Volgens de PALU gaat Suriname met het huidige IMF-herstelplan harde tijden tegemoet. Mede doordat de huidige regering niet in staat is geweest vanaf haar aantreden samenhangende maatregelen te nemen wordt nu onder druk van het IMF binnen twee maanden harde maatregelen door de strot van het volk geduwd. Ruim 10 maanden later is de regering nog steeds niet in staat om de koers te stabiliseren.
De PALU is van mening, dat met een geïntegreerd plan wel de stabilisatie bereikt had kunnen worden. Tegelijkertijd met investeringsprogramma’s in de productie was in de visie van de PALU dan door het volk ingeleverd, maar had het volk zicht op groei en meerverdiensten. In de huidige situatie met het IMF zal het volk inleveren zonder dat de zekerheid kan worden geboden wanneer die stabiliteit zal worden bereikt en nog minder wanneer er weer groei zal plaatsvinden van de Surinaamse economie.
Leugens ontrafeld
Met het in-principe akkoord met het IMF zijn tevens een aantal onwaarheden rondom het financieel‑economisch beleid van de regering ontrafeld. Uitspraken van de president als “we hoeven niet naar het IMF”, tot “deze regering leent niet” en “het IMF-plan is een Surinaams plan” lijken inmiddels volstrekte leugens te zijn. De regering is inmiddels wel naar het IMF gegaan door een gebrek aan eigen oplossingen en falen van de VHP-deskundigen. De regering sluit nu weer een nieuwe (IMF‑)lening en er wordt zelfs meer dan US$1 miljard aan nieuwe leningen in het vooruitzicht gesteld. En waarom spreekt de president van een Surinaams plan indien de regering tenslotte de keiharde “prior actions” van het IMF moet uitvoeren? Welke andere dwingende eisen van het IMF zijn meegenomen in het Herstelplan?
Bovendien is de IMF-lening slechts bedoeld voor betalingsbalanssteun en interventies op de valutamarkt. Het is nog onduidelijk hoe de door de President aangekondigde “sociaal vangnet” en andere verzachtende maatregelen betaald zullen worden. Gaan daarvoor nog meer leningen worden afgesloten zoals men dat heeft gedaan bij het aantreden van deze regering?
PALU voorstellen
In de ogen van de PALU was de gang naar het IMF niet noodzakelijk als de huidige beleidsmakers hadden begrepen wat hun taak waren. De onderontwikkelde overheidsapparaat moet namelijk eindelijk gereorganiseerd worden naar de belangen en behoeften van het volk. Dit betekent onder andere dat de kosten van bepaalde diensten die door de overheid worden verleend duurzaam zullen moeten worden opgebracht door de samenleving. Diensten als betaalbare huisvesting, goede gezondheidszorg, duurzame vuilophaal en –verwerking, onderhoud infrastructuur en productiestimulering zullen uiteindelijk moeten worden opgebracht door wat wij als volk zelf verdienen.
De PALU heeft voorgesteld om bestemmingsheffingen in te voeren waarmee deze diensten rechtstreeks maar ook transparant en blijvend betaald kunnen worden. Ook zal het volk betrokken moeten worden in het bestuur van het land door organisatie en ordening. Met name in onderhoud van infrastructuur en productiestimulering zullen zelforganisaties van boeren en andere producenten een grotere rol moeten krijgen. De overheid zou daarmee bepaalde diensten kunnen afstoten. Met andere woorden, wat de PALU voorstelt is het nemen van korte termijn inkomsten verhogende en uitgaven verlagende maatregelen samen met productie stimulerende maatregelen op de lange termijn gericht. Enerzijds zou het volk inleveren. En anderzijds zou het volk meer betrokken raken in het bestuur, direct zien waar de betaalde belastingen aan besteed worden en tegelijkertijd zou er een uitzicht zijn op meerverdiensten en vooruitgang. Indien deze maatregelen binnen de afgelopen 10 maanden genomen waren zouden de harde maatregelen van het IMF nu niet noodzakelijk zijn.
Geen toekomstvisie
In de huidige aangekondigde maatregelen ontbreekt juist dat perspectief op vooruitgang en levert het volk slechts in. De beloofde plannen van investeringen in de productie zijn er slechts in woorden en de financiering van het sociaal vangnet is er momenteel niet. In zo een situatie maakt een liegende president dat de hoop op verandering die het volk een beetje nog had langzaamaan zal worden omgezet in wanhoop. Ruim 10 maanden had de regering de tijd om stabiliserende maatregelen verspreid door te voeren. Nu dat niet is gebeurd, zal de regering onder druk van het IMF harde maatregelen moeten nemen binnen 2 maanden. Indien de regering hieraan niet voldoet zal er geen overeenkomst zijn met het IMF. Het volk zal wederom het gelag betalen van loze verkiezingsbeloften en een regering zonder een toekomstvisie.
