De burger krijgt niet vaak een reactie op verzonden e-mails
De communicatie vanuit diverse ministeries, overheidsinstanties en de assemblee met de burger hapert ernstig en dat is niet iets van vandaag, maar van jaren. De afdeling Voorlichting bij ministeries blinkt niet uit als het gaat om communicatie met de burger. Een veelgehoorde klacht in de samenleving is dat wanneer een e-mail met een vraag, klacht of probleem naar een ministerie is verstuurd, er zelden tot nooit een reactie wordt ontvangen. Of je een ministerie nu via e-mail benadert of via een speciaal daarvoor bestemd formulier op de website van een ministerie, werkelijk zelden tot nooit krijgt de burger antwoord, een enkele positieve uitzondering daargelaten. Met een beetje geluk ontvang je een standaard ontvangstbevestiging, waarin staat dat je binnen een bepaald aantal werkdagen een inhoudelijke reactie krijgt. Maar, ook die reactie blijft uit.
Wat is dat toch met die ministeries?
Voorlichtingsamateurisme? E-mailvrees? Een e-mailsyndroom? Gewoon geen zin om te reageren? Standaard ingebakken onfatsoen? Overigens, er zijn ook assembleeleden en diverse overheidsinstanties, die niet de moeite lijken te nemen om op e-mails te reageren. Waarom hebben assembleeleden een speciaal assemblee e-mailadres, als toch niet gereageerd wordt op ontvangen e-mails?
De afstand tussen politiek, ministeries, diverse overheidsinstanties en de burger lijkt nog steeds te groot. Het lijkt erop dat zij op een eiland leven en amper respect tonen voor de gewone burger. Immers, waarom niet gewoon het werk als assembleelid of ministerie of overheidsinstantie naar behoren verrichten en even de moeite nemen om te reageren op een e-mail van een burger? Hoe kort ook de reactie, maar reageer, luister naar de burger, neem de burger serieus.
Ministeries, assembleeleden en overheidsinstanties schijnen niet te beseffen dat zij zichzelf in de vingers snijden door niet te reageren op vragen en dergelijke van burgers gesteld in e-mails. Daarenboven, parlementariërs zijn gekozen door het volk, de burgers, maar luisteren naar dat volk, de burgers, en e-mails beantwoorden doen diverse assembleeleden helaas niet. De weg naar goed transparant contact tussen ministeries, parlementariërs en overheidsinstanties en de burger lijkt nog een lange, hobbelige weg te zijn.
