“Het gaat moeilijker om alleen hiervan te overleven. Als je alleen bent dan kan je nog 30% halen uit je zakgeld, maar het resterend heeft een gezin en hebben veel op hun bord”, zegt een schoenmaker aan de krant. “Ik zie het helemaal niet zitten met mijn hobby eigenlijk. Men kan nu klaargemaakte schoenen kopen en gooien hun gesneden of losgeraakte schoen weg. Er is geen tijd voor de schoenmaker, als het zo gemakkelijk kan.” De schoenmaker gaf aan dat hij niet meer verdient van zijn werk en dat hij met meer ideetjes moet komen om het toch te overleven. Hij gaf aan dat hij aan zijn hobby blijft doen, maar dat hij daarnaast mond- en neusbedekking en ook slippers verkoopt. “Ik verkoop slippers, zodat wanneer iemand zijn of haar schoen heeft gesneden snel een oplossing voorhanden heeft. Nu kan niet eenieder echt gelijk een schoen kopen. De slippers zijn namelijk ook voor een redelijke prijs.”
Een andere schoenmaker geeft aan dat hij niet dagelijks op zijn vaste plaats staat. Hij geeft aan dat hij drie tot vier dagen in een week te zien is op zijn plek. “Als schoenmaker kan je niet praten over winsten, maar je kan praten over het aantal klanten dat je krijgt. Ook is er als schoenmaker niet genoeg werk, je staat bijna de hele dag op je plek en krijgt amper 10 klanten of soms net maar 5. Je maakt wel veel mee. Je ziet oude vrienden en pakt het zo weer op en hoort ook heel veel verhalen van andere mensen. Uiteindelijk gaat dat mij niet helpen mijn vaste lasten te betalen, dus besloot ik naar een ander werk te zoeken”, aldus de schoenmaker. Op de dagen die hij niet op zijn vaste plek is, maakt hij erven voor mensen schoon en probeert hij zo ook kleine boodschappen te doen voor mensen die het huis nog niet uit willen, vertelt hij. “Je gaat op allerlei manieren iets zoeken om te doen, zodat je kan overleven. Als je op anderen wacht voor een betere baan, eet en leef je uiteindelijk niet”, benadrukt de schoenmaker.
TM
