Een vakbondsleider die met legale en legitieme activiteiten bezig was, is in Nickerie door bepaalde mensen fysiek aangevallen. De man is geklapt en de aanvaller wilde verder gaan, maar werd door omstanders tegengehouden. Het een en ander is op video vastgelegd. Naar verluidt zou de aanvaller lid zijn van de structuren van de grootste coalitiepartij; hij zou zelfs een volksvertegenwoordiger op lager niveau zijn. Er is een heel interessante relatie tussen de politiek en de vakbeweging in Suriname. Al vanaf de jaren ’70 is de vakbeweging wat het samengaan met de politiek verdeeld: een deel van de vakbeweging is formeel en openlijk van mening dat de vakbeweging en de politiek samengaan. Een ander deel is formeel tegen het samengaan van de partijpolitiek en vakbeweging. Maar intussen is het voor elke volger van de stand van zaken in Suriname duidelijk dat alle vakcentrales een politieke kleur hebben. Bijna alle vakcentrales en vooral hun leiders hebben zich gelieerd aan of de politieke partijen van de groep Nieuw Front of aan de NDP. In Suriname zijn deze twee groepen van partijen om de beurt aan het roer om te regeren. Steeds lift dan een deel van de vakbeweging mee en zit een ander deel te klagen en te morren. Met meeliften wordt bedoeld dat de vakbondsleiders zoet worden gehouden met functies en faciliteiten. Een deel van de vakbeweging is dan rustig en zijn de leiders tevreden, maar dat betekent niet dat het dan goed gaat met de leden. Zo waren tevreden en blij tijdens de vorige regering de leiders van de vakcentrales als de CLO, de Moederbond, de PWO en de OSAV. De rest was minder tevreden en aan het morren. Nu zijn de rollen aan het omkeren en het duidelijkst is te zien aan de houding van de CLO of eigenlijk wat denkt CLO te zijn. Waar de CLO-voorzitter (en NDP-DNA-lid) eerder zei dat loonsverhogingen voor niemendal waren omdat ze een inflatoire werking zouden hebben, zien we hem nu een draai maken van 180 graden en eist hij een loonsverhoging voor de ambtenaren. Dus om de beurt zijn 2 groepen vakcentrales tevreden en ontevreden. Door de politieke beïnvloeding die de vakbondsleiders hebben toegestaan, is het onmogelijk voor het collectief van de vakcentrales om een eenheid te vormen en een vuist te maken. Alle vakcentrales zitten in een overkoepeling bekend as de Ravaksur (Raad van Vakcentrales in Suriname). Van deze raad wordt verwacht dat die als een eenheid opereert, maar tijdens de vorige regering heeft de CLO in het geheel ervoor gezorgd dat de eenheid in het geheel is vermorzeld. De CLO heeft in de Ravaksur in het belang van de NDP-regering een verdeel-en-heers-politiek bedreven in de Ravaksur, waardoor de wrokomangs van Suriname geen vuist konden vormen tegen het beleid van de vorige regering. En dat is een beleid geweest dat alle wrokomangs armer heeft gemaakt, behalve de zeer kleine groep van werknemers die een gedollariseerde loon hebben. De Ravaksur ligt er nog steeds verdeeld bij en dat blijkt wanneer verschillende vakbondsleiders zich over een hetzelfde thema moeten uitspreken. Het samengaan van de vakbeweging en partijpolitiek is een keuze die vakbonden, vakcentrales en hun leden geheel en al vrij kunnen maken. Het samengaan moet kunnen zolang vooral de vakbeweging haar vrijheid en onafhankelijkheid niet verliest. Maar tussen de politiek en de vakbeweging is de eerste de sterkere partij; het is de partij die beschikt over de middelen van de staat en de faciliteiten. En daardoor heeft ze ook de neiging om te overheersen over dat deel dat arm is en minder middelen heeft. De ervaring leert dat de politiek altijd overheerst, de politiek kan de vakbeweging corrumperen. Het argument dat de vakbeweging in de politiek moet zitten om de belangen van de werkende klasse te behartigen, gaat overigens wat Suriname betreft in het geheel niet op. Kijk maar naar de jaren waar arbeiderspartijen met een duidelijke vakbondspoot in de regering hebben gezeten en wat ze concreet voor de werkende klasse hebben gedaan.
We hebben de lezer het bovenstaande geschetst om de aanval tegen een vakbondsleider in perspectief te brengen. Vakbondsleiders zijn vaak handlagers van de politiek. En soms deelt men de straat over, maar soms steekt slechts de helft de straat over: zoals bij de CLO. Op de vraag wie er moeite moet hebben dat een vakbond verlamd is door het samengaan met de politiek, zeggen wij dat het de leden moeten zijn. Die moeten daar moeite mee hebben en integere besturen in de positie zetten. De rest van de samenleving gaat de verzwakking van de vakbonden niets aan, het is een interne aangelegenheid. Geen enkele dr- of rr-lid van een partij heeft het recht om een vakbondsleider te molesteren. Een vakbondsleider molesteren heeft te maken met achterlijk en dom gedrag en geeft aan dat het triest gesteld is met de ontwikkeling van die personen. Bovendien betekent het molesteren van vakbondsleiders dat men geen respect heeft voor de grondwet van het land waarin men leeft. En dat is toch wel een ernstig verwijt dat aan een burger kan worden gemaakt. Het is iets om zich voor te schamen…tenzij men schaamteloos is. Wij keuren de wijze waarop een vakbondsleider in Nickerie is behandeld en aangevallen ten zeerste af. Het is duidelijk dat er nog Surinamers zijn die Suriname nog niet hebben begrepen.
