“Deze situatie heeft deuren opengedaan, maar ook gesloten voor mensen. Maar ik moet wel eerlijk zijn dat het veel met mij heeft gedaan”, zegt Harvey. Hij was schoenmaker, maar geeft aan dat hij dat werk moest laten om een andere hossel te doen. Harvey is van schoenmaker naar taxichauffeur gegaan. “Het ging al tijden niet goed. Ik zag het vorig jaar december al, maar het herstelde zich in februari. Toen kwam covid-19 en dat maakte het helemaal erg. Je kreeg nog af en toe klanten, maar die inkomsten dekte de vaste lasten niet”, benadrukt Harvey. “Ik heb nog geluk dat ik onder mijn eigen dak zit en geen huur hoef te betalen, maar ik heb ook mijn gezin te verzorgen. Mijn vrouw was als kostwinner in huis in de tijden dat ik niets had en ik moet het zware werk verlichten voor haar. Uiteindelijk kwamen mijn vrouw en ik op het besluit om taxi te rijden. Het lijkt misschien op een bevordering, maar ik heb iets moeten laten waarin ik veel heb geïnvesteerd en wat ik al langer dan 17 jaren deed.”
Harvey geeft verder aan dat het onmogelijk is een werk te zoeken en uit te kijken naar vaste inkomsten. Het enige werk dat je nu kan vinden, is in een winkel staan. Dat zie ik helemaal niet zitten. Het betaalt deels je vaste lasten, maar is vermoeiend, zegt Harvey. “Ik hoop in ieder geval dat er nog wegen voor mij opengaan, zodat ik iets vrijer kan bewegen.” Een andere burger, die schoenmaker is, geeft aan dat hij het nog even vol zal houden. “Ik ben al op een bepaalde leeftijd waar ik alles stap voor stap moet doen. Dat ik nu ga vechten om een ander werk te zoeken, zit even niet in me. En thuis zitten levert mij ook niets op. Ik ben alleenstaande en heb mijn vrouw jaren terug verloren. Ik heb geen kinderen, dus ik probeer het uiterste voor mezelf te doen. Als ik nu thuis ga zitten, eet ik niet en worden mijn vaste lasten ook niet betaald. Ook al komen klanten niet optimaal, maar alle beetjes tellen zolang ik iets mee kan kopen om te eten”, zegt de burger.
TM
