“Ik heb het niet moeilijk door Corona. De tijd vóór Corona had ik het al moeilijk”, zegt een dakloze aan de krant. De ondersteuning is er maar niet voor eenieder, benadrukt de dakloze. “Door velen van ons zijn er fouten gemaakt. Na alles verliezen is het moeilijk weer op te staan. Ik mis het gevoel om mijn eigen onderdak te hebben, en ook voor de beeldbuis te zitten genieten van luxe, maar dat kan ik niet. De enige luxe die ik nu heb is een bordje eten dat ik soms gedoneerd krijg, met kip en soft.”
Een andere burger die het ook heel moeilijk heeft, gaf aan dat hij niet heeft gekozen om zo te leven. “Ik had jaren terug een baan, huis en vrouw. Ik werd toen plotseling ziek en zat zonder geld en geen steun van de familie en uiteindelijk heb ik alles verloren. Dankzij de ondersteuning van een vriend probeer ik het nog, maar voor hoe lang?” De burger gaf aan dat hij in een huis woont dat gemaakt is van zinkplaten, zonder stroom en water. “Ik probeer toch om op een eerlijke manier aan mijn brood te komen. Ik loop vaak genoeg lange afstanden, want door mijn uiterlijk word ik vaak geweigerd in een bus, ondanks ik betaal. Ik probeer te overleven, maar wat mij pijn doet is dat je in je eigen land waar je geboren en getogen bent geen goede kansen kan krijgen. Een land waar veel van gemaakt kan worden en waar armoede niet eens mogelijk moet zijn. Het blijven werken naar een betere toekomst zal ik doen. Maar hoe staat het met de toekomst van anderen”, vraagt de burger zich af.
TM
