De scholen zijn sedert 22 december gesloten en dat blijft in ieder geval tot en met de eerste week van februari ongewijzigd. De leraar wordt van oudsher beschouwd als een opvoeder, vooral bij de werkende ouders komt deze perceptie veel voor. Ouders verwachten dat de school niet alleen bijdraagt aan kennis, maar ook aan de opvoeding van leerlingen. Sinds de coronapandemie zijn de leerlingen meer thuis dan op school. Welk effect brengt deze verandering met zich mee?
Een belangrijk element dat thans aan het verwateren is door de coronapandemie is socialisatie. Socialisatie draagt enorm bij aan de psychologische ontwikkeling van de leerlingen. De leraar heeft vanzelfsprekend invloed op de leerlingen, maar de leerlingen onderling hebben ook invloed op elkaar en dat draagt bij aan de sociale vaardigheden, en dus ook een stukje opvoeding. Onderwijskundige Soenderpersad Hanoeman zegt in gesprek met Dagblad Suriname dat die socialisatie op school meer een spontaniteit is. In het onderwijscurriculum is het socialisatieproces niet opgenomen. “Nergens wordt jou geleerd hoe je het socialisatieproces op gang moet brengen. Binnen het onderwijs is het streven naar de beste cijfers, met als gevolg klakkeloos leren.”
Hanoeman voert aan dat met het de covid-toestand de spontaniteit onder de leerlingen sterk aan het inboeten is, met alle gevolgen van dien. Hij stelt dat online-onderwijs en de psychologische ontwikkeling niet hand in hand gaan. Alles aan de leraren toevertrouwen kan niet meer, de rol van de ouders is nu meer dan ooit cruciaal. “In Suriname hebben we het beeld ontwikkeld dat opvoeding op school plaatsvindt. De school stimuleert het een beetje, maar de opvoeding, normen en waarden worden thuis bijgebracht. De leraar kan de rol van de ouders niet overnemen”, aldus Hanoeman.
