‘Een zwangere Cubaanse vrouw en haar man verstoppen zich voor de lokale politie in een oud gebouw in de Surinaamse stad Paramaribo. Ze slapen op de grond, op een paar beddenspreien, en ze eten rechtstreeks sardientjes uit blik. Ze hebben bijna geen geld meer en hebben geen zin of zijn niet van plan terug te gaan naar Cuba. Maar ze willen ook niet in Suriname blijven.’ Dit waren de eerste woorden van een uitgebreid artikel op de nieuwswebsite van Havana Times, begin januari van dit jaar, waarin een terugblik werd gegeven op de situatie te Southdrain waar een paar maanden geleden een grote groep Cubanen uit Paramaribo in een tentenkamp verbleef. Zij hebben tevergeefs getracht om via Guyana naar de VS te reizen.
De zwangere Cubaanse wilde anoniem blijven, bang om gearresteerd te worden. Haar naam stond op de lijst van Cubanen die deel uitmaakten van de groep te Southdrain.
Na het opbreken van het kamp op 17 december 2020 werden veel Cubanen overgebracht naar het Ayoko-kampement van het leger in het district Para. De meeste Cubanen, waaronder zeker zo’n 160 illegalen, werden naar Paramaribo vervoerd, terwijl 16 werden gearresteerd en ondergebracht op een locatie te Nieuw-Nickerie. Zij zouden een leidende rol hebben gespeeld in de groep.
Sinds de verwijdering van de groep is het echter angstvallig stil gebleven rond de groep. Velen in de samenleving vragen zich af of de illegale Cubanen wellicht al het land zijn uitgezet en wat met de andere Cubanen is gebeurd.
In een reactie zegt minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking tegenover de redactie van Dagblad Suriname: ‘Het grootste deel, bijna 85 procent, is weer geïntegreerd, voor zover we daarover kunnen praten, in de Surinaamse samenleving.’
‘Grootste deel is inmiddels teruggekeerd naar Cuba’
‘Het was een ervaring waar ze veel van hebben geleerd. We weten nog niet precies wie erachter zat en wat de precieze reden was. Maar, in ieder geval hun gang naar de VS via Guyana is mislukt. Van de groep die illegaal in Suriname verbleef, is het grootste deel inmiddels naar Cuba teruggestuurd en de resterende worden over de komende weken afgehandeld. Er is goed overleg met de Cubanen daarover en wij hopen dus dat het rustig blijft onder de Cubaanse gemeenschap in Suriname.’
‘Natuurlijk, ze zijn welkom, ze dragen bij aan de Surinaamse samenleving. Wij hebben nooit de bedoeling gehad om hen onaangenaam te zijn. Maar, wanneer zulke incidenten zich voordoen, dan moet er opgetreden worden. Daarnaast zijn er ook internationale organisaties betrokken geweest bij de afhandeling van deze zaak. Zowel het Rode Kruis als de Internationale Organisatie voor Migratie zijn erg positief geweest over de wijze waarop wij de zaak hebben gemanaged. Er was zeker sprake van respect voor mensenrechten en hun politieke rechten, maar uiteindelijk is het dus zo afgelopen. Ook de Guyanese overheid heeft laten weten, dat zij zeer tevreden waren over de wijze waarop wij zaken hebben uitgevoerd hier aan onze kant. Dus op zichzelf is wat mij betreft de kwestie afgesloten. We houden het uiteraard in de gaten, want dit soort dingen gebeuren regelmatig.’
PK
