Er is een heel interessante situatie gaande binnen de gelederen van de regering die verder ervoor zullen zorgen dat de gang van zaken in Suriname zal doen escaleren. Het lijkt alsof een deel van de mensen in Suriname nog steeds niet ervan doordringen is dat we onder gewijzigde omstandigheden gebruik moeten maken van de gelegenheid om een andere vorm van bestuur aan de dag te leggen. Het verbeteren en veranderen van Suriname is ondanks alles nog steeds niet aan de orde voor bepaalde politieke partijen. Men gaat er niet van uit dat Suriname een land is waar duizenden mensen nog in willen wonen. Het blijkt dat het leegroven en alles voor zichzelf bezitten en dat de rest mag stikken of vertrekken naar Holland, de norm is gebleven. Suriname is volgens vele Surinamers geen land waar mensen in moeten blijven leven, het is een land om te pikken wat we kunnen pikken en daardoor rijk te worden. Het land Suriname is door hebzucht van enkele burgers onleefbaar geworden en het bewijs daarvan zijn de lange rijen bij de verschillende kantoren van Western Union. Als regering is het tot bedelaar hebben van burgers, zoals dat gebeurt in vele landen met grote natuurlijke rijkdommen in Sub-Saharaans Afrika en in onze regio Haïti, een situatie voor regeringen om zich dood voor te schamen. De aanleiding voor het schrijven dan dit, is de situatie rondom de minister Pokie van Grondbeleid en Bosbeheer (GB). Ten eerste moeten wij constateren dat er na bijkans een jaar er door de minister en het ministerie geen hard doorklinkend beleid is geformuleerd en bekendgemaakt met betrekking tot noch de domeingrond in Suriname (vrij domein en domein waarover de beperkte rechten van erfpacht en grondhuur) en evenmin het bosbeleid. Dat kan als oorzaak hebben het zeer gevaarlijke milieu waarin ministers op dit ministerie terecht komen. Want zowel het corrupt zijn als het degelijk en onkreukbaar zijn, brengt op dit ministerie grote risico’s. De geruchten gaan de ronde dat de minister van GB nog enkele weken te gaan heeft; zij zou op 16 juli 2021 worden vervangen. Voor haar vervanging worden in de media verschillende redenen genoemd. Er is een voicemail bekend van een mevrouw (gepromoveerde jurist, universiteitsdocent, minister en advocaat) waarvan we haar maar een enkele keer hebben betrapt op een halve onzuiverheid. Wat de mevrouw meestal beweert, is de keiharde waarheid wat andere burgers van Suriname niet durven te beweren, omdat zij niet bang is represailles. Over het algemeen zijn Surinamers laf en zullen ze hun eigen onderdrukking door eigen en andere mensen accepteren, maar dat kan van deze mevrouw niet worden gezegd. Maar nu zien we dat ook de moedige en mondige jurist/docent capituleert en dat betekent dat Suriname in een zeer gevaarlijke situatie terecht is gekomen, waar zelfs de meest mondigen onder ons met een buffer ‘van hier tot ginder’ capituleren. Het is jammer dat we zo bang zijn om de waarheid in het land te zeggen. Want elk verhaal zoals dat van Pokie heeft een waarheid met objectieve feiten. We noemen kort enkele interessante punten uit de voice mail. Minister ad interim Noersalim zou in zijn laatste dagen medio juni 2021 nog vrij en blij ‘waarschijnlijk niet voor niets’ gronden en concessies hebben uitgedeeld als Sinterklaas. Indien dat buiten de regels is gebeurd en tegen het algemeen belang van Suriname moet het OM een strafrechtelijk onderzoek starten en Noersalim aanhouden voor hij naar (Frans-)Guyana vlucht. De minister Pokie ontdekte dit maar vond dat enkele beschikkingen onvolkomenheden hadden en de minister, versterkt de rechtspositie van de mensen die 5 voor 12 gunsten vragen en kregen van de regering door de onvolkomenheden in de beschikkingen op te heffen en er nieuw uit te geven. De jurist heeft begrip daarvoor op gronden die er juridisch niet toe doen en daarom hebben wij daar geen begrip voor. De minister had de beschikkingen moeten corrigeren na een grondig onderzoek en eventueel daarna de foute beschikkingen laten voor wat het is en aangeven dat ze niet geldig waren. In deze is het belang van een persoon die 5 voor 12 gunsten vraagt en verkrijgt van een vertrekkende regering (doorgaans zijn dit malafide ondernemers) zwaarder gewogen dan het belang van de bezitters van de natuurlijke hulpbronnen van Suriname (dat zijn de noodlijdende burgers en de bevolking van Suriname). De minister Pokie had vanuit het beginsel van goed bestuur en vanuit de algemene beginselen van behoorlijk bestuur totaal geen aanleiding om een kwart geldige beschikking uitgegeven onder dubieuze omstandigheden, overhaast tot een 100% geldig uitgegeven beschikking te maken. Deze zaak is volgens de voicemail aan de orde gekomen nadat een bepaalde politicus (broer van de vp) grote lappen grond wilde hebben, maar de minister zou niet meewerken. Ook daar zien we dat delen van de regering gewoon op de oude voet doorgaan. We kennen in de Surinaamse politiek bij coalities het begrip chantage. President Venetiaan kende in de coalitie in de periode 2005-2010 ook chantage en misbruik van de politiek-strategische coalitiepartners. In het belang van continuïteit van regeren slikte hij dat misbruik in ruil voor het gezond maken van Suriname. Ronald Venetiaan, Andre Telting en Humphrey Hildenberg deden het onmogelijke en zetten de ten dode opgeschreven economie van Suriname op spoor. De chantage kilde zijn politieke carrière en zijn partij kwam in een vrije val gerecht tot ze bijna van de kaart verdween. Nu zien we dezelfde patronen in deze regering. Concluderend zeggen wij dat er groepen Surinamers zijn die de pijn niet ervaren als ze Suriname vlak onder Haïti in de rangschikkingen zien. Suriname bestaat niet zei een bekende Surinaamse schrijven eens in de jaren ’70. Het is een kunstmatig land dat geen recht heeft van bestaan, kunstmatig gecreëerd door Holland. Er zijn Surinamers die daarvan uitgaan, ze gaan door totdat heel Suriname is verdeeld en de bevolking verhuist is naar andere delen van de wereld.
