De minister van Justitie en Politie, Kenneth Amoksi, en de Cubaanse ambassadeur in Suriname, Igor Azcuy González, hebben tijdens een onderhoud afgelopen maandag over details gesproken rond de coördinatie van de deportatie naar Cuba van de groep van 16 ‘Southdrain’ Cubanen, die worden vastgehouden door de immigratieautoriteiten. Zij zouden leiders zijn geweest van de groep en verzet hebben gepleegd toen het tentenkamp van de Cubanen te Southdrain werd ontruimd door de autoriteiten.
Die groep trachtte in december tevergeefs om vanuit Southdrain via Guyana naar de Verenigde Staten te reizen voor een betere toekomst. De groep strandde echter te Southdrain, omdat de grenzen gesloten zijn vanwege de covid-19 pandemie en überhaupt geen veerboot de verbinding tussen beide landen onderhield. Onduidelijk is overigens wat Suriname doet met de rond de 160 illegale Cubanen, die zich in de groep bevonden en terug zijn gekeerd naar Paramaribo. Ook zij zouden het land moeten worden uitgezet vanwege hun illegale status.
Tijdens het gesprek bleek dat de gedetineerde Cubanen in goede gezondheid zouden verkeren en medische hulp hebben. De gegevens van een deel van de groep, dat geen paspoort heeft, zijn gebruikt om de procedures uit te kunnen voeren, zodat ze zo snel mogelijk naar Cuba kunnen vliegen en terugkeren naar hun familie, aldus de Cubaanse ambassadeur.
Veiligheid Cubanen na terugkeer op eiland
Onzeker is echter of de veiligheid van deze groep Cubanen na terugkeer op het eiland is gegarandeerd. Cuba heeft immers op het terrein van mensenrechten en omgang met dissidenten en vluchtelingen niet een al te beste reputatie. Dagblad Suriname heeft minister Amoksi benaderd met onder andere de vraag of de veiligheid van de groep Cubanen, die gaat worden uitgezet naar Cuba, na terugkomst op het eiland gegarandeerd is, maar hij was niet bereikbaar voor een reactie.
Cuba heeft slechte reputatie op gebied van mensenrechten
Medio oktober vorig jaar reageerden internationale mensenrechtenorganisaties nog bezorgd op de toetreding van Cuba (en China en Rusland) tot de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (UNHRC) vanwege zijn kwalijke reputatie op het gebied van de mensenrechten. Twee jaar eerder, medio november 2018, had het Europees Parlement nog ‘grote zorgen’ over de nieuwe ontwerpgrondwet van Cuba. Daartoe nam het parlement een resolutie aan, ingediend door de liberale en conservatieve fracties, met 325 stemmen voor, 240 tegen en 4 onthoudingen. Die resolutie veroordeelde ‘willekeurige detentie, vervolging en pesterijen en aanvallen tegen vreedzame dissidenten, onafhankelijke journalisten, mensenrechtenactivisten en leden van de politieke oppositie in Cuba’.
De leden van hetEuropees Parlement zeiden het te‘betreuren’ dat de situatie op het gebied van mensenrechten en democratie niet is verbeterd, ondanks de goedkeuring van de samenwerkingsovereenkomst tussen de EU en Cuba, die in 2017 in werking is getreden’. Ze riepen op tot naleving van de bindende verplichtingen, die in die overeenkomst zijn vastgelegd, vooral die over de eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, en herinnerden dat als dat niet het geval is, het samenwerkingsverdrag kan worden opgeschort.
Actieve vloggers
In de loop van 2020 werd op het eiland een jonge generatie vloggers actief, die felle kritiek levert op het communistische regime. Ze maken gebruik van social media, die op Cuba zoetjesaan aan het toenemen is. Lopend over straat levert bijvoorbeeld een 21-jarige vlogger commentaar op misstanden, zoals misdaad, discriminatie en repressie. Het is nieuw, straatjournalistiek, live uitgezonden via Facebook. ‘Niet om je opstandig te maken, maar om je ogen te openen. Als ik in de cel kom, dan kom ik in de cel. Ik zal niet stoppen met aan de kaak te stellen wat er gebeurt op Cuba’, aldus de vlogger.
De Cubaanse vloggers worden geconfronteerd met het afsluiten van internet, moeten op het politiebureau verschijnen of worden opgepakt. Een van de vloggers is Ruhama Fernández.
PK
