Suriname gaat zaterdag 13 maart precies een jaar gebukt onder het coronavirus covid-19. Die dag, 13 maart 2020, werd de eerste covid-19 patiënt in het land geregistreerd. Het was geen verrassing. Ook Suriname zou immers te maken krijgen met het coronavirus, dat sinds eind 2019 de wereld al in haar greep hield. En vanaf 13 maart houdt het coronavirus Suriname in een stevige greep. De genomen maatregelen om verspreiding van het virus in te dammen, hebben de samenleving en de economie ontregeld. Het leven staat op zijn kop en is veranderd. Het is nieuw, maar alles wat nieuw is vergt de nodige tijd om aan te wennen. Maar gaat de samenleving ooit wennen aan het nieuwe normaal, aan het mond/neuskapje, aan de 1.5 meter afstand in acht nemen? Reden genoeg om Dew Sharman, VHP-assembleelid en vicevoorzitter van De Nationale Assemblee, maar ook arts te vragen hoe hij terugkijkt op een jaar covid-19 in Suriname.
‘Het is een zeer moeilijk jaar geweest, waarin de ziekte niet alleen slachtoffers heeft gemaakt, maar waarin ook de sociaalmaatschappelijke en economische effecten van het virus ernstig zijn geweest. De bewegingsbeperking, de lockdown, et cetera werden door velen als zeer kwellend ervaren, terwijl door het sluiten van bedrijven velen in armoede terechtkwamen.’ Sharman spreekt positief over het werk, de aanpak van het virus, van de gezondheidsautoriteiten. ‘Ik denk dat de gezondheidsautoriteiten zeker een pluimpje verdienen, omdat ik nooit de indruk of informatie heb gehad dat ze iets nagelaten hebben te doen, zowel met betrekking tot de aanpak van de epidemie als de opvang en behandeling van patiënten. Soms leek er wel enige ruis te zijn in de communicatie van het Managementteam.
‘Communicatie met samenleving had in veel eerder stadium intensiever moeten zijn’
Volgens Sharman had de communicatie- en informatievoorziening naar de samenleving toe ‘in een veel eerder stadium, veel intensiever moeten zijn om de gewenste gedragsverandering in de samenleving teweeg te brengen. Zo hadden influencers en maatschappelijke organisaties kunnen worden ingezet om de communicatie ter hand te nemen.’
‘Communicatie vanuit ministerie en BOG niet altijd op behapbaar niveau’
Sharman vindt ook dat de communicatie vanuit het ministerie van Volksgezondheid en het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg (BOG) soms ‘niet op een behapbaar niveau voor alle burgers’ is geweest ‘en in het begin ook niet in alle talen’. ‘Maar de beschikbaarheid van veel informatie via WhatsApp, Facebook, enzovoorts, werkte frustrerend. De zuivere info raakte daardoor overschaduwd door heel veel ongefundeerde informatie. Allerlei complotideeën krijgen ingang bij veel mensen. Op dit moment is er een informatie-gap ten aanzien van de covid-vaccins. Mensen willen weten waar en wanneer ze gevaccineerd kunnen worden en wat de bijwerkingen zijn. Het zou goed zijn om regelmatig een vaccinjournaal te doen om alles over het vaccin en het vaccinatieplan aan de samenleving uit te leggen. Immers, we willen zoveel als mogelijk mensen vaccineren en je overtuigt ze alleen door hen correct te informeren.’
‘Beslissing om avondklok in te stellen is een dilemma’
Op de vraag of bijna een jaar aaneengesloten avondklok niet te zwaar voor de burgers is, antwoordt de VHP-politicus: ‘Ja en nee. Primair is de strategie geweest om de keten van besmetting te doorbreken. Daartoe zijn maatregelen als een samenscholingsverbod en avondklok noodzakelijk geweest. Het is wel steeds een moeilijke beslissing geweest, eigenlijk een dilemma, tussen enerzijds de epidemie aanpakken en anderzijds de economie nog aan de praat houden.’
Sharman stelt dat de samenleving voorlopig niet terug kan keren naar het oude normaal. ‘Heel voorzichtig wil ik stellen dat het voorlopig het nieuwe normaal zal worden. Simpel, omdat veel over het virus nog steeds onbekend is, zoals over die nieuwe varianten. Ook het effect van vaccins moet duidelijk zijn, geven ze levenslange immuniteit, werken ze ook tegen nieuwe varianten, verwachten we andere nog nieuwere varianten? Allemaal vragen waarop je voorlopig geen concrete antwoorden hebt, dus voorlopig kunnen we niet terug naar het oude normaal.’
‘Beperken van de vrijheid van mensen stuit altijd op weerstand’
Over de wil bij burgers om de bekende maatregelen en de avondklok na te leven, zegt Sharman: ‘Sommige maatregelen, als het mondkapje, zijn vrij vlot geaccepteerd. Met andere maatregelen, denk aan social distancing, de 1.5 meter afstand, ging het iets moeilijker. Ook begrijpelijk, omdat Surinamers warme mensen zijn die houden van gezellig bij elkaar komen. Maar het beperken van de vrijheid van mensen stuit altijd op weerstand. Sommige groepen, denk aan de jongeren, waren soms provocerend, hadden onbegrip of deden gewoon stoer. Een groot deel van de samenleving heeft toch flink meegewerkt om de infectie in te dammen. Maar, hier moet ik wel toegeven dat zeker politieke toppers van het land niet altijd het goede voorbeeld gaven, wat natuurlijk onbegrip en lelijke reacties in de samenleving teweegbracht.’
Oproep Sharman: ‘Houdt u zich aan de maatregelen’
Tot slot wil Sharman een oproep doen aan de samenleving:
- Blijft u zich nog steeds houden aan alle preventieve maatregelen zoals door de overheid aangegeven.
- Houdt u zich aan de voorgeschreven protocollen. De protocollen en andere maatregelen zijn niet bedoeld om mensen onaangenaam te zijn, maar juist om mensen te beschermen, en
- Laat u vaccineren om uzelf te beschermen, maar ook uw medemens.’
PK
