Door de minister van Volksgezondheid is een waarschuwend geluid gebracht richting de bedrijven wat betreft covid. Hij heeft aangegeven dat er ook besmettingen plaatsvinden in bedrijven. Dat betekent dat werknemers elkaar besmetten of dat buitenstanders zoals klanten in het bedrijf komen en de werknemers besmetten. Maar er zijn ook bedrijven die veel werk buiten verrichten, bijvoorbeeld op straat of bij de klanten thuis, dus de werknemers kunnen ook daar worden besmet. We zien op de werkplekken een gedrag dat wij ook zien op feesten bij familie. Wanneer met familie is heeft men de neiging minder om de social distance in acht te nemen en om tegenover elkaar de mondkap te dragen. Collega’s hebben tegenover elkaar die neiging ook en het gevolg is dan dat de kans op besmettingen groot wordt in deze situaties. In Suriname is het voorgekomen dat werknemers aan het werk zijn ziek geworden en uiteindelijk zijn overleden aan de complicaties in het ziekenhuis. Er zijn nog genoeg werkgevers en bedrijven in Suriname die niet eens de minimale investeringen willen plegen om werknemers en klanten te beschermen. En dan gaat het nog om de bedrijven die de gehele tijd door hebben gedraaid en zaken hebben kunnen doen, dus niet te maken hebben gehad met zware sluitingen en verlies van inkomsten. We hebben het dan over supermarkten bijvoorbeeld, waar men nog steeds niet ertoe is overgegaan om markeringen aan te brengen bijvoorbeeld voor de kassa. Het gevolg is dat klanten die voor de winkel in de rij staan andere burgers met de vinger letterlijk moeten wijzen waar ze moeten staan in verband met de social distance en dat levert dan onnodig spanningen. Bedrijven doen nog te weinig in hun bedrijf zelf om de mensen die daar aanwezig moeten zijn, te beschermen. Aan de andere kant zijn er soms ook werknemers die weigeren om bijvoorbeeld de gezichtsbedekking op te zetten. In Nederland is door een lagere rechtbank een vonnis gewezen waarop het aan een werkgever toegestaan is om geen loon te betalen aan een werknemer die thuis moest worden gestuurd omdat hij weigerde de mond- en neuskap op te zetten. En zolang hij weigert om de mond- en neusbedekking op te zetten, is volgens de rechter de werkgever niet verplicht om loon aan de werknemer te betalen. En als het zo doorgaat zal het zelfs toegestaan worden dat het dienstverband wordt beëindigd met zo een werknemer die zich dus ongeschikt maakt om de arbeid te verrichten of de eigenschappen niet meer heeft om te werken of weigert om veiligheidsinstructies van de werkgever op te volgen.
De overheid timmert via de persconferenties en mediaberichten met de middelen die men heeft aan de weg om de bedrijven te informeren. Maar de bedrijvenorganisaties zelf moeten niet achter blijven en hun leden nu ook zwaar investeren. Covid zorgt voor veel leed, dus het zou niet slecht zijn als deze organisaties die over een goed netwerk en de middelen beschikken, een soort surveillanceteam zouden hebben om daarmee op pad te gaan en bedrijven van informatie te voorzien.
Een andere zaak dat zeker in tijden van covid benadrukt moet worden is de mogelijkheid om van huis uit te werken. We zien dat in Suriname er nog over alle sectoren een terughoudendheid en zelfs wantrouwen bestaat tegenover telewerk (van huis uit werken). Surinaamse werkgevers die hun productiviteit niet meten, zijn geneigd om op de traditionele wijze de bedrijven te willen draaien, waarbij het dan van belang is dat men de werknemers in den lijven aan het werk moet zien. Of deze dan nog wat uitrichten is dan van secundair belang, maar het is goed genoeg als men aanwezig is en doet alsof men hard werkt. Die ouderwetse attitude draagt niet bij aan de productie in de bedrijven en het zorgt alleen maar voor verspilling en nu zijn de werkplekken een extra bron voor de covid-besmettingen. Vooral in het weekend wordt er over het hele land gefeest. Deze feestgangers komen maandag dan gewoon aan het werk om dan anderen in gevaar te brengen. Het lukt de politie om sommige feesten terstond uit elkaar te drijven, maar sommige feesten laat de politie gewoon doorgaan. Er zijn zelfs rapportages dat de politie is gebeld en dat de dienstdoende agenten kennissen en/of familieleden aantreffen op het feest, en in plaats van de zaak uit elkaar te drijven, porties eten ontvangen en blij terugkeren naar het bureau. Een enkele keer treedt de politie wel op, maar wij hebben ooggetuigenverslagen waar de politie soms tot aan twee keer toe op een verboden feest verschijnt, maar het feest niet stopt. Het gevolg ervan is dat er zo wantrouwen ontstaat naar de politie toe, omdat aangevers nu bang zijn dat hun anonieme tip (de telefoonnummers zijn voor de politie wel zichtbaar) doorgespeeld wordt aan de overtreders. Zo kunnen er dan bijvoorbeeld in de buurten spanningen, ruzie en vijandigheid ontstaan, omdat de politie de geheimhouding niet in acht neemt en de verklikkers zelf verklikt. Deze vrees is gegrond, omdat dienstdoende agenten die op het nummer 115 zitten al tegen aangevers hebben gezegd dat ze de aangifte van een covid-maatregelovertreding (samenscholing) doen, omdat men bijvoorbeeld niet bij de samenscholing is uitgenodigd. Er moet een kliklijn komen om de namen van de agenten door te geven die op de 115 centrale zitten. Deze agenten moeten eerst hun naam doorgeven, voordat ze een anonieme klacht ontvangen. Zo wordt de kans kleiner dat de dienstdoende agenten op de klachtlijn 115 de aangevers molesteren. De minister van Juspol die overigens een zeer zwakke indruk maakt, moet ook regels voor 115 agenten aan de samenleving bekend maken zodat vrijpostigheid en molest van hun kant wordt geminimaliseerd.
