“Paramaribo – woensdag 10 maart – 10.00 uur kreeg ik de schrik van mijn leven. Tijdens het uitvoeren van werkzaamheden werd ik getroffen door een hevige pijn in de borstkas en had geen gevoel in mijn linkerarm. Ik belandde bij de dokter. Klopte als basiszorgverzekerde aan bij het ’s Lands Hospitaal met een spoedverwijsbrief in de hand.”
Eerst betalen
“Voor ik tot de cardioloog kon worden toegelaten, moest ik SRD 114 op tafel leggen. Om uiteindelijk van de verpleegster aan de balie te horen dat ik door overbezetting niet geholpen kon worden en werd verwezen naar het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Ik heb de dokter zelf niet gezien. Mijn SRD 114 kreeg ik niet terug. Maar dat kwam vanwege mijn bezorgdheid op dat moment nog niet in mij op. Ik spoedde mij naar het AZP.”
Drempelbedrag?
“Daar werd ik ontvangen door een van de dienstdoende cardiologen in het Thorax Centrum. Toen ik vroeg wat het koste, kreeg ik te horen: ‘Het maken van een ECG kost u niets. U heeft als basiszorggerechtigde daar recht op.’ Waarom moest ik dan in het ’s Lands Hospitaal betalen zonder dat ik bij de hartchirurg werd toegelaten? ‘Daar weet ik niets van’, was het antwoord. Het is de vraag of ik mijn miserabele SRD 114, die ik in deze harde tijd best kan gebruiken, ooit terugkrijg. Is dit drempelbedrag goed te praten. Waarschijnlijk wel, want de overheid preekt alle talen, behalve betalen. Ze zetten het ons betaald! Ik voel mij te belabberd om verder hierop in te gaan. Maar ik voel mij gebeten.”
HD
