De voorzitter van Stichting Wan Okasi, Aniel Koendjbiharie, merkt op dat de financiële situatie van de mens met een beperking altijd al slecht was, maar dat die situatie nu vele malen erger is geworden. Vandaar dat Koendjbiharie ervoor pleit dat de financiële uitkering wordt opgetrokken naar tenminste SRD 1000. Dit bedrag is echter verre van ideaal, omdat in deze tijd SRD 4000 nodig zou zijn om een gezond leven te hebben.
Isolatie
“Mensen leven geïsoleerd en bungelen niet aan de onderkant van de samenleving, maar ze zijn totaal ontkoppeld van de maatschappij”, zegt Koendjbiharie. Dit zei de voorzitter al in 2008, maar voor de huidige situatie zegt hij nog te zoeken naar de juiste bewoordingen. In ieder geval is men verder geïsoleerd. Mensen kunnen nu nauwelijks iets kopen, laat staan dat ze gezond kunnen eten, merkt de voorzitter van Wan Okasi op. Hij wijst ook op de verdere isolatie, omdat het transport duurder is geworden. Dit geldt ook voor de verder gestegen kosten van telecommunicatie, dat voor de doelgroep nog een manier was om met de samenleving in contact t blijven. “Maar wat kost telecommunicatie nu?”, vraagt Koendjbiharie. “Hoe denkt de regering dat de mensen met een beperking uit hun isolement moeten komen?” Door de financiële ondersteuning van de doelgroep te verhogen, ontstaan er meer mogelijkheden dat zij hun dagelijkse voeding kunnen aanschaffen. Voedselpakketten als eventueel alternatief maken de Wan Okasi-voorzitter minder enthousiast, omdat bepaalde personen met verschillende ziektebeelden zitten, waardoor niet alles in het pakket geschikt is voor gebruik. “Het is bovendien veel goedkoper om de mensen hun inkomen te verhogen, omdat er geen distributiekosten en andere transportkosten daaraan verbonden zijn.”
Ontplooiingskansen
Koendjbiharie wijst ook op de ontplooiingskansen van mensen met een beperking, zodat deze personen kunnen deelnemen aan het arbeidsproces om voor zichzelf te zorgen. “Suriname heeft het VN Verdrag inzake de Rechten van de Mens met een Beperking in 2017 geratificeerd en dat betekent dat de overheid zich zal moeten houden aan een aantal zaken.” De voorzitter van Wan Okasi wijst op een aantal vacatures bij bedrijven, die mensen met een beperking in dienst willen nemen maar de mensen kunnen niet aan de slag, omdat ze de opleiding niet hebben kunnen volgen. Volgens hem ligt dat aan het feit dat ontwikkelingscentra niet toegankelijk zijn voor mensen met een beperking. Door dit soort ‘drempels’ wordt de doelgroep extra benadeeld. “Er moet dus op onderwijsgebied nog veel gebeuren om de doelgroep van mensen met een beperking te maken tot zelfstandige burgers in het land”, besluit Koendjbiharie.
RB
