Uit waarnemingen van een burger zou het moeten zijn dat de aangeplante mangrove te Weg naar Zee aan het uitdrogen is. Hierop nam de man contact op met een medium, waar hij zijn mening gaf. Over deze bewering zegt professor Siewnath Naipal, die aan de wieg heeft gestaan van de mangrove-aanplanten, dat de realiteit er anders uitziet. “Je hebt verschillende mangrovesoorten, zoals de zwarte mangrove of parwa. Parwa hebben ademwortels. Dit verschilt van de luchtwortels, die de rode mangroves hebben; deze komen voor langs de Commewijnerivier.” Deze ademwortels raken door het geweld van het water bedekt onder de modder. Hierdoor sterven de planten een verstikkingsdood, vertelt Naipal. Hiertegen kan in principe niets gedaan worden.
Naipal zegt door te gaan met het planten van mangrove. Hiervoor zal een andere technologie worden toegepast. In kleine potjes zullen de mangroves worden geplant. Ook zullen de planten worden aangebracht op een hoger niveau, zodat de modder de planten niet ‘overtopt’. De professor wijst ook op het feit dat het zeeniveau aan het stijgen is. Bij hevige stormen en winden wordt het water verder omhooggestuwd, waardoor ook het sediment hoger komt. “Omdat het water niet terug kan stromen en in de parwa blijft, hoopt het sediment op, waardoor de wortels bedekt raken.” Ook aan de voorkant te Weg naar Zee, waar eveneens parwa is geplant, hebben de golven de mooie sterke bomen ontworteld. Naipal wijst erop dat dit ook de functie is van de parwa om de golven te breken en sediment op te vangen. Het enthousiasme is nog steeds even hoog. Regelmatig melden groepen personen zich aan om de mangroves te planten. Dit weekend zal een groep dan ook weer mangroves planten.
RB
