Erlan Sleur, oprichter van Probios, noemt het drijfhout rondom Braamspunt een bedreiging voor de kust, vegetatie en de zeeschildpadden. De krachtige golven zorgen ervoor dat de ontelbare boomstammen als een stormram inbeuken op de kustlijn, die bij elke terugtrekkende beweging met de takken het zand meeneemt in de zee. Op deze manier raakt het strand extra aangevreten, erosie anders gezegd. Een ander gevolg is het omvallen van bomen door de zware klappen van het drijfhout. “Ik heb van verschillende bomen gezien dat slechts enkele stammetjes zijn overgebleven, want de bomen worden gekortwiekt”, merkt Sleur op. En dan zijn er nog de barricades, gevormd door al dit ‘wild’ drijfhout op het strand. Eenmaal aangespoeld, belemmeren zij de doorgang voor de zeeschildpadden. Geen wonder dat Sleur met vele vrijwilligers al weken zelf het hout heeft proberen te verplaatsen en doorgangen heeft gemaakt voor de Aitkanties en Krapes, zodat zij hun eieren kunnen leggen. Maar de zee blijft woest en het strand kwetsbaar. Het water neemt de overhand en suddert door tot in de nesten, waardoor deze op een natuurlijke manier omgeploegd worden. “De eieren rollen als pingpongballen op het strand”, vertelt Sleur. Ideeën van vrijwilligers om bakken te leggen om de schildpadden een alternatief te bieden om te kunnen nesten, zijn momenteel slechts een realiteit aan de tekentafel en op foto’s. De vrijwilligers en Sleur maken zich grote zorgen over de toekomst van het gebied.
RB
