“Wij, bewoners van het district Para in de omgeving van de Indira Gandhiweg 1293 ondervinden al jaren, zeven dagen in de week, van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat overlast van rookontwikkeling, stank en lawaai afkomstig van een tegellijmfabriek”, aldus de familie Paul en Marja Themen mede namens buurtbewoners.
Nare gevolgen
“Als buren waren wij vanaf het begin tegen de bouw van de fabriek. De bewoners hebben, voor de fabrieksvergunning werd verleend, gevraagd om de aanvraag af te wijzen. Hun stem werd niet meegeteld en de vergunning werd ondanks nadrukkelijk protest toegewezen. Dit met alle nare gevolgen van dien.”
Volksgezondheid en milieu
“De brandlucht en zwarte rook zijn uitermate hinderlijk voor de ogen, luchtwegen en ademhaling. Het lawaai veroorzaakt door machines, motoren en luidruchtige Spaans sprekende werknemers is oorverdovend. Het milieu wordt verpest.”
De omgeving was een lust voor het oog
“Wij wonen al 40 jaar in dit natuur-, woon- en agrarisch gebied. De buurt heeft er altijd verzorgd uitgezien. Vorige bewoners van het tegellijmterrein, waaronder legerman Desiré Bouterse en later zijn kameraad Ruben Rosendaal, waren prima huisvaders. Zij bewoonden een goed onderhouden huis omringd door een prachtige tuin en beveiligd terrein. De omgeving was een lust voor het oog.”
Pufjes apparaat
“Zonder dramatisch te doen moet gezegd worden, dat er onder de buurtbewoners mensen zijn die lijden aan astma en dat er steeds meer personen zich moeten bedienen van medicatie en zogenaamde pufjes apparaat (inhalator), om benauwdheid tegen te gaan.”
Fabriek ten koste van de gezondheid
“Aanvankelijk dachten we in de buurt, dat het gaat om een initiatief, dat de ontwikkeling van het district Para ten goede komt, immers tegellijm is een gewild en nuttig product, industrie betekent werkgelegenheid en in het algemeen brengt dat vooruitgang met zich mee. Maar niets is minder waar gebleken. Als het om werkgelegenheid gaat is er niets fout aan de fabriek. Maar als men de buren gedurende het proces vermoord is het wat anders.”
Amateuristisch
“De fabriek is opzet in een loods waar vroeger zwaar materieel werd geparkeerd. Er hangt geen naambord. De arbeiders wonen ter plaatse. De poort is altijd gesloten. Er wordt niet opengedaan voor bezoekers die onaangekondigd aankloppen. De bestuursdienst kan daarvan getuigen. Uit goed nabuurschap is vanaf het begin van de fabrieksactiviteiten getracht, een goede verstandhouding te hebben met de tegellijmfabrikant. Pogingen om in goede harmonie verbeteringen te bewerkstelligen lukken niet. Het bedrijf is zeer amateuristisch opgezet. Normale communicatie is onmogelijk.”
Buurtbewoners in het gelijk gesteld
“De bestuursdienst is volkomen op de hoogte van wat er speelt. Sedert een paar jaar worden er gesprekken gevoerd met achtereenvolgende districtscommissarissen. De buurtbewoners werden in het gelijk gesteld. Het commissariaat onder leiding van districtscommissaris Armand Jurel gaf de fabrikant de opdracht om de fabriek te sluiten en technische verbeteringen aan te brengen.”
Ontoereikende maatregelen
“Beloften voor aanpassingen werden echter niet, of slechts zéér gedeeltelijk nagekomen. Er werd een schoonsteen opgetrokken van aan elkaar bevestigde oude vaten en de fabriek werd weer opengesteld door het districtscommissariaat. Al gauw bleek dat de getroffen maatregel niet voldoende is om de verontreiniging en hinder tegen te gaan. Aan de eigenaar werd geadviseerd om grond aan te vragen teneinde elders in het district de tegellijmfabriek te kunnen vestigen. Ook daar is niets van terechtgekomen.”
Niets helpt
“Vanaf toen blijft elke vorm van actie door het districtscommissariaat uit. De toestand verergerd. Keer op keer kloppen wij aan bij de bestuursdienst. De politie wordt er vaak bijgehaald, omdat de toestand ondraaglijk is. Niets helpt. Laatst heeft het districtscommissariaat het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) erbij gehaald. Het instituut heeft het een en ander onderzocht en acht de fabriek onaanvaardbaar. De bestuursdienst is echter tot nu toe niet opgetreden tegen de wantoestand.”
Bevreemding
Desgevraagd verklaart de bestuursdienst, dat er niet kan worden afgegaan op van een mondelinge mededeling. Er wordt gewacht op een schriftelijk rapport van het NIMOS. Vernomen is, dat het rapport al op het bureau van districtscommissaris Marlene Joden ligt. Het commissariaat heeft dit bevestigd. Het wekt echter bevreemding, dat er nog niet gehandeld wordt. De bestuursdienst geeft aan, dat er wat tijd wordt gegeven aan de eigenaar van de fabriek. “De fabrikant krijgt de tijd, maar mijn tijd wordt ingekort want ik ga eraan dood”, aldus de familie Themen namens de slachtoffers.
HD
