Op te halen solidariteitsheffing daarvoor ruim genoeg
De maatregelen worden in Suriname al genomen om de vaccinatie tegen het covid-virus op gang te brengen. De minister van Volksgezondheid zegt terecht dat burgers niet zullen worden gedwongen om zich te laten vaccineren. En terecht zegt hij ook dat het zich niet laten vaccineren kan leiden tot consequenties. Zoals het niet vrijelijk kunnen reizen of het niet vrijelijk kunnen bewegen binnen de landsgrenzen. De minister had het over een vaccinatiebewijs dat aan burgers in andere landen kan worden gevraagd. Het kan een voorwaarde zijn om in het vliegtuig te stappen, een visum te krijgen, een vliegticket te kunnen kopen. De douanes in het binnen- en buitenland kunnen op de luchthavens steeds naar dit document vragen. Inmiddels hebben wij begrepen dat een vaccin ongeveer USD 20 per stuk kost. De vaccinatie vindt in twee delen plaats dus dat is USD 40 per persoon. Er zijn landen die ernaar streven om 2/3de deel van de bevolking, het minder jonge deel, te vaccineren. In Suriname komt dat neer op ongeveer 367.000 personen en gaat het dan om 734.000 spuitjes. Uit onderzoek van de universiteit blijkt dat een kwart van de inentbare bevolking er niet aan denkt om zich in te laten enten. Sluiten we dat deel uit dan komen we voor in inentingsfase op 550.000 spuitjes voor de vaccinaties (2 keer per persoon). Dat zal dan ongeveer USD 22 miljoen gaan kosten in 2021 oftewel SRD 308 miljoen (dus meer dan een kwart miljard). Dat bedrag moet minimaal zijn opgebracht op de begroting, sterker nog: het bedrag van het totaal van de inentingen moet op de begroting worden opgebracht. Dan hebben we het over USD 29.4 miljoen oftewel SRD 411 miljoen. In de uitgaven van 2021 is dat een behoorlijk bedrag. De regering van Suriname zal dit bedrag wel moeten opbrengen en met de extra middelen aan solidariteitsheffing zal men meer dan dat ophalen. In het geval van het inenten van driekwart van de inentbare bevolking (dat nu zegt bereid geen bezwaar te hebben) zal de regering met de solidariteitsheffing het dubbele van het bedrag ophalen en voor een 100% vaccinatie zal men toch een slordige SRD 200 miljoen nog overhouden. In feite moet financiering van het vraagstuk dus geen probleem hoeven te vormen. In de wereld zal er overigens zeker begrip zijn voor de Surinaamse regering als men extern naar externe financiële middelen zoekt om acuut het vraagstuk van de vaccinatie te financieren. De gezondheidsautoriteiten moeten ons alvast beginnen uit te leggen wat de echte betekenis van het vaccineren is. Zal het betekenen dat de ingeënte personen immuun zijn of betekent het dat ze minder vatbaar zijn voor besmetting met het virus? Moet het betekenen dat men voor de eigen bescherming en/of dat van anderen geen mond- en neusbedekking hoeft te dragen en/of dat men de social distance niet ani acht hoeft te nemen. Of betekent het dat in gezelschappen waar alleen gevaccineerde personen voorkomen, men vrij zonder mond- en neusbedekking en social distance ‘zich mag verpozen’? Logisch lijkt dat als men absoluut niet besmet kan raken door vaccinatie, men ook absoluut niet anderen kan besmetten. En dat als men minder vatbaar is voor besmetting, men ook minder in staat is om mensen te besmetten. Maar degenen die, misschien een klein percentage, wel in staat zijn om toch besmet te raken, zouden anderen nog kunnen besmetten, vooral als die niet zijn gevaccineerd. Wij zijn van mening dat Volksgezondheid niet neutraal naar de vaccinatie kan kijken en kan zeggen dat het een geheel vrijblijvende zaak is. Volksgezondheid moet met garanties van de WHO en de Paho een aanbeveling kunnen doen in het belang van de openbare gezondheidszorg en ook in het belang van het individu. En uiteraard zal dit moeten gebeuren met een deugdelijke uitleg. Interessant blijft echter het dele van 25% dat zou hebben gezegd te twijfelen of het vaccin niet te zullen accepteren. Men wil een natuurlijke weerstand opbouwen, maar dat weerstand zou men eigenlijk al moeten hebben. De vraag rijst dus of personen door extra goed te eten en te drinken en door supplementen te nemen, dus door het lichaam extra te versterken, bescherming kunnen opbouwen dat in de buurt komt van de dekking van de vaccinatie. Want, als het zo was geweest, dan zou het helemaal niet nodig zijn geweest om miljarden te gaan steken in allerlei onderzoek voor het ontwikkelen van vaccins. Dan zouden de regeringen gewoon hun bevolking hebben aangeraden en misschien hebben gesubsidieerd om volgens een strak stramien en gedoseerd, groente, fruit, eiwitten en supplementen tot zich te nemen. En daarom denken wij vooralsnog niet dat weerstand opbouwen door bijvoorbeeld huismiddeltjes te gebruiken en goed te eten vaccineren even veel garanties kan bieden als een vaccinatie. Overigens worden er onterecht magische eigenschappen toegekend aan het traditionele eten van Suriname door bepaalde groepen in het land, alsof het zou leiden tot relatief meer kracht. We horen deze fabeltjes en mythes veel op de sporttribunes van Suriname. Het zijn fabeltjes, want we leggen het grif af en gaan roemloos ten onder tegenover landen die bijvoorbeeld patat en andere dingen eten. En het resultaat van het magisch eten is te zien aan de Fifa rangschikking van Suriname, een rangschikking die boekdelen spreekt omdat het niet eventjes met corruptie kan worden geregeld. Er is dus nog veel huiswerk aan de winkel voor de Surinaamse regering op het stuk van de vaccinatie zelf, los van de financiering. En de uitdaging is ook hier des te groter gelet op de scholing van de gemiddelde Surinamer vooral de Surinaamse man.
