Geweld tegen mannen is minder bekend, omdat de schaamte bij mannen groot kan zijn en worden zij ook vaak niet serieus aan genomen, vooral als de minshandeling door een vrouw is gedaan. De mannen die mishandeld worden, durven ook in de meeste gevallen daardoor geen hulp te zoeken. Er is weinig sprake van lichamelijke mishandeling, maar vaak van geestelijke mishandeling. “Geestelijke mishandeling is erger dan lichamelijke mishandeling. Je probeert daarna vooruit te komen, maar die angst gaat er altijd zijn”, zegt Urel tijdens een gesprek. Urel, die zelf ook geestelijk mishandeld werd, probeert nu toch het beste van te maken. “Ik kom uit een relatie van twaalf jaren. De eerste vijf tot zes jaren waren goed, maar toen werd het met de dag erger”, benadrukt Urel. Uit de relatie heeft hij twee kinderen. “Ik probeerde het vaak vol te houden om de kinderen, zodat zij toch iets goeds worden in de maatschappij en het beter doen in hun leven. Maar ik kon het uiteindelijk niet meer. Elke tweede week van de maand was het erg. Dat zijn de dagen waarop ik salaris ontvang. Er kwam altijd op wat dat ik moest uitgeven. Zij werkte ook, maar ik deed mijn deel altijd. Ik vroeg haar nooit naar haar inkomsten en uitgaven. Uiteindelijk zat ik vaak zonder geld. Als ik geen geld had en het aan de vaste lasten kon uitgeven, werd ik bedreigd. Ik ben een rustige man en loop weg als ik ruzie voel aankomen. Maar uiteindelijk kon ik dat niet meer. Mijn moeder zei tegen mij dat het tijd werd om harder te worden, maar dat kon ik niet. Maar op een dag toen ik met een kapmes werd bedreigd voor de kinderen, ging het wel verkeerd. Ik tilde mijn handen op in een poging te slaan, maar deed het niet voor de kinderen. Ik besloot uiteindelijk uit de relatie te gaan en mijn kinderen met mij mee te nemen”, zegt Urel.
“Zij was jaren in een relatie met iemand en vond het ook goed dat ik de kinderen meenam. Het is intussen al drie jaren dat wij uit elkaar zijn. Ik probeer het beste voor mijn kinderen en daarnaast probeer ik toch een goede verstandhouding met de moeder van de kinderen te hebben, zodat zij hun moeder zien en wat tijd doorbrengen met haar. Ik probeer iedere keer in een relatie te stappen, maar de gedachte brengt mij weer terug”, aldus Urel. “Na een goed gesprek met mezelf probeer ik het nu weer. Maar het gevoel gaat er altijd zijn. Ik probeer het beste te maken van mijn leven en voor mijn kinderen een voorbeeld te zijn. In een situatie waar er kinderen zijn, gaat de persoon die het meest voelt, zijn of haar best doen voor de kinderen. Je hebt mensen die zelf ouders zijn en die het begrijpen, maar anderen die het gevoel van ouders zijn niet hebben, gaan heel anders praten alsof alles gemakkelijke gaat”, zegt Urel. “Als je ouder bent, gaat het niet alleen om een persoon, meer maar om het leven van je kind ook erbij. Uiteindelijk weet de ouder wat hij of zij goed vindt voor zijn of haar kind.” Urel adviseert er het beste van te maken in het leven. Er kan altijd gesproken worden als er wat is, maar maak het niet moeilijk voor elkaar. “De persoon die de offers brengt, weet wat hij of zij voelt. Probeer je in zijn of haar schoenen te plaatsen, dan denk ik wel dat er een oplossing komt”, aldus Urel.
TM
