Ik las het artikel ‘Regering werkt met deskundig advies aan nieuwe opzet New Surfin.” Terwijl ik las, liepen de tranen mij over de wangen om verschillende redenen.
- In de eerste plaats omdat uit het artikel bleek dat de hr Achaibersing een open oor heeft gehad voor commentaar en adviezen van politici en uit de samenleving. Ik was eraan gewend dat de vorige regering alle commentaar en kritiek altijd naast zich neerlegde en deed wat hij wilde. Het volk werd gewoon genegeerd. En nu wordt het volk gehoord!
- In de tweede plaats omdat men eindelijk de grondwet serieus neemt. Die was door de vorige regering met de voeten getreden. Er werden nieuwe wetten gemaakt en oude veranderd in eigen voordeel.
- Omdat voor de zoveelste keer is gebleken dat de huidige coalitie eerlijk en oprecht is. Bij de vorige coalitie waren we gewend dat ze partijdig waren en handelden in opdracht van bovenaf. Eigen inbreng mocht niet en was er ook niet. De huidige coalitie laat zien dat ze een stevige eenheid zijn, maar indien nodig, durven ze hun eigen mening te spuien tijdens vergaderingen in het parlement. Elk lid verdient respect.
- Ik heb al veel langer mijn twijfels over de adviseurs op het kabinet en in dit geval werd mijn twijfel versterkt. Wordt het kabinet bemand door goede adviseurs? Een dringend advies is om de adviseurs onder het vergrootglas te houden. Een minister is mens en mag een keer een fout maken, maar hij moet kunnen rekenen op goed en gedegen advies van zijn adviseurs. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de adviseurs goed adviseren maar dat het advies naast zich wordt neergelegd zoals zo vaak gebeurde in de vorige regering. In elk geval moet het hoofdstuk adviseurs herbekeken worden.
- Ook was het prettig om te constateren dat het volk steeds mondiger wordt. Tijdens de vorige regering waren ze monddood gemaakt en daardoor apathisch geworden. Nu volgen ze de gang van zaken steeds meer en geven een compliment als ze iets goeds zien en als ze iets fout zien, bieden ze hun hulp aan om dit te herstellen. Dat is pas goed samenwerken.
- Wat mij echter het meest raakte was de houding van de minister van financiën. Hij stak de hand in eigen boezem en nam zijn verantwoordelijkheid. De vorige regering maakte fout na fout. Ze gaven nooit een fout toe en namen nooit hun verantwoordelijkheid. Hun aanpak was om de ene leugen met de andere te bedekken, het volk mooie verhalen te verkopen, glashard te ontkennen en daarna gewoon te doen wat ze willen. Deze minister heeft rustig de commentaren en kritieken aangehoord van de samenleving en van de politiek en beloofd ze mee te nemen in het overleg. Hij heeft woord gehouden. Toen hij tot de conclusie kwam dat er procedurele fouten zijn gemaakt, heeft hij niet zijn snor gedrukt en niet geprobeerd om zijn fouten te verdoezelen. Hij stak de hand in eigen boezem en gaf toe dat er fouten zijn gemaakt, welke fouten er zijn gemaakt en dat die gecorrigeerd zouden worden. De man ging geen leugens verzinnen maar nam zijn verantwoordelijkheid voor het oprichtingsdebacle. Hij zei letterlijk: “Wat zich nu heeft voorgedaan ervaar ik als een leerproces. Dit soort fouten maak ik geen tweede keer; ik ben nu een ervaring wijzer en rijker.” Het toegeven van een fout, voelt altijd aan als een bezem die het vuil wegveegt en het oppervlakte schoner achterlaat. Men voelt zich dan sterker om op die schone vloer opnieuw te herbouwen. Hij liet zien dat je kennis krijgt door te studeren, maar wijsheid door te observeren en te luisteren. Een bekend gezegde luidt:” Waar een man uiteindelijk op wordt beoordeeld is niet waar hij staat op momenten van comfort en gemak, maar waar hij staat in tijden van uitdaging en controverse. Dit heeft hij bewezen.
Toen zijn woorden tot me doordrongen, opende mijn tranensluis zich spontaan. Ik lachte en huilde tegelijk terwijl ik uitriep: “Grantanji masra gado, ik kan weer hopen. Er bestaan nog integere mensen die hun verantwoordelijkheid durven nemen. We zijn op de goede weg!”
Tenslotte, beste mensen, het is een feit is dat de economie moet worden herfinancierd maar door de enorme schuldenlast kan dat niet. Als we ontwikkeling willen voor Suriname, zal er een nieuwe investeringsmaatschappij moeten komen om kapitaal aan te trekken. Dus dat idee van een NV was prima, alleen moet het gebeuren op een goede solide basis. We kunnen de verdere ontwikkeling hiervan in het volste vertrouwen afwachten.
“Every exit has an entry somewhere. Every end has a new beginning. Every dark cloud has a silver lining.”
Josta Vaseur
