De regering heeft zaterdag 2 januari besloten dat scholen nog tot en met 16 januari gesloten moeten blijven. Maar begrijpt de burger dit besluit? Bussen rijden nog steeds, schoolvervoer lijkt gegarandeerd te zijn, en daarenboven is de afgelopen maanden amper gebleken dat leerkrachten en/of leerlingen met het covid-19-virus besmet zijn geraakt. En dan moeten nu de leerlingen de komende dagen mogelijk weer teruggeworpen worden op het zogenoemde ‘distance learning’.
In een klas zitten nu hooguit 15 leerlingen en de 1.5 meter afstand wordt in acht genomen, maar in bussen zitten 2 personen gewoon dicht naast elkaar. Iedereen ziet dat de supermarkten overvol zijn met klanten. Diverse winkels mogen gewoon de deuren openhouden. Drukte voor en in slagerijen. Dat kan en mag allemaal wel, zo wordt op social media al gereageerd. Het aantal mensen dat dagelijks wordt geregistreerd met covid-19 wisselt bijna dagelijks: hoog, laag, hoog, laag. Geen sprake, vooralsnog, van een ingezette dagelijkse stijging. De ene dag kunnen er zo’n 20 mensen besmet zijn geraakt en de volgende dag 60 om vervolgens weer te dalen naar een aantal onder de 30.
De gezondheidsautoriteiten stellen dat dagelijks de covid-situatie geëvalueerd wordt. Dat doen en zeggen zij al maanden. Maar wanneer is het moment geschikt om de deuren van de scholen weer te openen, als het aantal dagelijkse personen dat besmet is geraakt met het virus van dag tot dag blijft verschillen?
Het besluit om de scholen gesloten te houden, lijkt vooral gebaseerd te zijn op kille cijfers en niet echt op de dagelijkse waarneembare realiteit. Het begint te lijken op ‘tunnelvisie’ beslissingen, waardoor velen in de samenleving gedupeerd worden.
PK
