Vandaag presenteren wij Varsha Ramautar, Sociaal en Organisatiepsycholoog én wetenschappelijk docent aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname. Zij is naast haar rol als docent, belast met onderzoek naar de kwaliteit en continuïteit van opleidingen, het bieden van thesisbegeleiding aan afstuderende studenten en neemt zitting in diverse universitaire commissies. Hiernaast verzorgt zij motivatietrainingen aan leerlingen van verschillende schoolniveaus.
Hoe ziet uw dag als docent eruit (zonder en met COVID-19)?
Als voltijdse docent op de AdeKUS begint elke dag met het maken van een lesvoorbereiding en het nagaan als de laptop, beamer en andere benodigdheden gereed staan voor het verzorgen van de colleges. Bij de studierichting Psychologie wordt er gebruik gemaakt van het Probleemgestuurd Onderwijssysteem (PGO) en spreken wij van groepsbijeenkomsten. Elke groepsbijeenkomst duurt ongeveer 3 uren. Veelal heb ik er 2 groepen die in totaal ongeveer 7 uren in beslag nemen. De rest van de dag is bestemd voor andere activiteiten zoals vergaderen, werken in commissies en studentenbegeleiding. Omdat er per maand slechts één vak gegeven wordt, heb ik soms wat “docentvrije” perioden. Ook in deze perioden is het heel druk, omdat ik mij dan bezighoud met andere werkzaamheden zoals het schrijfonderwijs, het werken in de opleidingscommissie, het doornemen van verslagen en afstudeeropdrachten van studenten, het helpen verzorgen van Docent Professionaliseringstrainingen en nog zoveel meer. Door de pandemie zijn wij veelal overgegaan tot het online werken, omdat het werk niet stil kan blijven staan. Voor nu gebeurt het doceren zoveel als mogelijk online, om de gezondheid van zowel de studenten als de docenten te garanderen.
Zou u ons wat meer kunnen vertellen over de thesisbegeleiding?
Het begeleiden van de studenten in de afstudeerfase vind ik leuk, omdat ik zo echt kan zien waarvoor de studenten kiezen en waarin ze gepassioneerd zijn. Het is voor mij een genoegdoening om te zien dat zij vorderingen maken en zichzelf ontwikkelen. Het is van groot belang dat studenten het academisch schrijven beheersen; dat zij weten welke bronnen de studenten moeten gebruiken, dat zij deze informatie gestructureerd en duidelijk volgen en dat deze wetenschappelijk gebaseerd is. De thesis die studenten schrijven aan het eind van hun studie is een academisch onderzoek over theorieën en concepten die zijn uiteraard zullen moeten verdedigen.
Waarom heeft u voor de psychologie gekozen en wat is uw specialisatie?
Ik wilde van jongs af een beroep uitoefenen waarmee ik veel mensen kon bereiken. Ik wilde in de zorg werken en bewustzijn creëren bij mensen omtrent gezondheid. Ik ging ervanuit dat ik dat door middel van geneeskunde zou kunnen doen, maar natuurkunde en wiskunde lagen mij niet. Na onderzoek over wat ik met de overige pakketten zou kunnen doen en wat voor mogelijkheden er waren, vond ik psychologie. Na het afronden van mijn VWO heb ik 1 jaar Agogische Wetenschappen & Onderwijskunde aan de AdeKUS gestudeerd. Hierna ben ik naar Nederland vertrokken en heb ik aan de Universiteit Leiden de bachelor- en masteropleiding in de Sociaal en Organisatiepsychologie binnen de gestelde tijd van 4 jaren, cum laude, gehaald door mijn grote dosis aan doorzettingsvermogen.
Mijn keuze voor deze specialisatie is geïnspireerd door mijn ouders. Mijn vader begon een onderneming en ik hielp vaak mee waardoor ik in aanraking kwam met het organisatiegebeuren, het businessaspect en ondernemerschap. Ik ontdekte dat je als Sociaal en Organisatiepsycholoog (ook bekend als Arbeids- & Organisatiepsycholoog) veel inzicht in teamdynamieken en het menselijke binnen organisaties ontwikkelde. De visie van zo een psycholoog is dus erg breed, en je bent overal inzetbaar zoals binnen het HRM van een ziekenhuis, een bierbrouwerij of een bedrijf als Staatsolie. Dit sloot dus goed aan op mijn interesses. Na de bachelor behaalde ik op 22-jarige leeftijd mijn master in Sociaal en Organisatiepsychologie én een tweede in Onderwijskunde. Omdat er veel gelijkenis was tussen de vakken en afstudeertrajecten kon ik de masteropleidingen naast elkaar doen. Hierna werd mij een promotietraject aangeboden op de universiteit. Helaas heb ik daar niet direct gebruik van gemaakt en wilde graag het werkveld in. Ik heb toen een half jaar gewerkt als consultant bij Interpoint B.V., wat mij heel veel kennis over het werkveld heeft bijgebracht. Toch bleef het gevoel van werken binnen een onderwijsinstelling aan mij knagen. Dus, onderhield ik contact met de Hogeschool Leiden en de Universiteit Leiden om als docent werkzaamheden te verrichten. In 2007 werd ik aangesteld als fulltime docent op de Hogeschool Leiden. Hier heb ik gewerkt tot mijn terugkeer naar Suriname in december 2014.
Wat zijn uw hoogtepunten als docent en psycholoog?
Een van de eerste hoogtepunten was toen ik als docent werd aangenomen op Hogeschool en de Universiteit Leiden. Daarnaast, de mogelijkheden die ik heb gehad om trajecten te ontwikkelen en leerlingvolgsystemen te implementeren. En dan recentelijk mijn remigratie naar Suriname, waarbij ik samen met mijn collega’s de opleiding Psychologie in Suriname kan opbouwen en versterken. De expertise die ik met mijn collega’s deel en de jaarlijkse afgestudeerden van de bachelor en master geven mij een trots gevoel. Er zijn op zich geen momenten geweest waarbij ik mij binnen het onderwijs niet tevreden voelde. Als psycholoog kan je dus op veel plekken werken; dus niet alleen bij een psychologenpraktijk of in een bedrijf.
Welke boodschap heeft u voor jongeren die net als u (op jonge leeftijd) naar het buitenland gaan om te studeren?
Het is een uitdaging die ik zeer aanbeveel; nieuwe omgeving, nieuwe mensen leren kennen, op kamers wonen of bij familie, zelfstandigheid die je aanleert, de kou en een studiedruk die je zeker zult trotseren naar gelang van tijd! Ik ben direct op kamers gaan wonen, ik kreeg een fiets als vervoersmiddel en heb van elk moment genoten. Mijn tip aan elk jong persoon:
“Geniet van het moment, die momenten komen niet terug! Grijp het met beide handen en leer op een andere manier denken. Ik begrijp dat het misschien wel angstig lijkt, de onzekerheid… Maar ga een beetje uit je comfortzone, om jezelf te leren kennen, ongeacht je leeftijd, ga ervoor. Heb het vertrouwen in jezelf, als je dat hebt hoef je nergens bang voor te zijn, dan kan je je aan elke situatie aanpassen.”
Welke boodschap heeft u voor Suriname ten aanzien van Mental Health?
We hebben maar één leven. Doe wat je gelukkig maakt. Het feit dat we goed en gezond zijn opgestaan moeten we waarderen. We klagen, dat is menselijk; maar laten we ook waarderen wat we wel hebben. Komen we ergens niet uit, zoek hulp, werk aan jezelf. Be the best version of yourself in this life! Alles heeft tijd nodig, zo ook het werken aan jezelf! Daardoor kunnen we ook anderen appreciëren voor wie ze zijn en wat ze zijn en situaties op een andere manier bekijken. Laten wij appreciëren wat we wel hebben; vooral in deze moeilijke tijd.
