Er is een heel interessante ontwikkeling gaande in de grootste vakcentrale binnen de publieke sector, bij de ambtenarenvakbond of –vakcentrale de CLO. De CLO wordt geacht een vakorganisatie te zijn met een groot ledental, maar het is niet bekend of dat inderdaad zo is. De ambtenaren bestaan voor een groot deel uit onderwijzers en die zijn geen lid van de CLO. Verder zijn de bonden van politie, douane en penitentiaire ambtenaren niet aangesloten bij de CLO. Bij de militairen is er geen bond dus die zijn ook geen lid van de CLO. De actieve bonden bij OW en Volksgezondheid zijn evenmin leden van de CLO. Er wordt rekening gehouden met de CLO, de vakorganisatie wordt zelfs gevreesd vanwege haar mobilisatiekracht in de meidagen van 1999 toen de vervroegde verkiezingen werden afgedwongen. Er was toen massa op straat. Na deze massaprotest is de steun voor de CLO steeds afgenomen. De populariteit van de CLO en de in principe de afbraak van de vakorganisatie begon in 2010 toen men openlijk partij koos en onderdeel werd van de regering Bouterse I. Duidelijk is gebleken dat de CLO niet in de regering zat om de belangen van de wrokomangs te behartigen; het was wel een gouden mogelijkheid voor enkelen om eindelijk te cashen voor het harde werk en de slag die men had gevangen al de jaren. De CLO kan geen 1 wapenfeit van participatie in de regering aanhalen dat als een verworvenheid van de totale vakbeweging of voor de ambtenaren kan worden aangehaald. De inkapseling van de CLO door de NDP, met medewerking van iedereen in het hoofdbestuur, werd steviger na de herhaling van de verkiezingswinst door de NDP in 2015 en de participatie van de CLO in de coalitiefractie in DNA. In totaal heeft dus de CLO 10 jaar de regeringen onder Bouterse ondersteund. Het bestuur was erbij en er is altijd in deze periode duidelijke ondersteuning uitgesproken naar ‘mijn voorzitter’. Verschuilende achter deze term zijn personen uit het Collectief regelmatig in de pers gekomen om de zaken de CLO aangaande te bespreken en olie te gooien op het vuur dat aangestoken was binnen de Ravaksur om de Surinaamse vakbeweging te verlammen in het belang van de NDP-regering. Daarom verbaast het ons als we nu lezen wat voor verwijten nu opeens gemaakt worden richting de CLO. Je zou kunnen denken dat de CLO-voorzitter een stel zeer jonge vakbondsleiders bij zich had die toen onervaren waren en dat hij van hun onervarenheid misbruik heeft gemaakt. En dat die jongelingen opeens wijs zijn geworden en wakker zijn, maar het is niet zo. Het waren allemaal mensen op leeftijd in 2010, die nu opeens moeite hebben met de CLO-voorzitter. Nu moeten we zeggen dat we geen fan zijn van Hooghart, integendeel. Dat komt door zijn destructieve handelingen binnen Ravaksur om de zaak kapot te maken, maar ook door het verkopen van de belangen van de ambtenaren voor het gewin van enkele mensen. Ook zijn uitgangspunt dat niet de leden van de CLO bepalen wat er binnen de organisaties gebeurt, maar het bestuur (lees: de voorzitter), kan getypeerd worden als ongrondwettelijk. Het CLO Collectief is het deel van het CLO bestuur dat actief de CLO heeft vertegenwoordigd door hoge posities die men heeft bekleed. Een deel is rustig en minder spraakzaam geweest, maar ze hadden zeker hoge posities binnen het bestuur. Het is onmogelijk om de voorzitter van de CLO alleen verantwoordelijk te stellen van langdurig mismanagement. Het mismanagement is nooit alleen van de voorzitter, het is van het totale bestuur. Het totale bestuur heeft gefaald en men heeft als bestuur niet gefunctioneerd en de voorzitter alles laten doen. Voor de mogelijke brokken die hij heeft gemaakt moet hij nu geslachtofferd worden. Het Collectief CLO is daarom niet te onderscheiden van de voorzitter. De oneerlijkheid binnen de vakbeweging moet door verjonging worden verbannen en daarom is de beste oplossing dat niemand uit het oude bestuur van de CLO onderdeel wordt van het nieuwe bestuur. Er is genoeg hoger en middenkader aanwezig binnen de ministeries die nog bij de CLO zitten die de ruimte moeten krijgen om nu het bestuur van hun vakcentrale over te nemen. We stellen voor dat de bemiddelaar Armand Zunder met beide groepen praat en iedereen uit het oud bestuur vraagt om op te rotten omdat ze mede schuldig zijn en medeplichtig zijn aan mismanagement. Het grootste mismanagement is dat de CLO (inclusief de mensen van het CLO Collectief) de ambtenaren hun belangen hebben verkwanseld door de CLO te binden aan de NDP. Mensen van het CLO Collectief kunnen hun handen niet in onschuld wassen en afstand nemen van de resultaten van het mismanagement. Men is debet aan de vernietiging van het imago van de CLO. En daarom zeggen we dat er een compleet nieuw bestuur moet komen, jongere mensen uit het midden en hoger kader vanuit de ministeries. Door de CLO is een belangrijk deel van de werkenden die men pretendeert te vertegenwoordigen, totaal niet betrokken en aangetrokken tot de CLO. De CLO moet niet meer gebonden worden aan een enkele politieke partij, want de ambtenaar is uiteindelijk daarbij de gebeten hond ten koste van enkele hoge functies en banen voor bestuursleden van de CLO en hun kinderen. Laat de bemiddelaar dus werken aan schoon schip binnen de CLO.
