen worden, wanneer de autoriteiten vanaf de aanvang van de Covid-pandemie in het land, medio maart 2020, streng handhavend hadden opgetreden. Dus, hard optreden tegen overtreders van de lockdown (niet de nacht op een stoeltje laten doorbrengen op het terrein van de Politieacademie, dat was voor velen een aardig uitje en geen straf), hoge boetes uitdelen, streng optreden tegen en boetes uitdelen aan mensen die geen mond- en neuskapje dragen. Dat gebeurt nog steeds niet.
Moe van de maatregelen
De burger wordt zo langzamerhand moe van de maatregelen. De irritaties nemen toe. Het welzijn van de burger wordt ernstig aangetast. De stress en zorgen nemen toe. Het menselijk gevoel van zich opgesloten voelen op het eigen perceel neemt toe. Het aspect van schenden van mensenrechten en de zin en onzin van een lockdown en een avondklok duiken steeds vaker op in discussies en berichten in (social) media, ook onder wetenschappers en deskundigen. De burger begrijpt de maatregelen niet meer. De burger van tegenwoordig heeft internet en ziet wat er zoal in de wereld gebeurt op het gebied van Covid-maatregelen, versoepelingen, handhaving, ook in in landen waar nog steeds een ernstige Covid-situatie is. Maar, in Suriname lijken de autoriteiten aan de leiband van de WHO te lopen, de Wereldgezondheidsorganisatie, die ook steeds meer kritiek krijgt te verduren.
Burger nauwelijks gecompenseerd
Die burger wordt ook nog eens geconfronteerd met steeds stijgende prijzen van producten in de supermarkten, ook de prijzen van de zogenoemde basisgoederen blijven maar de lucht in gaan. En dan, als klap op de vuurpijl, wordt tijdens de lockdown ook nog eens de literprijs van brandstof verhoogd. Tot overmaat van ramp wordt de pinarende en hosselende burger nauwelijks gecompenseerd. Ja, nu en dan worden bepaalde voorzieningen, uitkeringen, verhoogd door de regering. Maar, die verhogingen worden meteen teniet gedaan door de constant stijgende prijzen van producten. Het zogenaamd ‘sociaal vangnet’ biedt geen soelaas. Het is een vangnet met gaten erin.
Niet bij machte Covid-maatregelen en lockdown te handhaven
De politie is daarenboven nauwelijks bij machte om de Covid-maatregelen en de lockdown te handhaven. Terwijl de minister van Justitie en Politie tijdens iedere persconferentie van de regering en het Covid Outbreak Management Team beweerde, dat de handhaving zou worden opgevoerd, controles opgevoerd, was dat niet zichtbaar. Nee, dat is ook welhaast onmogelijk. Het politiekorps heeft een personeelstekort van zo’n 3.000 agenten, zo’n 200 agenten zijn in isolatie en ongeveer 300 agenten zijn werkzaam in de beveiliging van hoogwaardigheidsbekleders.
Aan het einde van de eerste week werd wel meer het verkeer gecontroleerd bij bruggen, maar dat leidde weer tot filevorming en gevaarlijke situaties, omdat diverse weggebruikers bij het zien van de politie spontaan rechtsomkeer maakten.
En als klap op de vuurpijl schijnt de minister van Volksgezondheid niet in staat te zijn kritiek te verdragen of op een behoorlijke wijze mee om te gaan. De minister meende eigenhandig drie personen hun recht op vrije meningsuiting te moeten beknotten, ervan uitgaande dat alles wat hij zelf verkondigt de waarheid is. Voor een aparte of van hem afwijkende mening is geen ruimte in het denkpatroon van deze minister, die een wetenschappelijke achtergrond heeft.
Te snel, te ondoordacht
Uit alles werd die eerste week duidelijk dat de maatregelen te snel en ondoordacht zijn genomen. Immers, hebben de autoriteiten zich van tevoren ingeleefd in de woon- en leefomstandigheden van de burger? Hoe kunnen burgers bijvoorbeeld zonder eigen vervoer, zonder dispensatie en zonder een supermarkt in de straat of buurt, inkopen doen? Bussen mogen niet rijden, althans officieel niet. Toch waren hier en daar bussen te zien die gewoon hun routes bleven rijden. Ook de zogenoemde Noah-personenbusjes vervoeren weer personen. Controle? Handhaving? Nee. Chaos, wanorde? Ja.
PK
