‘Geen bus betekent geen vervoer om naar het werk te gaan. Als je dan niet op het werk verschijnt, komt mijn salaris dan tekort, dus ik heb ijzer met handen moeten breken’, zegt Sadhenna in gesprek met de redactie van Dagblad Suriname. Zij is weduwe en heeft twee kinderen en woont samen met haar schoonmoeder en haar kinderen. Om maandelijks uit te komen doet zij aan landbouw en werkt voor een bedrijf.
‘De groentesoorten verkoopt mijn schoonmoeder voor het huis, ik deed dat zes jaren geleden, maar nadat mijn man stierf ben ik op zoek gegaan naar een baan voor extra inkomsten. Het is door de lockdown van 31 mei tot en met 18 juni heel zwaar geworden’, zegt Sadhena. ‘In 2020 was het ook moeilijk met vervoer en toen moest ik ook al toveren om op het werk te verschijnen. Het is uiteindelijk niet mijn schuld dat de bussen niet rijden, maar ik moet ervoor zorgen dat ik werk anders zit ik zonder die extra inkomsten.’ ‘Er zijn werknemers die er rekening mee houden maar weer ander die anders over denken’, zegt Sadhenna.
Sadhenna geeft verder aan. dat zij gemerkt heeft dat ze uiteindelijk toch veel meer uitgeeft dan normaal. Doordat zij gebruik moet maken van een taxi komt zij veel duurder uit. ‘In 2020 werkte ik dagelijks, maar nu drie keer in de week, maar de prijzen zijn ook veranderd.’
Sadhenna betaalde haar taxichauffeur de afgelopen week SRD 450 in totaal om haar twee keer per dag te rijden, dus SRD 150 per dag. Voor de tweede week van de lockdown mag zij van hem SRD 100 betalen voor de komende dagen dat hij haar naar het werk brengt en terug haalt, dus voor de week is het SRD 300. ‘Ik zit dagelijks te stressen hoe bepaalde zaken gedaan moeten worden. Mijn salaris stelt al niet veel voor en nu moet ik nog duizend zoveel alleen aan vervoerskosten uit geven. Hoe doe ik dan met voeding, vaste lasten, verzekering, medicatie en privé onderhoud voor mij en mijn gezin?’, vraagt Sadhenna zich af. ‘Ik vind dat er heel goed nagedacht moet worden voor bepaalde maatregelen worden aangegeven of genomen. Er zijn mensen die nu gedwongen zijn om zelfs te lopen naar het werk, alleen om hun brood niet te verliezen.’
TM
