We hebben hier eerder en vrij recent nog onze mening over de gang naar het IMF neergepend en kenbaar gemaakt. In het kort komt het hierop neer dat het IMF vooral wat het sociale gedeelte betreft als onderdeel van de aanpassingsprogramma’s zwaar de zaken overlaat aan de regeringen die aan haar deur kloppen. Over het algemeen is het dan ook zo dat regeringen die aan de deur bij het IMF zijn, wat betreft de ontwikkelingslanden, toch de zwakke en de corrupte regeringen zijn. En die falen faliekant om het sociale gedeelte van de programma’s te organiseren. Gedeeltelijk komt dat omdat men niet de gewoonte heeft om rechtvaardig beleid te formuleren en te implementeren, men is niet gewend om inclusief beleid uit te voeren, waarbij niemand wordt vergeten en iedereen wordt meegenomen. In de zwakke landen is de aandacht om te overleven en rijk te worden alleen geconcentreerd bij de elite die regeert en de kleine kring erom heen en het patronagesysteem. Suriname lijkt ook op de zwakke landen waar de middenklasse niet gecharmeerd is van sociale programma’s. We hebben eerder aangegeven dat sociale opvangprogramma’s geen jaren zullen duren, zie het maar als een stevige paraplu tijdens een zware regenbui. De donkere wolken moeten overwaaien, de zon moet weer gaan schijnen. Werklozen en zwakke huishoudens moeten worden versterkt, zodat men zoveel mogelijk zelfstandig een beschaafd inkomen kan verwerven. Dit aanleren van vaardigheden (door allerlei trainingen) moet een belangrijk onderdeel worden van een IMF-programma. Het is niet duurzaam dat hele horde mensen afhankelijk zijn en zitten te wachten op een pakket. Door de regering is al bekend gemaakt dat aan het IMF een verzoek is gedaan voor een standby lening. Dat kan zijn een Stand-by Arrangement (SBA), de oudste vorm van financiële steun aan landen met een tijdelijk betalingsbalansprobleem. De lening wordt in fasen verstrekt afhankelijk van de maatregelen die de lidstaat neemt om uit de problemen te geraken. De lening heeft een termijn van 12 tot 24 maanden en moet binnen 5 jaar zijn terugbetaald. Dat is de algemene informatie van de SBA die online ter beschikking is. Het is dus geen korte termijn maar een lange termijn assistentie. Het IMF kent naast de SBA ook de Flexible Credit Line (FCL). Deze kredietlijn is voor landen die een goed economisch beleid voeren. Die krijgen bij een tijdelijk betalingsbalansprobleem direct geld. Hier zijn geen voorwaarden aan verbonden. Voor deze leningen gelden dezelfde terugbetalingstermijnen als voor de SBA. Dat we voor een SBA en niet een FCL in aanmerking komen, betekent dat wij niet te boek staan bij het IMF als een land dat in staat is geweest om goed economisch beleid te voeren. De garanties heeft het IMF waarschijnlijk ook niet dat dit duurzaam en voor lange tijd in de goede richting za veranderen. Het IMF heeft ook nog een derde faciliteit en dat is de Extended Fund Facility (EFF) die in 1974 werd geïntroduceerd voor landen met langdurige betalingsbalansproblemen die een structurele aanpassingen van de economie vereisen. Tijdens de kredietcrisis werden de mogelijkheden om onder deze faciliteit te lenen uitgebreid. De looptijd is langer omdat de ingrepen in de economie groter zijn en het langer duurt voor de resultaten in die ingrepen zichtbaar worden. Griekenland heeft vanaf 2010 vooral onder deze faciliteit geld geleend van het IMF. Vanaf begin 2010 zijn er en reeks van nieuwe leenmogelijkheden gecreëerd voor arme landen onder het zogenaamde Poverty Reduction and Growth Trust (PRGT) programma. Arme landen hebben specifieke problemen en daarop zijn deze leenfaciliteiten toegespitst. De rente op deze leningen is lager, de eerste jaren hoeft er niet afgelost te worden en de hele looptijd is langer. Het doel blijft gelijk, namelijk een structureel gezonde economie met extra aandacht voor de terugdringen van de armoede en bevordering van de groei. De faciliteiten staan bekend als: Extended Credit Facility (ECF), Standby Credit Facility (SCF) en Rapid Credit Facility (RCF). Suriname wil dus een SBA of een SCF. Is het de tweede dan worden we wel bij IMF aangemerkt als een arm land.
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een VN-organisatie. Het heeft als delen internationale samenwerking op monetair gebied, bestrijding van financiële crises en kredietverlening voor staten met betalingsproblemen. Het IMF is een gespecialiseerde organisatie van de Verenigde Naties met hoofdkantoor in Washington D.C..
Het IMF werd opgericht in 1944, tegelijk met zusterorganisatie de Wereldbank, in het kader van de wederopbouw van het internationale betaalverkeer na de Tweede Wereldoorlog. Het fonds werd in december 1945 voor het eerst officieel in werking gesteld door 29 nationale regeringen. Sinds de eenzijdige opzegging van het Bretton Woods-systeem door de VS, begin jaren 70, heeft het IMF voornamelijk de functie van kredietfonds. In die hoedanigheid verstrekt het leningen aan staten die niet aan krediet kunnen komen op de internationale kapitaalmarkten. Als voorwaarde voor dergelijke leningen kan het beleidsverandering binnen staten eisen, doorgaans met het oog op bezuinigingen en “afslanking” van nationale overheden. Deze afslanking wordt in Suriname wel een zwaar probleem met major sociale implicaties. Wat doe je namelijk met de duizenden mensen die opeens wegens overtolligheid worden weg geloosd? Moeten die in een werkloosheidsuitkering? Het IMF leent geld uit aan lidstaten die met betalingsbalansproblemen te kampen hebben. Als een land meer importeert dan exporteert, kan het een beroep doen op het IMF. De IMF hervormingen bestaan voornamelijk uit: promotie van de export, minder import door verhogingen van de belastingen, verlagen van de overheidsuitgaven, privatiseren van staatsbedrijven en dereguleren. Door de betalingsbalansproblemen op te lossen verminderen de wisselkoersschommelingen en wordt het internationale betalingsverkeer gemakkelijker. Het IMF gelooft dat vrijere wereldhandel en een betere integratie van landen in de wereldeconomie leidt tot minder betalingsbalansproblemen.
