“Nog steeds een taboe”
“Kanker is nog steeds een taboe in de gemeenschap”, benadrukt een arts. Terwijl patiënten met andere gezondheidsproblemen, zoals epilepsie en diabetes, in verenigingen zijn vertegenwoordigd, blijkt dat er nog geen vereniging voor kankerpatiënten is. Ook de nierdialysepatiënten hebben een vereniging. Door het ontbreken van een vereniging voor kankerpatiënten komen mensen minder snel op voor de belangen van deze doelgroep. Er wordt gewezen op het verschil met organisaties die reeds bestaan, omdat deze allemaal stichtingen zijn. Volgens de arts hebben stichtingen andere doelstellingen en zijn gebaseerd op een ander uitgangspunt. De stem van deze doelgroep wordt daardoor nauwelijks gehoord. “Als sommige patiënten de bedragen horen die zij moeten betalen, is bij sommigen de reactie dat zij dan liever gaan sparen voor hun uitvaart.”
Verkeerde beeldvorming
Door het taboe leven mensen nog steeds in de verkeerde veronderstelling dat de ziekte niet te genezen is. “Terwijl wij promoten dat wanneer men er vroegtijdig bij is, het te behandelen is.” Door de afwezigheid van zo een belangenvereniging weten de patiënten vaak niet hoe zij bepaalde problemen moeten aanpakken. “Een brief schrijven waarin geëist wordt om een chemokuur, wordt dan vaak ook niet opgesteld”, wordt tot slot gemeld.
RB
